ตอนที่ 9 ผีเนื้อทอง

ภายในกุฏิเก่าภิกษุแก่พรรษานั่งเข้าฌานสมาบัติจนล่วงผ่านเข้าเวลาเกือบฟ้าสาง หนังตาเหี่ยวย่นจึงค่อยๆ ถูกดึงให้เปิดขึ้น มือหยาบเลื่อนหีบไม้ใบเก่าออกมาจากใต้แท่นโต๊ะหมู่บูชา สีหน้าแววตาวิตกกังวลกดหัวคิ้วสีเทาขาวนั้นเข้าหากัน

“เฮ้อ กงเกวียน กำเกวียนโดยแท้”

หลวงตาแก่นสีหน้าท่าทางลังเลไม่มั่นใจ มือหยาบเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นผลักหีบไม้นั้นกลับเก็บซุกลึกเข้าไปใต้แท่นวางพระพุทธรูปอย่างเดิม พอดีกับเสียงระฆังตีบอกสัญญาณให้รู้ว่ายามนี้ควรแก่การออกไปบิณฑบาต หลวงตาแก่น ผู้บวชอยู่ใต้ร่มผ้ากาสาวพัสตร์นานถึงห้าสิบพรรษานุ่งผ้าห่มจีวร เดินลงจากกุฏิมาเจอไอ้รุ่งเด็กวัดหน้าซื่อยืนตบยุงถือย่ามรออยู่ตีนกระไดพอดี

“ฮึ ตื่นเช้าดีเหลือเกินนะไอ้รุ่ง นี่เอ็งมารอข้านานแล้วหรือวะ” หลวงตามองหน้าเด็กวัดวัยหนุ่มด้วยความชื่นชมเพราะไอ้รุ่งนั้นถือว่าเป็นเด็กวัดว่าง่าย ขยันขันแข็งเรียกหาเรียกใช้ไม่มีอิดออด

“ไม่นานขอรับหลวงตา แต่……