เพลิงร้ายพ่ายรัก
READING AGE 18+
"อาทิตย์หน้าไปอังกฤษกันนะครับ"อัคคีมองใบหน้าหวานที่กำลังผิดหวังในคำตอบ เค้าขยับตัวขึ้นกดจูบหน้าผากใส ตื่นเช้ามาเป็นอะไรที่ดีที่สุดสำหรับอัคคีที่ตื่นมาแล้วเจอหน้าคนที่อยากมอง เจอหน้าคนที่อยากจูบอยากพูดคุยในทุกช่วงเช้า
"ใช่เมื่อคืนคุณเพลิงบอกว่ารักหนูรัก หนูได้ยินเสียงหัวของคุณเพลิงที่มันร่ำร้องไหมครับ"เสียงนุ่มลึกทอดบอกมันหวานจนหนูรักซาบซึ้ง ไอรักมองหน้าอีกคนแต่ไม่ได้ยิ้ม เธอหลับตาลงสัมผัสใบหน้าอันหล่อเหลาอยากจดจำและลูบคลำให้มันฝังลึกลงไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ
"ถ้าหนูรักไม่ไปอังกฤษด้วยจะเป็นไรไหมคะ"
"ทำไม"ถามด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้นพูดง่ายๆ คือไม่พอใจ
"หนูรักอยู่ในสถานะไหนก็ได้ขอแค่ได้อยู่ใกล้คุณเพลิง ไม่ได้หวังอยากเป็นแม่ของลูกหรืออยากเป็นเมีย"เธอพยายามอธิบาย เหตุผลที่อัคคีคิดว่าไร้สาระ
"ในเมื่อฉันพยายามจะเชิดชูแต่เธอกลับปฏิเสธงั้นก็ให้ฉันเอาเล่นๆ แบบนี้ไปแล้วกัน โคตรเรื่องมากน่ารำคาญฉิบหาย"หงุดหงิดจนควันออกหู พูดไปงั้นแหละว่าโคตรน่าเบื่อน่ารำคาญหัวใจมันกำลังพาลเลยพูดอะไรออกไปไม่คิด สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้ไอรักน้อยอกน้อยใจ
Unfold
สี่ปีผ่านไปเป็นช่วงเวลาที่ทุกคนมีความสุข ความสุขที่เกิดจากเจ้าหญิงน้อย เด็กสาวที่ทุกคนประคบประหงมดุจดั่งเจ้าหญิงสมชื่อ ชนิดที่ว่ายุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม หวงยิ่งกว่าไข่ในหิน โดยเฉพาะคุณหญิงสุณีหวงหลานเป็นที่สุด
"จุนย่าขา น้อนอยากไปเกาหลีไปหาแด๊ดดี๊แจ็คสันหวัง"
"เขาคือใครคะน้องเจ้าหญิง"คุณหญิงส……
Waiting for the first comment……