MAFYA DELİSİ (DELİ SERİSİ 1)
READING AGE 18+
Zaman her şeyin ilacıdır derlerdi eskiler. Şimdilerde zaman sadece yaranın kabuğunun daha derinden soyulmasıydı onun için. Tek bir hata yaptı. İnandı. Onu sevdiğini sandığı adama sonsuz bir güvenle inandı ve sonunda karnında bebeği gözünde yaşı ve başka bir kadının gözünde metres olarak ortada kaldı.
En savunmasız ve güçsüz olduğu anda yedi ikinci darbesini. İzah etmesine izin vermedi kimse yüzüne tokadı karına tekmeyi geçirirken. Sonunda vazgeçti hayatından da bebeğinden de. Kendini bulduğu deniz kıyısında tek amacı son vermekti hayatına boğazına dolanan kollar olmasaydı.
Karanlığın içinde sadece zehir yeşili gözlerle varlığını sürdüren deli lakaplı bir adamdı Balamir Atalan. Acımasızdı. Sertti. Eyvallahı yoktu. İhanet ve mazluma dokunan el tek kırmızı çizgisiydi. Düşmanlarına en büyük uyarısı kazık göndermekti.
Bir deniz kıyısı, canından olmak isteyen bir kız ve can almak için koşan adam.
“Abi, abi dur.”
“Abinin amına koyim ne var lan adam kaçtı.”
“Abi kız. Kız kanıyor.”
Balamir ilk kez bakışlarını önce banka sonra da yere çarpan kıza çevirdi. Beyaz elbisesinin eteklerinden görünen ince bacaklarından sızan kızıllık kaşlarını çatmasına neden oldu.
Ölüm öyle ya da böyle gelmişti kapısına. Peki şimdi ne olacaktı?
İçeri alacak mıydı? Yoksa kollarında taşıyan adamın karanlığında yok olup gidecek miydi?
***
“Sana güvenmiyorum.”
“Duygularımız karşılıklı.”
“Seni sevmiyorum da.”
“Ben sana ölüyorum ama dağ çiçeği onu ne yapacağız?”
Unfold
Hayat ne garipti. İnsan en çok olmaz dediği şeyleri yaşıyordu galiba. Evlenmem diyenler belki de aşkın en delisini yaşayarak evleniyordu. Hayatım bitti diyenlerin ikinci şansı ona tüm geçmişi sildiriyordu. Korkarım diyenlerin korkuları karanlığın derinlerinde ışıklar saçarak yok oluyordu. Balamir aile kurmaktan korkmuştu. Umay, ona hayatının……
Waiting for the first comment……