วันนั้นที่เคยรัก
จากคู่กัด กลายเป็นแอบรัก ฑิฐิทำให้สองคนไม่อาจยอมรับความรู้สึก แต่แล้วเพราะความพลั้งเผลอ ก่อเกิดเป็นโซ่ทอง มธุรดาจำต้องจากไป เพราะเขาคือคนรักของเพื่อน ส่วนเขาต้องเสียลูกและเมียไป จากความเข้าใจผิดถึงห้าปี
****************
“คุณแต่งงานแล้วเหรอ”
คนถูกถามชะงัก “เปล่าค่ะ ไม่ได้แต่ง”
“แต่คุณมีลูกสาว”
มธุรดากลืนก้อนสะอื้น รู้ว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ และรอให้เขามายืนตรงนี้ เพราะรอคอยวันนี้มาตลอดห้าปี เชื่อว่าตนเองทำใจได้แล้ว เข้มแข็งมากพอที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง
“ใช่ค่ะ ฉันมีลูกสาว” เธอตอบแล้วช้อนสายตามองอีกฝ่าย
“ผมไม่เข้าใจ ถ้าคุณมีลูกสาวแล้วจะไม่ได้แต่งงานได้ยังไง”
ดวงตาคู่สวยเรื่อด้วยน้ำ มันกำลังไหลเอ่อออกมา เธอรีบหันหนีแล้วปาดมันออก ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ
“ฉันท้องก่อนไปจากที่นี่ ลูกของฉันไม่มีพ่อหรอกค่ะ”
คนฟังชะงักดวงตาเบิกกว้างสีหน้าตื่นตระหนก เดินเข้ามาหาจับไหล่บางไว้ แววตาไหววูบ พูดอะไรออกมา มันทำให้เขาจะบ้าตายอยู่แล้ว ไม่จริงใช่ไหม ใช่ไหม!
“คุณพูดอะไรออกมาดา เด็กคนนั้นคือลูกของผมใช่ไหม ใช่หรือเปล่า!” เมธาสิทธิ์ตะโกนถามลั่น
เธอสบตาอีกฝ่ายนิ่ง แล้วเม้มริมฝีปาก มือยกผลักดันให้กายออกห่าง เมธาสิทธิ์ยอมปล่อย
“ใช่... ม่านน้ำคือลูกของคุณ”
Unfold
ม่านน้ำเชื่อฟังคำแม่ หลับตาลงแม้ยังคงสะอื้นอยู่ มธุรดาสบตาคนรักแววตาหวาดหวั่น
“ไม่ต้องกลัวดา ทำตามที่มันบอก”
ยิ่งเห็นความทรมานของศัตรูยิ่งสะใจ ชัยวัตรกระหยิ่มยิ้มย่อง ตอนนี้พวกมันอยู่ในกำมือเขาแล้ว
ปืนถูกโยนลงตรงหน้า มธุรดาจ้องมองมัน แล้วแหงนหน้ามองไปยังโจรร้าย
“กูให้มึงเลือก ระหว่างลูกสาวกับผู้ชายที่มึงรัก จะเลื……
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Waiting for the first comment……