Episode 14

ภายในห้องรับแขกคอนโดหรูของสิงห์

หลังจากวางสายจากหัวหน้าแผนก น้ำอิงเดินเอาชามโจ๊กกับแก้วน้ำไปล้างแล้วเดินมานั่งที่โซฟาตัวยาว กดเข้ากลุ่มแชทเพื่อถามเรื่องที่ตนเองมาอยู่ที่ห้องของลุงได้ยังไง

LINE (เพื่อนกัน3)

น้ำอิง "จอม ไลออน เรามาอยู่ที่ห้องลุงได้ยังไงเหรอ"

น้ำอิง "แล้วจอมกับไลออนรู้จักลุงด้วยเหรอ"

จอม "ไลออน.."

ไลออน"ลุง?..อ๋อหมายถึงคนที่มารับเธอใช่ป่าว"

น้ำอิง "ใช่ นายรู้จัก?"

ไลออน"เดี๋ยวโทรหาดีกว่า เรื่องมันยาว"

น้ำอิง "อือ ตอนนี้เลยนะ"

ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงหลังจากวางสายจากไลออน น้ำอิงนั่งนิ่งอยู่นาน ตอนนี้ในหัวของเธอมีแต่ความว่างเปล่า นี่เธอกำลังจีบมาเฟียอยู่เหรอ แถมยังรวยมีเงินมากมาย ลุงเขาจะคิดว่าเธอหวังสมบัติหรือเปล่านะ เธอคิดวนเรื่องของสิงห์จนท้องเริ่มร้องอีกครั้ง

"กองทัพต้องเดินด้วยท้อง"

เธอพูดเสร็จก็ตรงไปที่ครัวทันทีเปิดตู้เย็นและตู้ต่างๆเพื่อดูว่าพอมีอะไรที่พอจะทำกินได้บ้าง ตู้เย็นที่เต็มไปด้วยวัตถุดิบต่างๆ อาหารสำเร็จรูปเต็มตู้ ทำให้เธอถึงกลับนึกไม่ออกว่าจะทำอะไร เพราะมีแต่ของน่ากินทั้งนั้น

"มาม่าใส่ไข่ใส่ผักดีที่สุด..อืมม ไม่ได้สินต้องทำอะไรให้ลุงกินด้วย"

"ต้มยำกับไข่เจียวดีกว่า ไม่ทำมาม่าล่ะรอกินพร้อมลุงเอา"

น้ำอิงจัดแจงหุงข้าวเป็นอันดับแรก ก่อนจะหันมาหั่นเครื่องต้มยำ เสร็จแล้วเธอจึงเริ่มปรุงต้มยำเมื่อน้ำเดือดเธอจึงใส่กุ้งกับปลาหมึกลงไปจนมาถึงอันดับสุดท้ายคือไข่เจียว

ระหว่างที่เธอกำลังยืนตีไข่อยู่ สิงห์ที่เลิกงานไวกว่าทุกวัน จนผิดปกติและเขาเองก็เริ่มไม่มั่นใจตนเองเหมือนกันว่ามันจะเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่อยู่ในห้องของเขาหรือเปล่า และเมื่อเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงคนฮัมเพลงอยู่ในครัว และต้องเป็นน้ำอิงอย่างแน่นอน

สิงห์ยืนกอดอกพิงผนังห้องมองดูน้ำอิงเจียวไข่ มันหอมมากๆ ไข่เหลืองฟูไม่เกรียมจนเกินไป ผมมองทุกการกระทำจนกระทั่งเธอปิดเตาตักไข่เจียวใส่จาน ผมมองไปที่โต๊ะอาหารที่มีกับข้าวอยู่แล้วหนึ่งถ้วยถ้ามองไม่ผิดน่าจะเป็นต้มยำ

"อุ๊ย!!.ลุงมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยนะ หนูตกใจหมด" เธออุทานพร้อมกับทำหน้าตกใจ แต่ก็แค่แปปเดียว

"นี่เธอกล้าบ่นฉันเหรอ" สิงห์เดินตามหลังคนที่เพิ่งบ่นตัวเอง 'น่าจริงๆ'

"หนูหิวแล้วค่ะ กินข้าวกัน เดี๋ยวหนูตักข้าวให้นะคะ"

ผมมองคนพูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อย ต่อให้มือทำแต่ปากก็พูดไม่หยุด ผมว่าผมสามารถมองเธอได้ทั้งวัน

"ทั้งวัน!!" สิงห์พูดด้วยความตกใจ ที่ความคิดของเขาอยู่ๆก็คิดแบบนี้ขึ้นมา

"ลุงพูดอะไรนะคะ"

"เปล่า"

น้ำกินนั่งมองคนที่นั่งตรงกันข้ามด้วยสายตาแป๋วๆใสๆ เมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมตักอะไรสักที เธอจึงเอื้อมมือไปตักไข่เจียวแล้ววางลงที่จานข้าวของสิงห์

"ไข่เจียวเป็นเมนูที่หนูทำอร่อยที่สุดค่ะ" เธอพูดจบก็ส่งยิ้มตาหยีให้กับสิงห์แล้วเธอจึงเริ่มตักไข่ใส่จานวางบนข้าวแล้วตักเเข้าปาก เคิ้ยวตุ้ยๆอย่างน่าอร่อย สิงห์จึงเริ่มลงมือกินโดยมีเสียงแจ้วๆของน้ำอิงตลอดเวลาระหว่างกิน จนกระทั่งทั้งคู่กินเสร็จ

"ลุงไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูเก็บเอง เสร็จแล้วหนูจะได้กลับห้องของหนู"

ทำไมเขาถึงรู้สึกโหว่งๆที่หัวใจ ทันทีที่ได้ยินว่าน้ำอิงจะกลับห้อง 'ช่างเถอะ อยากกลับก็กลับ'

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง น้ำอิงเก็บกวาดทำความสะอาดในครัวและโต๊ะอาหารเรียบร้อย เธอจึงเดินไปหาสิงห์ที่นั่งอ่านแท็บเล็ตอยู่บนโซฟา

"ลุงคะ เดี๋ยวหนูซักผ้ามาคืนนะคะ"

"..."

"แล้วก็..ขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้ หนูกลับก่อนนะคะ"

"เดี๋ยว! เอาไป" มือใหญ่เอื้อมไปหยิบถุงกระดาษที่ลูกน้องเขาเป็นคนซื้อยื่นให้กับเธอ

"อะไรเหรอคะ"

"รับๆไปเถอะอย่าถามมากได้ไหม"

"ขี้บ่น ขี้หงุดหงิด" เป็นเสียงที่แผ่วเบา แต่นั้นสิงห์ก็ยังคงได้ยินอยู่ดี เขาไม่ได้นึกโกรธอะไรแต่มันกลับทำให้ยิ้มออกเสียมากกว่า

"เดี๋ยวให้คนไปส่ง ห้ามปฏิเสธ" สิงห์พูดเสร็จก็เดินตรงไปห้องนอนทันที

"คุณน้ำอิงครับ เดี๋ยวผมไปส่ง" ชนินทร์เดินเข้ามาหลังได้ข้อความจากเจ้านาย

"เออ คือพี่ไม่ต้องเรียกหนูว่าคุณหรอกค่ะ หนูก็แค่คนธรรมดา จนๆแค่นั้นเองค่ะ"

"ครับ คุณน้ำอิง" ชนินทร์ตอบกลับพร้อมกับผายมือให้น้ำอิงเดินนำหน้า

"นี่พี่เข้าใจที่หนูพูดใช่ไหมคะ" และตลอดทางเดินก็เต็มไปด้วยเสียงคุยของน้ำอิง ไม่ว่าจะบนรถ จนกระทั่งเขาเดินไปส่งถึงหน้าห้อง

หลังจากที่น้ำอิงกลับอพาร์ทเม้นต์ของตัว สิงห์เอนกายลงโซฟาภายในห้องนอนอย่างใช้ความคิด ไม่เข้าใจการกระทำของตัวเอง คนอย่างเขานี่นะ จะหวั่นไหวเพราะเด็กสาวใสชื่อ คุยเก่ง เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนพลันสายตาคมก็เหลือบไปเห็นกระเป๋าผ้าที่น้ำอิงลืมเอาไว้ เขาเดินไปหยิบดู ข้างในมีสมุดโน๊ตเอาไว้จดเลคเชอร์เกี่ยวกับการเรียน ส่วนเล่มเล็กเอาไว้จดเกี่ยวกับงานและ...ตัวเขา?

สิงห์ตัดสินใจเปิดอ่านไปเรื่อยๆ ตั้งแต่วันแรก เหตุการณ์แรกทุกอย่างล้วนอยู่บนรถเมล์ และหน้าสุดท้ายที่เธอจดบันทึก

'วันนี้ลุงจูบหนูด้วยค่ะแม่ เพื่อนหนูเป็นน้องชายของลุง และหนูก็ได้รู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับลุงแล้วค่ะ แม่คะหนูรู้ว่าหนูคงไม่เหมาะสมกับลุง แต่หนู หนูว่าหนูรักลุงเข้าแล้วจริงๆค่ะแม่ หนูรักลุงได้ใช่ไหมคะ'

"ไม่ได้ เธออย่ามารักฉันเลย" สิงห์พูดขึ้นพลางเก็บทุกอย่างใส่ลงกระเป๋าผ้าเหมือนเดิม