เฝ้าดูความสำเร็จ(แสดงความยินดี)

.........................................

เมื่อท้องอิ่มก็พร้อมคุยให้มันจบ เธอไม่อยากกลับไปเจ็บอีกต่อไปแล้ว...

โซฟาหน้าทีวี...

"เฮีย มีอะไรก็รีบพูดมา" ร่างบางยืนกอดอกมองเขา..ดวงตารีเล็กแข็งกร้าวไม่ยอม.. 

"มานั่งนี่มา" ภูริพัฒน์ขยับที่ว่างให้เธอนั่ง

"ไม่อย่ามาเยอะ รีบพูดมา" ทุกครั้งเธอก็มักจะเป็นฝ่ายยอมเพราะอยากให้เฮียรักแต่ครั้งนี้ไม่มีทางเธอจะไม่ยอมแล้ว เป็นพี่แก่กว่าหลายปีแล้วไงเธอไม่แคร์

"เฮียกับพิมพ์เราเลิกกันนานแล้ว" ใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นมองเธอแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและรุ้สึกผิด

"แล้วไง จะมาบอกผิงเพื่อ?" เหอผิงเหลือบตามองบน ทำหน้าเบื่อโลก

" เฮียอยากให้ผิงรู้"

"รู้แล้วได้อะไร มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่ไหม เชิญ" เธอทำมือไล่เขาไม่ได้สนใจหรือดีใจกับสิ่งที่เขาพูดเลยสักนิด...

" ผิง เฮียขอโทษ กับสิ่งที่ผ่านมา ผิงคงเกลียดเฮียมากจริงๆเฮียเข้าใจ" เขารู้ว่าสิ่งที่เขาทำกับเธอที่ผ่านมามันผิดอย่างไม่น่าให้อภัย……