vanalak
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY vanalak
ในกรงรักซาตาน
Reads
เพียงแรกเห็น เมฆินทร์กลับตกหลุมรักอลินธาราอย่างหมดหัวใจ มิหนำซ้ำเธอยังช่วยเหลือเขาไว้ ยิ่งทำให้เขาคลั่งรักจนแทบอยากกลืนกิน ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธเขาสักกี่ครั้ง เขาจะรุกไล่ ปิดกั้น ขวางทาง ตอนเธอให้จนมุม ไม่ว่าทางไหน ต้องได้ตัวมาร่วมเตียงให้ได้ ถึงต้องงัดกลยุทธ์สารพัดวิธีมายื้อแย่ง ขัดขวางทุกคนที่เข้าใกล้ คนอย่างเขาก็จะทำ เพราะสำหรับเมฆินทร์แล้ว อะไรที่อยากได้ มันก็ต้องได้!
Updated at
อุบัติรักสายเลือดมังกร
Reads
หลี่เซียนทายาทตระกูลดังสายเลือดต้องสาป ไม่อาจมีทายาทได้ หากไม่ได้หญิงสาวสายเลือดบริสุทธิ์ เขาเลยตามหาหญิงสาวสายเลือดบริสุทธิ์เพื่อให้มีทายาท โดยที่ตัวเองมีคนในใจอยู่แล้ว ตั้งใจให้เธอท้อง แล้วยึดลูกไว้ ทว่าเธอกลับรู้ทัน เมื่อคลอดออกมา จึงร่วมมือกับศัตรู เพื่อพาลูกของเขาหนี
Updated at
สุดพิศวาส
Reads
เพราะอำนาจ ทำให้เขาและใครหลายคนอยากได้ตัวเธอ แม้พยายามหนีสักเท่าไหร่แต่กลับไม่พ้น เธอจำต้องพึ่งพาเขาเพื่อเปิดโปงแผนการร้าย ที่ทำลายครอบครัวในอดีต ถึงต้องยอมเสียอะไรมากมายแค่ไหนก็ตาม “หยุดดื้นด้านได้แล้วเซเนีย อย่าให้ฉันหมดความอดทน!” “คุณต่างที่ดื้อด้าน คุณไม่ควรมายุ่งกับฉันอีก ในเมื่อฉันเลือกจากมาแล้ว!” เขาหัวเราะในลำคอ “เธอรู้ไหมว่าการหลอกใช้คนอื่น เพื่อให้ตัวเองรอด มันเป็นการกระทำที่เลวร้ายแค่ไหน คนที่ช่วยให้เธอหนีไปได้ ตอนนี้กำลังถูกขังอยู่ เธอรู้สึกยังไงบ้างล่ะเซเนีย ยังมีความสุขอยู่ไหม กับสิ่งที่เธอกระทำ!” เซเนียชะงัก ดวงตาไหววูบ เรต้าถูกขังงั้นเหรอ ไม่คิดเลยว่าดีทริส จะลงโทษหนักขนาดนี้ “คุณทำแบบนี้ทำไม เรต้าคือผู้หญิงของคุณไม่ใช่หรือไง!” “แล้วยังไง! คนของฉันทำผิด ฉันมีสิทธิ์ตัดสินโทษทั้งนั้น!” ร่างบางดิ้นรน เพื่อให้เรียวแขนหลุดจากพันธนาการ เจ็บใจเหลือเกิน ที่ไม่อาจทำอะไรผู้ชายคนนี้ได้เลย มันทรมานจริง ๆ ที่ต้องเจอกับผู้ชายอย่างดีทริส เราไม่ควรพบกันเลย “ปล่อยฉันดีทริส ฉันเกลียดคุณ เกลียดที่สุด!” หญิงสาวกรีดร้องดิ้นรน “หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้เซเนีย ถ้าเธอยังดิ้นรน หรือหาทางหนีไปจากฉันอีก ฉันจะฆ่าเรต้าซะ!” เซเนียหยุดชะงัก ดวงตาเบิกกว้าง จ้องมองอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาไหลอาบแก้ม อย่างไม่รู้ตัว “ไอ้สารเลว!” เธอพ่นคำด่าออกมา “แกมันเลว ฉันเกลียดคนอย่างแกที่สุด!” “ด่าออกมาเลยเซเนีย ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ คนอย่างฉันเลวได้มากกว่านี้อีกเซเนีย!” ไม่ทันขาดคำ ริมฝีปากถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว ร่างบางดิ้นรนในอ้อมแขน น้ำตาไหลออกมาไม่ขาด ลิ้นร้อนตวัดควานหาความหวานในโพรงปาก แม้อีกคนจะไม่ยินยอม แต่เขากลับใช้กำลังบังคับ จนเธอต้องจำเปิดปาก มือหนาลูบไล้ตามเรือนร่างอย่างไรปรานี ชุดเดรสสีเหลืองอ่อนถูกกระชากจนขาด แควก! เซเนียดิ้นรน สะอื้นออกมาไม่หยุด พยายามผลักดันอีกฝ่ายออก หัวใจเต้นหนักเพราะความกลัว เมื่อเขาถอนริมฝีปาก เธอกรีดร้องออกมาในทันที “ไม่! อย่านะ! อย่าทำกับฉันแบบนี้!” เธอร้องบอก น้ำเสียงสั่น ดีทริสชะงักเมื่อเห็นสภาพอีกฝ่าย ยอมผละห่าง เพราะไม่อยากให้ลูกน้อง เห็นว่าที่ภรรยาในสภาพไม่ดี รีบหยิบเสื้อแขนยาวมาคลุกร่างบางไว้ แล้วจ้องมอง พร้อมแสยะยิ้ม “ทีหลังอย่าปากเก่งอีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่หยุดแค่นี้แน่!” เธอรีบหันหนี กอดตัวเองสั่นเทาด้วยความกลัว ดีทริสไม่เคยปรานีใคร ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินกว่าจะหาทางรับมือ เธอควรทำอย่างไรดี อยากหนีไปมากเหลือเกิน คิดถึงความสุขก่อนหน้า ที่ไม่มีอีกแล้ว
Updated at
เล่ห์สวาททาสมาเฟีย
Reads
เธอถูกน้องสาวแฟนและน้องต่างสายเลือด วางแผนขายให้เธอนอนกับมาเฟียหนุ่มอย่างราชินทร์ เมื่อตื่นมาอโรชาต้องหนีหัวซุกหัวซุน จากการถูกตามล่าจากเขา ไม่วายแฟนหนุ่มกลับมาเลิกรา เพราะถูกแฉเรื่องที่เธอไปนอนกับชายอื่น อะไรไม่่ซวยเท่า เมื่อชายที่เธอมอบกายให้ดันกลายเป็นเจ้านายใหม่ ที่เธอต้องคอยดูแล ไม่ว่าหนีไปทางไหน เขาก็คอยตาม รุกไล่ไม่ยอมหยุด แถมยังขู่ว่าจะเอาภาพที่นอนกับเขามาแฉ อโรชาเลยกลายเป็นนางบำเรอให้กับมาเฟียหนุ่มผู้เย็นชา
Updated at
เล่ห์ปรารถนา อาญาอสูร
Reads
พิชญาภาถูกลักพาตัว โดยไม่รู้เหตุผล จนกระทั่งได้พบกับชายหน้าตาหล่อเหลา เขามอบพันธะทางร่างกายให้กับเธอ อย่างไม่เต็มใจ จนกระทั่งถูกปล่อยตัว ทว่าไม่นานนัก เธอได้พบกับเขาอีกครั้ง ในฐานะหุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัท แต่ชายคนนี้ คนที่พ่อแนะนำว่าชื่อ อรัญกรณ์ กลับไม่ได้แค่ต้องการมาร่วมงาน แต่ต้องการเตือนความทรงจำในคืนอันเร่าร้อนระหว่างกัน พร้อมประกาศชัดว่าจะเอาคืน พี่ชายของเธอให้สาสม กับสิ่งที่ทำเอาไว้ **************************** “ตื่นแล้วงั้นเหรอ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยทัก คนถูกทักเย็นไปทั่วร่าง เธอสั่นเทา ก่อนหันกายเผชิญหน้า เห็นร่างสูงใหญ่ มีเพียงผ้าขนหนูพันกายเท่านั้น ยกนิ้วชี้ดวงตาเบิกกว้าง “คุณเป็นใคร! ปล่อยฉันออกไป คุณจะเข้ามาในห้องนี้ ในสภาพเกือบเปลือยไม่ได้นะ ฉันเป็นผู้หญิง หัดมียางอายซะบ้าง!” เธอพ่นคำพูดออกมา แล้วหอบหายใจ เขาหัวเราะในลำคอ “เธอนี่ตลกดีนะ แต่เผอิญฉันไม่ตลกด้วย” คนฟังหน้าซีดเผือด เธออยากตลกหรือไง สถานการณ์แบบนี้ มันทำให้ตนเองมีความสุขเหรอ “ฉันไม่ได้ตลก แค่บอกให้คุณปล่อยฉันไป เราสองคนไม่รู้จักกันสักหน่อย จับฉันมาทำไม!” “จะจับใครต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ?” เขาแสร้งย้อนถาม “ก็ใช่ไง เราสองคนไม่เคยเจอหน้า ไม่รู้จักกัน จะมาจับฉันทำไม แถมยังพาตัวฉันมาที่ห่างไกลขนาดนี้อีก มันต้องมีเหตุผลที่จับมาสิ” เขายักไหล่ “หาเอาสิเหตุผล ที่ฉันจับตัวเธอมา” “จะให้ไปหาจากไหนได้ ในเมื่อถูกขังอยู่แบบนี้!” พิชญาภาย้อนเสียงแข็ง “ก็ยังไม่ต้องไปหาหรอก เอาไว้ว่างค่อยไปหาเหตุผลที่ถูกจับมาก็ได้” คนฟังตาโต พูดบ้าอะไรออกมา ว่างงั้นเหรอ นี่มันอะไรกันเนี่ย เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบ เขาเลยก้าวยาวมาหา พิชญาภาถอยหลังกรูด สีหน้าตื่นตระหนก “อย่าเข้ามานะ ฉันตีด้วยลิ้นชักจริงด้วย!” คนสวยส่งเสียงข่มขู่ “ตีสิ” “ฮะ!” “อยากตีก็ตีสิ ถ้าทำได้นะ” ไอ้หมอนี่มันเป็นใครกันแน่ กวนบาทาจนอยากเอาลิ้นชักเขวี้ยงให้หน้าแหกเลย เห็นหน้าไม่ชัด เลยไม่รู้ว่าเป็นศัตรูกันแต่ชาติปางไหน ถึงได้ลักพาตัวเธอมากักขังกัน “ฉันตีแน่ ถ้าคุณเข้ามาใกล้ ฉันไม่ยอมให้ทำอะไรง่าย ๆ หรอกนะ” พูดไม่ทันขาดคำ ร่างสูงใหญ่ประชิดตัวอย่างรวดเร็ว คว้าลิ้นชักเหวี่ยงลงพื้น แล้วกอดรัดร่างบางไว้ในอ้อมแขน “กรี๊ด! ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน ใครก็ได้ช่วย!” หญิงสาวกรีดร้องดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง “แหกปากร้องให้ดังไปเลย ความทรมานที่เธอได้รับวันนี้ ช่วยจำมันไว้ด้วย ออกไปจากที่นี่ อย่าลืมเอาไปเล่าให้พี่ชายเธอฟังล่ะ!” อะไรนะ? พี่ชายงั้นเหรอ ไอ้พี่เลว เคยคิดไว้แล้วว่าสักวัน พี่มันต้องโดนผู้หญิงเอาปืนยิงตายแน่ แต่ทำไมนรกถึงมาตกที่คนเป็นน้องได้เล่า ร่างบางถูกโยนลงบนเตียง พิชญาภาตะเกียกตะกายหนี แต่ข้อเท้ากลับถูกจับลากกลับมา แล้วพลิกกาย ข้อมือถูกรวบไว้เหนือศีรษะ เธอจ้องมองใบหน้าของชายแปลกหน้า แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่าง จนเห็นเด่นชัด ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้าง สีหน้าตื่นตระหนก ดวงตาสีอำพัน แววตาหม่นเศร้า ผู้ชายคนนี้หล่อเหลาจนแทบลืมหายใจ แต่เหตุใดถึงได้แสดงสีหน้าราวกับคนได้รับทุกข์ทรมานแสนสาหัส เธอกลืนน้ำลายลงคอ “คุณ... อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันกลัว” พิชญาภาบอกคนด้านบนเสียงสั่นเครือ “คงมีผู้หญิงหลายคนที่ขอร้องพี่ชายเธอแบบนี้” ริมฝีปากบางเม้มสนิท “ฉันไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยทำให้ใครเจ็บปวด ฉันไม่เคยทำผิดต่อใครด้วย” น้ำเสียงเธอสั่นมากขึ้น น้ำตาเริ่มเอ่อ “หรือเธอจะยอมนอนกับฉันง่าย ๆ โดยไม่ดิ้นรน ให้ต้องเจ็บตัว แบบนี้ดีไหม” ทำไมต้องนอนกับเขาด้วยล่ะ แฟนก็ไม่ใช่ คนแปลกหน้าชัด ๆ ตลกหรือไง ไอ้บ้านี่ กระนั้นก็คิดได้แค่เพียงในใจ ด่าไปเกิดเขาโมโหจับเธอโยนลงจากชั้นบน คงตายแน่ “ไม่! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” “ก็จะเป็นแล้วนี่ไง” “นี่คุณลักพาตัวฉันมาปล้ำงั้นเหรอ!” เธอย้อนถามสีหน้าตื่นตระหนก “ใช่! ถ้าขัดขืนล่ะนะ” “อะไรนะ?” “ถ้าไม่ดิ้น ก็คงเหมือนมีอะไรกัน แบบคนธรรมดาสามัญ” “ฮะ!” อะไรกันนี่ รู้สึกเหมือนอยากจะบ้าตาย เธอกำลังทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย “นี่คุณนอนกับผู้หญิงคนอื่นหน้าตาเฉยแบบนี้เหรอ” “ฉันเป็นผู้ชายไม่คิดมากหรอกนะ เพราะไม่ว่ากับผู้หญิงคนไหน ก็มีอารมณ์ทั้งนั้น” “แต่ฉันไม่ใช่ไง ปล่อยเลยนะ!” “ปล่อยไปไม่ได้หรอก ลงทุนจับตัวมาขนาดนี้แล้ว” ริมฝีปากบางสั่นระริก “แต่ฉันไม่อยากนอนกับคุณ ต่อให้คุณหล่อมากแค่ไหนก็เถอะ”
Updated at
เล่ห์ลวงมาเฟียร้าย
Reads
ความแค้นของนีเอล ทำให้เขาลักพาตัวเรอามา เพื่อบังคับให้วิวาห์ แม้เธอกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นก็ตาม เขาใช้ร่างกายข่มขู่บังคับ จนทำให้เธอต้องยอมศิโรราบ เพียงเพราะต้องการสืบหาความจริง เกี่ยวกับการตายของบิดามารดา เหตุการณ์ยิ่งซับซ้อนหนัก เมื่อคนรักของเขากลับมาทวงสิทธิ์ตนเองคืน เรอาตั้งใจคิดตีจาก แต่กลับถูกตามตัวกลับไป และบทลงโทษอันเร่าร้อนได้เกิดขึ้น เธอจำต้องยอมรับชะตากรรมอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างเจ็บปวด *********************** คนตัวเล็กหน้างอง้ำ ลุกยืนบิดน้ำออกจากเสื้อผ้า จังหวะนั้นดวงตาคมกริบเบิกกว้างจ้องมอง โซฟียาชะงัก เห็นสายตาก้มมองตัวเอง "ว๊าย!" รีบทิ้งกายลงในอ่างอีกครั้ง ยกมือปิดปิดตนเอง เซร์คิโอกลืนน้ำลายลงคอ จ้องมองใบหน้าอีกฝ่าย ที่แดงก่ำเพราะความอาย "จะยั่วกันเหรอ?" เขาถาม แล้วขยับมาใกล้ "อย่าเข้ามานะนีเอล!" ต่อให้อยากหนีตอนนี้คงทำไม่ได้ ในเมื่อสภาพเธอมันหมิ่นเหม่ คนถูกขู่ไม่ฟังเสียง โน้มกายเข้าหาจนอีกคนชิดริมอ่าง มือสองข้างคร่ามร่างบางไว้ ดวงตาจ้องมองใบหน้างดงาม เรอาทำให้เขาแทบคลั่ง ไม่คิดมาก่อนเลยว่า จะได้เห็นทรวดทรงโดยบังเอิญ เธอสวยงดงาม จนเขาแทบอยากกลืนกินเสียตอนนี้ "แต่งงานกับฉันเรอา" ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม ทำเอาคนฟังชะงัก ช้อนสายตามอง "นายกำลังข่มขู่ฉันอยู่นะ" "ฉันไม่ได้ขู่เรอา ฉันทำจริง!" เจ้าของดวงตาคู่งามนิ่งงัน สีหน้าครุ่นคิด ไม่รู้ควรหาทางออกกับเรื่องนี้อย่างไรดี "ฉันไม่แต่งกับนายหรอกนะ ฉันไม่อยากถูกบังคับแบบนี้!" "ถ้าไม่แต่ง ฉันจะทำตามใจตัวเอง จนกว่าเธอจะยอม"
Updated at
มายาซ่อนสวาท
Reads
เพราะแม่ถูกกระทำทางเพศ จึงก่อกำเนิดเธอขึ้นมา ทว่าเธอกับแม่กลับถูกกระทำราวกับสัตว์เลี้ยงก็ไม่ปาน แม่จึงหนีพาเธอห่างไกลให้พ้นจากครอบครัวใจร้าย จนเธอถูกอุปการะจากบิดาเลี้ยง เธอจึงเลือกเส้นทางที่จะกลับเข้าไปพบกับพ่อบังเกิดเกล้าอีกครั้ง ไม่ใช่เพื่อทดแทนคุณ แต่เพื่อแก้แค้นเอาคืน คนที่มันทำกับเธอและแม่ให้ต้องเจ็บปางตาย
Updated at
รอยรักแสนชัง
Reads
เพราะถูกสามีหลอกให้แต่งงานด้วย จนกระทั่งวันหนึ่งได้รับรู้ความจริงว่า แท้จริงแล้วสามีไม่ได้รักเธอ ทิพย์วารีแบกความเสียใจจนเมามาย กระทั่งได้พบกับเขา ชายที่มอบคืนอันเร่าร้อน พร้อมสิ่งล้ำค่าติดครรภ์มา อะไรไม่ร้ายแรงเท่า เธอยังไม่ได้หย่า มิหนำซ้ำสามีที่ไม่เคยทำหน้าที่ให้กัน กลับบอกว่าต้องการเด็กในท้องไว้สืบทอดมรดก ******************** สาวเท้าขึ้นชั้นสอง มายังห้องของสามี ประตูห้องปิดสนิท แม่นวลนำกุญแจสำรองมาให้ แล้วลงไปทันที เธอไขมันเปิดอ้าออก คนในห้องคงไม่รู้ตัว เพราะเสียงสายฝนซึ่งกำลังตกกระหน่ำอยู่ในเวลานี้ เมื่อก้าวเข้าด้านใน ด้านนอกเงียบลง ได้ยินเสียงผิวเนื้อกระทบกัน เตียงกำลังเสียดสีดังเอี๊ยดอาด ติดตามด้วยเสียงครางกระหึ่มในลำคอ เธอยืนนิ่งมองภาพเบื้องหน้า ยกมือปิดปากน้ำตาไหลอาบแก้ม “กรี๊ด!” หญิงสาวกรีดร้องออกมา “ไม่จริงใช่ไหม!” คนบนเตียงชะงัก รีบหยุดกิจกรรม เขาหันมามอง “ทิพย์ คุณมาได้ยังไง!” เธอจ้องมองสามีทั้งน้ำตา ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น นี่มันอะไรกัน ตกลงสามีเธอเป็นคนยังไงกันแน่ “ทำไมทำแบบนี้ ฉันอยากรู้นักว่าคุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง คุณธนานพ!” เธอกรีดร้องเสียงสั่น “ทิพย์ใจเย็นก่อน มันไม่ใช่แบบที่คุณคิด!” “ฉันเห็นกับตา จะแก้ตัวอะไรอีก ถ้าคุณไม่เคยรักฉัน ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรก มาหลอกให้แต่งงานด้วยทำไมกัน!” ธนานพส่งสายตาให้คู่ขา ชายคนนั้นลงจากเตียง รวบเสื้อผ้าบนพื้น แล้วเข้าห้องน้ำไป ทิพย์วารีส่ายหน้า ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น เธอรักเขาด้วยใจจริง แต่เขากลับหลอกลวงกันงั้นเหรอ เขาลงจากเตียง แล้วหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ ก่อนเดินมายืนเผชิญหน้ากับภรรยา ทิพย์วารีเป็นผู้หญิงที่สวย เพียบพร้อมทุกอย่าง ทำให้เขาตั้งใจจีบเธอ เพื่อให้พ่อสบายใจ พ่อเองก็รักสะใภ้คนนี้มาก มันเป็นหนทางเดียวที่ทำให้ตนเอง รอดพ้นจากการติดตามของพ่อได้ “ผมผิดเองทิพย์ แต่ผมอยากให้คุณฟังผมหน่อยได้ไหม” ริมฝีปากบางเม้มสนิท กัดฟันแน่น ในอกรวดร้าวทรมาน “คุณทำให้ฉันเหมือนคนโง่ สวมเขาฉันมานานเท่าไหร่แล้ว!” “ทิพย์!” “ตอบมา ว่าคุณกับผู้ชายคนนั้น จริงจังหรือแค่คู่ขา!” สีหน้าคนถูกถามเครียดขึ้น ปวรุตม์คือคนที่เขารักด้วยใจจริง “ผมกับรุตม์เรารักกันก่อนที่จะเจอกับคุณ ทิพย์” เขายอมสารภาพตามตรง เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ปวรุตม์ก้าวเข้ามา สีหน้าเรียบนิ่ง ทอดมองผู้หญิงตรงหน้า ถ้าเขาเป็นชายแท้ คงไม่มีทางปล่อยผู้หญิงสวย ๆ แถมยังเก่งหลายด้านอย่างทิพย์วารีไปแน่ ทว่าระหว่างเขากับธนานพ มีความรัก ผูกพัน กันอย่างมากมาย เขาไม่อาจปล่อยมือจากคนที่ตัวเองรักได้ “ผมเองก็ผิดครับ ที่ยอมให้นพแต่งงานกับคุณ” ปวรุตม์บอกเสียงแผ่ว สีหน้าหม่น พูดออกมาแบบนี้ แล้วให้ทำยังไง เธอทำอะไรได้บ้าง นอกจากยอมรับชะตากรรม เกลียดตัวเองที่สุด ที่โง่งมให้ถูกหลอก สุดท้ายแล้ว ถ้าหากหย่ากันไป เธอคงกลายเป็นหญิงที่มีสามีแล้ว ทั้งที่ไม่อาจใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างที่ควรจะเป็น “ดี... ดีเหลือเกินนะพวกคุณ รวมหัวกันหลอก แล้วยังรวมหัวกันยอมรับผิดอีก!” “ทิพย์ผมขอโทษ คุณใจเย็นก่อนได้ไหม ผมจะได้อธิบายให้คุณฟัง” “ถ้าคุณอยากปกปิด ไม่ให้ฉันรู้เรื่องนี้ ก็ไม่ควรพาคนรักคุณมาระเริงรักกันในบ้านที่เป็นเรือนหอของเรา!” ทิพย์วารีตะโกนลั่นน้ำตานอง “พวกคุณทำร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันรักคุณด้วยใจจริง แต่คุณกลับหลอกลวงฉัน!” “ผมไม่มีทางเลือกเลยทิพย์ ผมไม่อยากใช้วิธีนี้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย คุณน่าจะเข้าใจ!” ริมฝีปากถูกกัดแน่น เลยเป็นเธอใช่ไหมที่ต้องรับกรรม “เชิญเสวยสุขกันให้พอ ฉันจะหย่ากับคุณ!” พูดจบ หญิงสาวหุนหันออกจากห้อง วิ่งตรงมายังรถตัวเอง ************************** คนร้องนิ่งงัน ยกมือปาดน้ำตา แล้วเงยมองใบหน้าอีกฝ่าย เขาหล่อเหลา มือที่แตะตรงแผงอก ก็รับรู้ได้ว่ามันมีมัดกล้ามเนื้อ ทำเอาหัวใจเต้นหนักขึ้นมา “คุณละค่ะ มีแฟนหรือยัง” “ผมโสดครับ โสดสนิทเลย” เขาบอก แล้วอมยิ้ม เธอสบตาคนพูด ความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามา ถ้าหากชายคนนี้เป็นคนรัก คงดีไม่น้อย ไม่ต้องมาทนทรมานกับสามี ที่ไม่เคยรัก ซ้ำยังหลอกหลวงกันมาตลอด มือบางยกกอบกุมใบหน้าอีกฝ่าย “คืนนี้คุณว่างไหมคะ” คิ้วเข้มขมวด รู้สึกตระหนกตกใจ ต่ออากัปกิริยากะทันหัน “ทำไมครับ อยากให้ผมช่วยอะไรงั้นเหรอ” เธอส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ ฉันแค่อยากอยู่กับคุณ” “อยากอยู่กับผมงั้นเหรอ?” ทิพย์วารีสะอื้นอีกครั้ง น้ำตาไหลอาบแก้ม อายุยี่สิบเจ็ดปี ยังไม่เคยนอนกับผู้ชายเลยสักครั้ง เพราะสามีเป็นเกย์ ทำเอาเธออยากกรีดร้องออกมา รู้ไหมว่ามันทรมานมากแค่ไหน “อยู่ด้วยกันทั้งคืน” เธอบอกเสียงหวาน แล้วโน้มใบหน้าเข้าหา “เดี๋ยวก่อนครับ!” ไม่ทันได้ทักท้วง ริมฝีปากหนาถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว มือบางลูบไล้แผงอก ไตรทศกระตุกยิ้มมุมปาก นับเป็นโชคดีของตัวเอง ที่ได้พบสาวสวย ยินยอมพร้อมใจถึงขนาดนี้ มือหนาโอบรัดเอวบาง รั้งท้ายทอยอีกคน ลิ้นร้อนแทรกริมฝีปาก ควานหาความหวาน กลิ่นแอลกอฮอลล์ยิ่งสร้างความรัญจวน ยามเมื่อถอนริมฝีปาก คนตัวเล็กหอบหายใจสะท้าน ใบหน้าแดงก่ำ “ยังอยากอยู่กับผมหรือเปล่าครับ” เขาแสร้งถามเสียงเย้า เธอสบตาคนพูด “อยากสิคะ ฉันแค่อยากปลดปล่อยตัวเอง ไม่อยากอดทนกับอะไรอีกแล้ว ฉันรับรองว่าฉันจะไม่วุ่นวายกับคุณแน่นอน” ยิ่งได้ยินคำนี้ ยิ่งทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นหนัก กลิ่นกายสาวหอมละมุนลอยแตะจมูก ทำเอาแทบระงับอารมณ์ไว้ไม่ไหว “ไปที่ไหนกันดีล่ะครับ” เธอปรือตา ยิ้มหวาน ราวกับต้องการยั่วให้อีกฝ่าย ทำตามใจปรารถนา “ที่ไหนก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณ” “ถ้าคุณพูดขนาดนี้ ผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ” เขาบอกเสียงแหบพร่า
Updated at
คู่หมายร้ายรัก
Reads
เพราะต้องหมั้นหมายกันทั้งที่ชิงชัง ความโกรธทำให้พีรดลลากตัวนาฎสุรีย์คู่หมั้นตัวเองขึ้นเตียงอย่างไม่ตั้งใจ เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เธอหนีหายไป ห้าปีต่อมาเธอกลับมาพบเขาอีกครั้ง พีรดลไม่แค่แสดงตัวเป็นคู่หมั้น แต่กลับทั้งรุกไล่ให้เธอยินยอมรับเขา แต่มีหรือคนอย่างนาฎสุรีย์จะยอม ไม่ว่าเขาจะมาไม้ไหน เธอพร้อมสักศึกทุกทาง **************** เพียะ! ใบหน้าหันตามแรงฝ่ามือ ชายหนุ่มนิ่งงัน มันชาไปทั้งแถบ นาฎสุรีย์มองมือตัวเอง มันกำลังสั่น เมื่อเขาหันมาสบตา เห็นสีหน้าแววตามันเปลี่ยนไป เธอชะงักตัดสินใจหันหลังคิดวิ่งหนี แต่ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าเอาไว้ “คิดว่าทำแบบนี้ แล้วจะหนีไปงั้นเหรอ มันง่ายไปมั้ง” พูดจบ เขาเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียง แล้วใช้เท้าถีบประตูปิดลง ก่อนล็อคอย่างแน่หนา “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที!” หญิงสาวร้องลั่น “แหกปากไปเลย เอาให้ดัง ห้องฉันเป็นห้องเดียวที่ไม่มีกุญแจสำรองไข ถึงมีก็ไม่มีใครก็กล้ามายุ่งหรอกนะ เพราะฉันเป็นคนยังไง ทุกคนรู้ดี” เขาส่งเสียงข่มขู่ นาฎสุรีย์จ้องมองอีกฝ่าย กัดริมฝีปากครุ่นคิดหาทางเอาตัวรอด เธอไม่ได้อยากตบหน้าเขา แต่เพราะคำพูดนั้นมันทำให้ระงับความโกรธไว้ไม่ได้เลย “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็นายพูดจาไม่ให้เกียรติกันเลย!” หญิงสาวพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ตอนนี้ตนเองตกอยู่ในสถานการณ์ เสียเปรียบอย่างรุนแรง ทว่าแววตาของอีกฝ่าย กลับไม่เย็นลงเลยแม้แต่น้อย “ตอนนี้ต่อให้พ่นอะไรออกมา มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะฉันไม่ให้อภัยเธอ!” เขาตวาดลั่น คนใต้ร่างสะดุ้งสีหน้าตื่นกลัว มือหนาจับสาบเสื้อ ที่เคยถูกกระชากมาก่อนหน้า ออกแรงดึง แควก! มันขาดติดมือ เจ้าของเสื้อชะงักดวงตาเบิกกว้าง กรีดร้องขึ้นมาทันที พยายามดิ้นรนผลักดันอีกฝ่ายเพื่อให้พ้นจากการโดนกระทำ แต่ทว่าอารมณ์ของเขา กลับรุนแรงเกินกว่า เรี่ยวแรงเธอจะต้านทานเอาไว้ได้ “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน ได้ยินไหม!” คนหน้ามืด ไม่ฟังเสียง ตอนนี้ในหัวเขาแค่ต้องการเอาคืน กับการกระทำไร้ซึ่งการไตร่ตรองของอีกคน คนอย่างพีรดล ไม่มีวันยอมให้ใครมาหยาม เท่าที่ผ่านก็ถือว่ายอมมามากพอแล้ว ริมฝีปากบางถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว จนคนใต้ร่างร้องครางในลำคอ พยายามผลักไสอีกฝ่าย แต่ร่างกายนั้นกลับไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อยเลย มือหนาลูบไล้ไปตามสัดส่วน ทำเอาเลือดในกายชายหนุ่มเริ่มร้อนฉ่า กระโปรงนักศึกษาถูกรั้งออก เจ้าของน้ำตาเริ่มคลอ ความหวาดกลัวแล่นพล่าน เธอไม่น่าโมโหจนน่ามืด แล้วหลงลืมไปว่า แท้จริงแล้วพีรดลเป็นคนเช่นไร หมดสิ้นแล้วซึ่งหนทางเอาตัวรอด อยากหลับโดยไม่รับรู้อะไรอีกเลย เขาถอนริมฝีปากจ้องมองอีกคน เห็นน้ำตาเธอกำลังไหลรินออกมา ทว่ามันได้ทำให้รู้สึกสงสาร เมื่ออารมณ์ตอนนี้มันกระเจิงไปไกล นาฎสุรีย์มีดีกว่าที่คิด เรือนร่างเย้ายวน ตรงหน้าทำเอาหายใจแทบไม่ออก ตัวตนแข็งขืนจนแทบปริแตก มันกำลังต้องการปลดปล่อย “ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ...” เธออ้อนวอนทั้งน้ำตา “มันสายไปแล้ว เธอไม่ควรเข้ามาที่ห้องฉันตั้งแต่แรก...” เขาตอบเสียงรอดไรฟัน จะให้ผละไปได้ยังไง ในเมื่อเธอทำให้เขาแทบคลั่งแบบนี้
Updated at
วันนั้นที่เคยรัก
Reads
จากคู่กัด กลายเป็นแอบรัก ฑิฐิทำให้สองคนไม่อาจยอมรับความรู้สึก แต่แล้วเพราะความพลั้งเผลอ ก่อเกิดเป็นโซ่ทอง มธุรดาจำต้องจากไป เพราะเขาคือคนรักของเพื่อน ส่วนเขาต้องเสียลูกและเมียไป จากความเข้าใจผิดถึงห้าปี **************** “คุณแต่งงานแล้วเหรอ” คนถูกถามชะงัก “เปล่าค่ะ ไม่ได้แต่ง” “แต่คุณมีลูกสาว” มธุรดากลืนก้อนสะอื้น รู้ว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ และรอให้เขามายืนตรงนี้ เพราะรอคอยวันนี้มาตลอดห้าปี เชื่อว่าตนเองทำใจได้แล้ว เข้มแข็งมากพอที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง “ใช่ค่ะ ฉันมีลูกสาว” เธอตอบแล้วช้อนสายตามองอีกฝ่าย “ผมไม่เข้าใจ ถ้าคุณมีลูกสาวแล้วจะไม่ได้แต่งงานได้ยังไง” ดวงตาคู่สวยเรื่อด้วยน้ำ มันกำลังไหลเอ่อออกมา เธอรีบหันหนีแล้วปาดมันออก ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ “ฉันท้องก่อนไปจากที่นี่ ลูกของฉันไม่มีพ่อหรอกค่ะ” คนฟังชะงักดวงตาเบิกกว้างสีหน้าตื่นตระหนก เดินเข้ามาหาจับไหล่บางไว้ แววตาไหววูบ พูดอะไรออกมา มันทำให้เขาจะบ้าตายอยู่แล้ว ไม่จริงใช่ไหม ใช่ไหม! “คุณพูดอะไรออกมาดา เด็กคนนั้นคือลูกของผมใช่ไหม ใช่หรือเปล่า!” เมธาสิทธิ์ตะโกนถามลั่น เธอสบตาอีกฝ่ายนิ่ง แล้วเม้มริมฝีปาก มือยกผลักดันให้กายออกห่าง เมธาสิทธิ์ยอมปล่อย “ใช่... ม่านน้ำคือลูกของคุณ”
Updated at