Ayşe kapının arkasında bekliyordu. Ayşe kırk dakikadır kapıya yasladığı sandalyeye oturmuş çalmasını bekliyordu. Beş dakikası vardı. Acar Adam ona kırk beş dakika sonra oradayım demişti. Saat geceye yakındı. O kırk beş dakika bir türlü geçmek bilmiyordu. Ayşe’nin acil kendine gelmesi lazımdı. Mediha onun şu halini görse onu bir güzle paylardı……
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Waiting for the first comment……