บำเรอหัวใจจอมโจรพยัคฆ์

ลูกแมวขี้อ้อน Romance

คำโปรย
นางบำเรอชั้นสูงแบบนี้ ลองครางดังๆ สิแล้วฉันจะให้พัก
ตัวอย่างเนื้อหา
" เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักที ไอ้ชั่ว ไอ้คนสารเลว แกไม่ตายดีแน่! "
อัญชันเอ่ยออกมาด้วยความเหลืออด ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเธอก็ใช้มันหมดลงไปแล้วในตอนนี้
" หึ! ตอนไหนน่ะหรอ ตอนที่ฉันพอใจแล้ว สะใจแล้ว สิ่งที่เธอทำกับคนของฉันมันมากเกินไป ไม่มีใครเคยทำร้ายคนในตระกูลพิษณุกรแล้วรอดกลับไปได้สักคน เธอลองเดาเล่นๆดูสิว่าเธอจะเป็นอิสระตอนไหน "
" นี่คุณกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไงถึงจะพอใจ คุณมันบ้าที่สุด โรคจิต! "
อัณชันที่นั่งกลัวอยู่บนแคร่ไม้เก่าๆเริ่มหวั่นใจ นี่เขากะจะไม่ปล่อยเธอไปหรอ เธอต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่จริงๆสินะ 
" เธอเป็นของฉันตั้งแต่ฉันพามาที่นี่แล้ว ถ้าคิดจะหนีก็แหกตามองดูรอบๆ ถ้ากล้านักก็ลองดู แต่เตือนเอาไว้ก่อนนะที่นี่มันเป็นป่าลึก สัตว์ป่าก็ตัวใหญ่ๆทั้งนั้น ที่สำคัญลูกน้องฉันทุกคนขาดผู้หญิงมาแล้วหลายเดือน คงจะกลัดมันน่าดู อยากเป็นอาหารชั้นเลิศให้พวกมันขย้ำกันเล่นๆก็ไป ไปสิ!!! "
เสียงตะโกนขู่ของเขาประโยคสุดท้ายทำเอาเธอสะดุ้งกลัวจนต้องถอยร่นไปชิดกับมุมแคบๆ 
" ฉันไม่ไปแล้ว ไม่ไป... "
ร่างเล็กเอ่ยทั้งที่น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาเป็นทางด้วยความกลัวสุดหัวใจ 
" หึ! ดี! พูดง่ายๆแบบนี้ก็ดี งั้นคืนนี้ฉันจะใจดีปลอบขวัญเธอหน่อย แต่อย่ามาดื้อให้มันมากฉันไม่ใช่คนใจดีซ้ำๆหรอกนะ " 
*****เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจ
*****จบแบบสุขนิยมอีพี่เสือกินน้องดุแต่ระหว่างทางจะลำบากสักหน่อย มาเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่กันเยอะๆนะ

Unfold