Episode 9

เช้าวันต่อมา

หลังจากที่น้ำอิงเข้าไปเซ็นรับงานที่บริษัทจัดหางานแม่บ้านตั้งแต่เช้า เธอก็เดินเลยมาที่ตึกคอนโดที่จ้างแม่บ้านเอาไว้ในทันที โชคดีที่คอนโดอยู่ไม่ไกลจากบริษัทจัดหางานแม่บ้านนัก เดินแค่ไม่เมตรก็ถึง แถมยังอยู่กึ่งกลางระหว่างมหาลัยกับผับ ถือว่าโชคดีมากๆก็ว่าได้

เมื่อมาถึงคอนโดเธอต้องรอให้คนในห้องหรือคนที่ลายนิ้วมือมาสแกนลิฟต์ ที่นี้เรื่องความปลอดภัยถือเป็นที่สุด และยิ่งห้องที่เธอต้องไปทำความสะอาดเขาว่าเป็นห้องของคนที่เจ้าระเบียบเรื่องของการขอค้นตัวและความปลอดภัยอีกหลายร้อยเท่าตัว จนทำให้เธออดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร เขาเป็นใครกันแน่

รอไม่ถึงห้านาที ประตูลิฟต์ก็ถูกเปิดออกพร้อมกับชายที่ใส่เสื้อสูทสีดำ ดูน่ากลัวหน่อย แต่จะว่าไปทำไมเรารู้สึกคุ้นๆหน้าอย่างบอกไม่ถูก ว่าเราเคยเจอพี่..เอ๊ะหรือต้องเรียกว่าลุงดี 'ถามดีไหมนะ'

"พี่คะ..หนูเคยเจอพี่มาก่อนไหมคะ" ท่าทางที่บอกว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ เพราะขนาดแม่บ้านคนเก่ายังไม่กล้าที่จะเรียกหรือคุยกับเขาเลยสักครั้งเดียว

"ไม่ครับ"

"พี่ไม่ลองคิดดูก่อนเหรอคะ"

"ไม่เคยครับ" เสียงพูดของเขาฟังดูเหมือนเสียงตอบรับอัตโนมัติก็ไม่ปาน

"ค่ะ ไม่เคยก็ไม่เคยค่ะ" น้ำอิงพูดพร้อมกับส่งสายตาที่บอกถึงว่า ยังไง ยังไงก็เคยเจอกันอย่างแน่นอน เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอคิดไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหนก็เท่านั้เอง

ติ้ง! เสียงลิฟต์เปิดออก เท้าเล็กก็รีบเดินตามคนที่เดินนำไปทันที ก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่ง 'ห้องนี่สินะ' องอาจกดรหัสผ่านตรงประตู ก่อนจะผลักเข้าไปด้านใน

น้ำอิงสังเกตตั้งแต่ขึ้นมาบนชั้นแล้ว ว่ามีแค่ห้องนี้ห้องเดียวเท่านั้นเพราะนอกนั้นไม่มีประตูอยู่เลย เธอเดินตามเข้าไปภายในห้องนั่งเล่น ที่ถูกตกแต่งแบบเรียบๆในโทนสีเทา

"ขออนุญาตตรวจค้นตัวนะครับ"

"เอ่อ...เดี๋ยวนะคะ พี่เป็นคนค้นตัวหนูเหรอคะ ไม่มีผู้หญิงมาตรวจหนูเหรอคะพี่" น้ำอิงถามด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างตกใจและกลัวในคราวเดียวกัน

"มีปัญหาอะไรหรือครับ"

มีสิมีแน่นอน น้ำอิงแค่นึกในใจแต่สีหน้าของเธอก็ได้แสดงออกไปหมดแล้ว และก็ไม่รอดสายตาขององอาจ เขารู้ว่าหญิงสาวหมายถึงอะไร

"ผมแค่ตรวจ ไม่ได้คิดจะล่วงเกินคุณอย่างแน่นอนครับ" น้ำเสียงที่หนักแน่นก็พอทำให้น้ำอิงสบายใจขึ้นมา..แค่นิดเดียวแต่ทำยังไงได้ในเมื่อเธอเองก็อ่านกฏมาแล้วและก็เซ็นรับมอบงานมาแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะเป็นผู้ชายที่จะมาตรวจค้นร่างกายของตัวเอง

"ก็ได้ค่ะ" น้ำอิงวางกระเป๋าผ้าไว้บนโซฟาตัวยาว ก่อนจะลุกขึ้นยืนและกางแขนออกให้ขนานกับหัวไหล่

องอาจทำหน้าที่ตรวจค้นโดยใช้เครื่องตรวจโลหะแบบพกพา ยกทาบร่างกายของน้ำอิงไปมาและหน้าหลัง รวมไปถึงกระเป๋าผ้าที่เธอสะพายมา เมื่อไม่พบอะไร องอาจจึงอธิบายงานที่เธอต้องทำอย่างละเอียด และน้ำอิงก็ตั้งใจฟังและคิดตามอย่างเข้าใจ เริ่มงานเจ็ดโมงเช้าก็จริงแต่ถ้าเสร็จเร็วก็สามารถเลิกงานได้ทันทีแต่ต้องหลังจากที่มีคนตรวจความเรียบร้อย

"ถ้าเธอทำงานดี เรียบร้อย เจ้านายของผมจะเพิ่มเงินพิเศษให้กับคุณอย่างแน่นอน" เป็นประโยคที่น้ำอิงชอบมากที่สุด เธอจึงรีบเอ่ยปากรับคำในทันที

"แน่นอนค่ะ น้ำอิงคนนี้จะทำให้เรียบร้อยทุกอย่างเลยค่ะ ทุกซอกทุกมุมสะอาดแน่นอนค่ะ"

"อุปกรณ์อยู่ในห้องนั้นครับ เปิดได้เลย ใช้ได้ทุกอย่าง มีอะไรก็เรียกผมได้ทันทีผมอยู่หน้าห้องครับ"

"ขอบค่ะพี่เออ..ให้น้ำอิงเรียกพี่ว่าอะไรดีคะ"

"ผมชื่อองอาจครับ"

"ได้ค่ะพี่องอาจ" องอาจถึงกับขำอยู่ในใจในความน่ารักและสดใส และเขาก็คาดหวังเหลือเกินกับเด็กผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอเป็นคนแรกในรอบสิบปีที่นายเขามีปฏิกิริยาต่อเด็กผู้หญิงคนนี้ มีอย่างที่ไหน เอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองให้เด็กคนนั้นเอาไปเช็ดเหงื่อ เจ้านายเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

"นี่คงเป็นพรมลิขิตล่ะมั้ง" อาอาจพูดขึ้นกับชนินทร์ที่ยืนอยู่หน้าห้องอยู่ก่อนแล้ว

"เท่าที่พี่เล่าให้ผมฟัง มีลุ้นอยู่นะครับ"

"อืม" องอาจขานรับเบาๆในลำคอพร้อมกับรอยยิ้มที่ประดับหน้าที่เริ่มมีริ้วรอยตามวัย 'ขอให้เจ้านายของเขาพ้นจากความทุกข์เสียที'

เท้าเล็กเดินเข้าไปในห้องของแม่บ้านก็เห็นอุปกรณ์ต่างๆจัดเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบและสะอาด เธอมองไปรอบๆก็เห็นแผ่นกระดาษแปะไว้ที่ประตูด้านใน มันเป็นโน๊ตบอกเป็นข้อๆว่า ต้องทำอะไร ยังไง ห้ามอะไร และอะไรที่ควรทำเพิ่มเติมจากหน้าที่ของแม่บ้าน เธอไล่อ่านไปเรื่อยๆจนถึงข้อสุดท้าย

"ถ้าเจ้านายอยากให้ทำอะไรเพิ่มเติมห้ามขัด" เธออ่านจบพร้อมกับพนักงานรับรู้กับรายละเอียดต่างๆในโน๊ต เธอเริ่มจากปัดกวาด ดูดฝุ่น เช็ดถูและอีกหลายๆอย่าง...จนมาถึงห้องสุดท้ายคือห้องนอน แม่บ้านคนเก่าเขียนรหัสผ่านเอาไว้ให้ เธอจึงกดเข้าไปทันที

ติ้ด ติ้ด เสียงกดรหัสหน้าห้องทำให้ชายหนุ่มที่นอนเปลือยส่วนบนอยู่ถึงกับขมวดคิ้วทันที ไม่เคยมีใครเข้ามาในเวลาที่เขานอนหลับ แล้วเป็นใครกันนะ

มือหนาล้วงลงไปที่ใต้เตียงแล้วหยิบปืนออกมาพร้อมกับเตรียมเหนี่ยวไกปืน ถ้าหากพวกอริ...ไม่สิถ้าพวกอริคงไม่ได้เข้ามาถึงด้านในอย่างแน่นอน เขาจึงรีบเก็บปืนไว้ใต้ผ้าห่มก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตามเสียง

แกร๊ก!! มือบางผลักประตูเข้ามาด้านในพร้อมกับเรียกคนตรงหน้า

"...ลุง!!"

ตาคมเบิกกว้างทันทีที่เห็นหญิงสาวคนที่เขาได้ให้ผ้าเช็ดหน้าไป เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง..เป็นไปได้ยังไง