Eylem, odaya girer girmez “Emir bir şeyin yok değil mi?” diye sorarken korkulu gözlerle kocasını süzmeye başladı.
Emir Ali, eve gelirken kendini yiyip durmuştu, kızın eğlendiğini, tek derdinin kendisi olduğunu fark ettiğinden beri bozulan asabı düzelmeye başlamıştı.
Eylem, kendine endişeyle baktığı için bir yandan rahatlarken bir yandan da onu korkuttuğu için rahatsız hissediyordu. İzlemişti. İzlediklerinden sonra beyni öyle farklı şekillerde düşünerek kendine eziyet etmişti ki…
Susmuyordu. Okan’ın eve gelip yüzsüz yüzsüz konuşmuştu. Dediği her şeyi lanet olsun ki kelime kelime hatırlıyordu.
“Bana geldi aşığım diye ağladı, yakardı, baktım evdekiler de kızı eziyor, acıdım evlenmeyi kabul ettim, nişanlandık. Birkaç ay sonra bin bir cilveyle koynuma girdi, çok geçmeden de hamileyim diye dolanm……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.