สาวนักศึกษา พิชิต หัวใจพ่อซุปตาร์

พรแห่งอักษรา Romance

"เป็นไง ได้เรื่องไหม" วาโยที่นั่งหัวโต๊ะในห้องประชุม ของวาโยสตูดิโอ ในเช้าของอีกวันถามเชอร์รีนออกมา เกี่ยวกับเรื่องหาผู้จัดการฝึกหัด
"มีแต่ติ่งคุณวาโยทั้งนั้้นเลย ทำงานด้วย ไม่น่าจะรอด แต่มีน่าสนใจอยู่คนนึงค่ะ" เชอร์รีนตอบเจ้านายแล้วยื่นกระดาษแบบสอบถามให้
วาโยรับมาอ่าน
"ให้ตายสิ แม่ปุยฝ้ายอะไรนี่ไปอยู่ที่ไหนในโลกนี้มา ไม่รู้จักฉันนะ" วาโยพูดออกมาอย่างหัวเสีย เมื่ออ่านแบบสอบถามแผ่นนั้นจบ
"แต่เชอร์รีนว่าดีออกนะคะ" ผู้จัดการสาว บอกออกมา
"ยังไง" วาโยถามออกไปเพียงเท่านั้น
"ก็ น้องไม่เคยเจอคุณวาโย เรียกว่าไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นก็จะไม่คลั่งไคล้คุณ งานที่ทำก็จะเป็นงาน ไม่ต้องมานั่งปวดหัวกับการโดนติ่งตามมองในฐานะผู้จัดการตลอดเวลา แบบนั้นอึดอัดแย่นะคะ" เชอร์รีนบอกเหตุผลเจ้านาย
"อืม ก็น่าคิด แล้วเธอมีแพลน จะออกเดือนไหน" วาโย ถามผู้จัดการสาว
"จริงๆแล้วก็ ถ้าน้องเรียนรู้ได้ไว ก็พร้อมออกเลยค่ะ"
"อืม งั้นเอาแม่นี้แหละ ชักอยากจะเห็นหน้าแล้วละสิ ใครกันที่ไม่รู้จัก วาโย ธีรเทพ ขจรกิตติบวร เจ้าของบริษัทวาโยสตูดิโอ นักร้องชื่อดัง และทายาทเพียงคนเดียว ของขจรกิตกรุ๊ป เจ้าของโครงการบ้านจัดสรรอันดับต้นๆของประเทศ"วาโยบอกกับผู้จัดการส่วนตัวของเขา
"ได้ค่ะ เดี๋ยวจัดการนัดน้องให้ คุณวาโยว่างพบน้องวันไหนคะ จะได้ลงเวลาให้"
"วันนี้เลย ตอนบ่าย" วาโยบอกออกมา แล้วลุกออกจากห้องไป
"เห้อ เอาแต่ใจจริงๆ น้องจะทนได้ไหมนะ" เชอร์รีนพึมพำออกมาเมื่อเจ้านายลุกออกไป แล้วกดโทรหาว่าที่ผู้จัดการคนใหม่ทันที
"สวัสดีค่ะ ใครค่ะ" เสียงหวานปลายสายกรอกกลับมา
"สวัสดีค่ะ โทรจากบริษัทวาโยสตูดิโอนะคะ ใช่น้องปุยฝ้าย พรอุมา ไหมคะ" เชอร์รีนตอบกลับปลายสาย
"ออ ใช่ค่ะ "
"น้องผ่านการคัดเลือกนะคะ ที่ทำแบบสอบถามเมื่อวานนี้"
"หะ พี่ล้อเล่นป่ะคะ หนูตอบอะไรไม่ได้เลยนะคะ" ปุยฝ้ายถามกลับงงๆ
"นั้นแหละค่ะ ที่ต้องการ สะดวกมาเจอคุณวาโยช่วงบ่ายนี้ไหมคะ"
"วันนี้เหรอคะ"
"ใช่ค่ะ น้องปุยฝ้ายสะดวกไหม"
"เออ ได้ค่ะ"ปุยฝ้ายตอบรับแบบงงๆ
"งั้นเจอกันนะคะ พี่จะส่งโลเคชั่นให้ทางไลน์นะคะ"
"ค่ะ"
ปุยฝ้ายวางสายแล้วนั่งงง
"แกเป็นอะไรปุยฝ้าย" มัดหมี่เดินเข้ามานั่งลงข้างๆเพื่อนรักที่โรงอาหาร ในมหาวิทยาลัย แล้วถามออกมาเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนรัก
"มัดหมี่ แกจำเมื่อวานที่เราทำแบบสอบถามพี่วาโยนั่น ได้ป่ะ"
"ออ จำได้ มีอะไรอะ"มัดหมี่ถามเพื่อนออกมา
"บริษัทเค้าโทรมาบอกว่าฉันผ่าน ให้ไปเจอพี่วาโยตอนบ่าย" ปุยฝ้ายตอบเพื่อนรัก
"หะ จริงดิ"
"อืม ฉันก็ถามเค้านะ ว่าใช่เหรอ ฉันตอบอะไรไม่ได้เลยนะ เขาก็ตอบว่าใช่"ปุยฝ้ายบอกกับมัดหมี่ อึ้งๆ
"ไปๆๆๆ ไม่ต้องอึ้ง ไปสิคะ รออะไร ฉันพาไป บ่ายเราไม่มีเรียนอยู่แล้ว" มัดหมี่บอกอย่างดีใจ
"แก ไม่คิดว่ามันแปลกๆเหรอ ตอนถามเค้าให้ตอบให้เยอะที่สุด แต่ฉันตอบไม่ได้เลยนะ" ปุยฝ้ายถามเพื่อนอย่างกังวน
"หืม แกอย่าไปคิดเยอะ วงการบันเทิง" มัดหมี่ตอบเพื่อนออกมาแล้วหัวเราะ
ช่วงบ่ายของวัน
ปุยฝ้ายและมัดหมี่ มาถึงบริษัทวาโยสตูดิโอ
"ใหญ่มากเลยอ่ะ" มัดหมี่พูดอย่างตื่นเต้น
"อืม ใหญ่มาก" ปุยฝ้ายตอบออกมาแล้วมองไปรอบๆ
"สวัสดีค่ะ คนไหนน้องปุยฝ้ายคะ" เชอร์รีนถามออกมาอย่างเป็นมิตร
ปุยฝ้ายยกมือขึ้น แล้วยิ้ม
"พี่เชอร์รีนนะคะ เราจะได้สอนงานกัน เดี๋ยวน้องปุยฝ้ายมากับพี่ ส่วนเพื่อนรอตรงนี้นะคะ ของกินทุกอย่างหยิบได้เลยนะ" เชอร์รีนบอกแล้วเดินนำปุยฝ้ายไป
"ไปก่อนนะแก เดี๋ยวมา"
"เออ สู้ๆ" มัดหมี่ตอบกลับเพื่อนรักอย่างส่งกำลังใจ
ปุยฝ้ายเดินตามเชอร์รีนมาเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าห้องแล้วเคาะประตู สองสามครั้งแล้วเปิดเข้าไป ปุยฝ้ายเดินตามเข้าไป
"มาแล้วค่ะ คุณวาโย" เชอร์รีนบอกออกมาแล้วเดินแยกออกไปด้านข้าง แล้วปล่อยให้ปุยฝ้ายยืนอยู่ตรงกลางห้องคนเดียว
วาโยหันเกาอี้มามอง เขาตาค้างไปพักนึง กับสาวคนนี้ในชุดนักศึกษาที่เข้ารูปไปทุกส่วน หน้าอกที่โตเกินตัว สะโพกที่พาย ก้นที่งอนงาม ใบหน้าที่สวนน่ารักชวนมอง
"อะ อื้ม" เชอร์รีน กระแอ่มเรียกสติเจ้านาย
"เออ เชิญนั่งสิ" วาโยพูดออกมาอย่างปกติ ทั้งที่เขาน้ำลายหกอยู่ในใจก็ตาม
"สวัสดีค่ะ" ปุยฝ้ายยกมือไหว้คนตรงหน้า
"อืม เราจะทำงานร่วมกันแล้ว ฉันจะบอกว่าฉันชอบสีดำ อายุ 27 ปี เพลงแรกของฉันคือ เพลงรักที่อยากบอกให้เธอฟัง และฉันชอบกินแกงเขียวหวาน"วาโยตอบออกมาแล้วจ่องหน้าปุยฝ้ายยิ้มๆ เล่นเอาเชอร์รีนขมวดคิ้ว เพราะวาโยแสดงออกว่าเอ็นดูชัดเจนมาก เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้
"แหะๆ ค่ะ" ปุยฝ้ายก้มหน้าขำ เพราะเธอจำได้ว่านี่คือคำถามในแบบสอบถามที่เธอ เอาแต่ตอบว่าไม่รู้
"คราวนี้รู้แล้วนะ" วาโยถามย้ำออกมา
"ค่ะ"
"ออ เราเจอกันแล้ว แล้วเจอฉันเธอนึกถึงอะไร เธอน่าจะตอบได้แล้ว"วาโยถามออกมาแล้วมองปุยฝ้ายอย่างรอคำตอบ
"เมื่อวานนึกถึงกระต่ายขาวค่ะ เพราะพี่ดูน่ารักและอบอุ่นมาก แต่วันนี้นึกถึงเสือค่ะ"
"ทำไมละ"วาโยถามพร้อมรอยยิ้มอย่างยากที่จะเดา
"เพราะความจริงพี่น่าจะดุ มองจากแววตาแล้ว วันนี้พี่ต่างจากเมื่อวานมาก เมื่อวานพี่เหมือนกระต่ายขาวน่ารักอบอุ่น แต่วันนี้พี่เหมือนเสือ ที่พร้อมจะขย้ำได้ทุกนาที เดาอารมณ์ไม่ออกเลย" ปุยฝ้ายตอบว่าที่เจ้านายของเธอตามตรง
วาโยมองสาวตรงหน้าอย่างอึ้งในความฉลาด และอ่านคนขาดของเธอ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน
"เอาละ เธอยังอยากร่วมงานกับเราอยู่ไหม" วาโยตัดบท
"ค่ะ"
"ดี ผู้จัดการส่วนตัวต้องตัวติดฉันตลอดเธอรู้ไหม"
"พอทราบค่ะ"
"พร้อมเริ่มงานเลยไหม"วาโยถามออกมาอย่างหยั่งเชิง
"ขอไปทำเรื่องฝึกงานให้เรียบร้อย แล้วจะแจ้งโดยเร็วนะคะ วันนี้กระทันหันมาก"
"อืม งั้นเอาตามนี้ กดช่องทางติดต่อของเธอ ให้ฉันด้วย พร้อมกับช่องทางออนไลน์ทั้งหมด" วาโยพูดแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ปุยฝ้าย
ปุ้ยฝ้ายรับมากดเบอร์ของเธอให้ พร้อมช่องทางออนไลน์ของเธอทั้งหมด ก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้วาโย
"กลับเถอะ แล้วเจอกัน" วาโยบอกออกมา
"ค่ะ สวัสดีค่ะ" ปุยฝ้ายยกมือไหว้ลา แล้วเดินออกจากห้องพร้อมเชอร์รีน
วาโยมองจนลับสายตาก่อนจะยิ้มออกมา
"เธอน่าสนใจ ตอนแรกนึกว่าเธอจะเป็นกว้างน้อย ที่ไหนได้เธอคือเหยี่ยวที่สายตาเฉียบคม" วาโยพูดออกมาอย่างพอใจ

Unfold