คืนฝันละเมอ

yokkiyokki Suspense/Thriller

มนุษย์ทุกคนย่อมมีความฝันในทุกค่ำคืนหรือแม้แต่กลางวันก็ฝันได้ถ้าหากเรานอนหลับกลางวันส่วนใหญ่แล้วทุกๆคนบนโลกนี้จะมีความฝันที่ไม่ซ้ำกันแต่สำหรับเขา ภูตะวัน หรือ ภู ที่เพื่อนๆและคนในครอบครัวเรียกกัน ภูตะวัน มักจะฝันแปลกๆและซ้ำๆกันทุกคืนทุกคืนภาพความฝันของภูตะวันคือเขากำลังทำร้ายคนจนถึงขั้นเสียชีวิตทั้งตัวเขามีแต่เลือดเต็มไปหมด ภูตะวันสะดุ้งตื่นทุกครั้ง เขาหวาดกลัวกับความฝันของเขาจนแทบจะเป็นบ้าภูตะวันเป็นชายหนุ่มรูปงามทั้งบุคลิกท่าทางการเดินดูดีไปหมดแต่ไม่มีสาวๆคนไหนกล้าเข้าใกล้เขาเลย เพราะสายตาที่เวลาภูตะวันมองใครๆมันดูคล้ายๆเสือสายตาที่ดุดัน ภูตะวันไม่ค่อยมีเพื่อนมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะความลึกลับและน่ากลัวของเขานั้นเอง มีแต่ กรกันต์ หรือ กร เพื่อนรักของเขาเพียงคนเดียว กรกันต์ ผู้ชายหน้าตาธรรมดาใส่แว่นหนาเตอะเป็นหนอนหนังสือชอบอยู่คนเดียวไม่สุงสิงกับใครแต่เขาชอบมาขลุกอยู่บ้านของภูตะวันทุกวันเช่นเดียวกันกับภูตะวันเขาเข้ากับคนได้ยาก เพราะความที่เขาดูน่ากลัวและลึกลับนั้นทำให้เพื่อนๆในคณะที่เขาเรียนอยู่นั้นต่างลือกันไปต่างๆนาๆแต่ภูตะวันก็ไม่ได้สนใจอะไร"มึง ภูตะวันนี่หล่อชะมัดเลย""อย่าไปยุ่งเลยฆาตรกรโรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้"ภูตะวันเองก็ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเขาไม่เคยทะเลาะกับใคร ภูตะวันมักจะปรึกษากรกันต์อยู่เสมอเรื่องข่าวลือ"กูไปทำอะไรให้พวกแม่งวะ...ชอบซุบซิบตอนเห็นกูเนี่ยถึงจะไม่สนใจแต่ลำคานสายตา""ตามึง..ตามึงน่ากลัวบางครั้งกูยังตกใจมึงจะทำตาดุทำไมวะ""เกิดมาตากูก็เป็นแบบนี้แล้วทำไงได้ล่ะ""มึงไม่ค่อยพูดกับใครและดูเคร่งขรึมคนเลยไม่กล้าเข้าใกล้""ทีมึงล่ะไม่มีตาที่น่ากลัวแล้วก็ไม่เคร่งขรึมแต่ก็ไม่เห็นมีใครเข้าใกล้มึงเลย""กูไม่หล่อกูขี้เหร่ใครจะเข้าใกล้กูและกูก็ไม่ชอบคบกับคนเยอะแยะ...สรุปคือเราเหมือนกันไม่ใช่หน้าตานะแต่นิสัยเหมือนกันรักสันโดดดีแล้วคบกันแค่สองคนนี่แหละ แล้วเรื่องที่มึงฝันล่ะเป็นไงบ้างหาหมอที่จะช่วยได้ยัง?""ยังไม่มีใครบอกกูได้สักคนมีแต่ว่ากูเครียด..กูก็ไม่ได้เครียดอะไรนี่""มึงเครียด...เครียดจริงๆก็เครียดเรื่องความฝันนี่ไงบางทีการที่ฝันอะไรซ้ำๆน่ากลัวๆก็ทำให้เราเคลียดได้""เออก็จริงแต่กูควบคุมไม่ได้จริงๆเคยฝันเมื่อตอนเด็กๆแต่หายไปนานแล้วพึ่งกลับมาฝันอีกครั้งตอนอายุครบยี่สิบเนี่ยแหละและก็ฝันมาตลอดเลย""เออ..มึงลองไปหาหมอดูไหมหมอจิตแพทย์น่ะกูมีคนที่รู้จักอยู่คนหนึ่งเขาเป็นเพื่อนกับแม่กูเองเดวถามแม่ก่อนนะว่าเขาอยู่โรงพยาบาลอะไรเดี๋ยวเอาเบอร์ให้นัดเวลาคนนี้เก่งมาก ""กูไปหามาแทบจะทุกหมอแล้วก็เหมือนเดิมเขาว่ากูเครียด""อ่ะๆถ้าครั้งนี้หมอยังพูดเหมือนเดิมกูว่ามึงต้องไปหาพระแล้วล่ะ""แล้วพระจะช่วยอะไรได้ล่ะ?""ไม่เคยได้ยินที่พูดกันเหรอ?...ไม่ได้ด้วยเล่ก็เอาด้วยกลไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องพึ่งคาถามันต้องมีสักทางที่จะช่วยได้แหละน่าบางทีเจ้ากรรมนายเวรกำลังตามมึงอยู่ก็ได้ภู..วันนี่กูจะนอนเป็นเพื่อนมึงแล้วกันทำไมมึงอยู่คนเดียวตลอดเลยป้ามึงไปไหนวะ""ป้าไม่อยู่แล้วเขาไปอยู่กับลูกสาวของเขาที่ต่างประเทศแล้วกูก็เหงาส่วนป้ากูก็คิดถึงโทรมาหาทุกวันบ่นแต่อยากกลับบ้านแต่ลูกสาวของเขาเป็นห่วงพี่สาวลูกพี่ลูกน้องกันกับกูนี่แหละได้งานทำที่ต่างประเทศ"ตกดึกคืนนี้ภูตะวันและและกรกันต์นอนหลับสนิท ความฝันของภูตะวันเริ่มปรากฏขึ้น ในป่าที่มืดมิดไม่เห็นแม้แต่แสงไฟ ภูตะวันรู้สึกว่าตัวเองวิ่งตามอะไรบางสิ่งบางอย่างวิ่งเร็วมากเร็วกว่ามนุษย์ เขาไม่รู้ว่าเขาจะวิ่งไปไหน และแล้วภูตะวันก็เห็นมนุษย์ที่กำลังเล็งปืนมาหาเขาภูตะวันไม่เข้าใจว่าคนคนนี้เล็งปืนจะยิงเขาทำไมหรือว่าเคยเป็นศัตรูกัน ก่อนที่คนคนนั้นจะลั่นไกปืน ภูตะวันก็กระโจนใส่เขาคนนั้นเลือดสาดกระจายไปทั่วร่างของเหลวสีแดงไหลนองไปทั่วพื้นตับใตไส้พุงกระจัดกระจาย"ไม่..ไม่..ไม่นะ..ม้ายยยยยยยย..แฮกๆๆๆๆๆๆๆ""เฮ้ยยย..มึงภูเป็นอย่างไรบ้างฝันอีกแล้วเหรอ?""เออ...ครั้งนี้น่ากลัวกว่าครั้งก่อนอีกสงสัยจะจริงเหมือนที่มึงพูดแล้วเจ้ากรรมนายเวรแน่ๆ ไปหาหมอครั้งนี้ถ้า วิทยาศาสตร์ช่วยไม่ได้กูคงต้องพึ่งไสยศาสตร์แล้วล่ะ""เออ..นอนเถอะมึงกูนอนต่อแล้วนะง่วง""เออกูขอโทษ..."ภูตะวันนอนไม่หลับจนถึงเช้า เขาไม่รอช้ารีบไปหาหมอโดยมีกรกันต์ตามมาด้วย เขาหายเข้าไปในห้องหมอรักษาผู้ป่วยโรคจิตสักพักหนึ่งจึงออกมาด้วยท่าทีที่ผิดหวัง "ไงหมอว่าไง?""เหมือนเดิมว่ะคงต้องไปวัดแล้วล่ะ"ขณะที่ทั้งคู่คุยกันอยู่พอดีมีกลุ่มเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับเขาพากันมาหาหมอ เพื่อตรวจร่างกายและได้เห็นภูตะวันออกมาจากห้องพอดีภูตะวันและกรกันต์ไม่ทันสังเกตุเห็นเพื่อนๆที่กำลังซุบซิบนินทากันด้วยความสงสัย"เฮ้ยกูว่ามันคงอาการหนักแล้วล่ะถึงได้มาหาหมอรักษา...น่ากลัว""เสียดายความหล่อนะไม่น่าบ้าเลย...""พวกมึงก็พูดไป หมอโรคจิตใช่ว่าจะรักษาแค่คนบ้าล่ะหมอก็ให้คำปรึกษาคนที่เป็นโรคเครียดไอ้ภูมันอาจจะเครียดเลยมาปรึกษาหมอก็ได้""มึงไม่ต้องมาทำเป็นพูดให้ตัวเองดูดีถ้าให้มึงอยู่กับมันสองต่อสองมึงกล้าปะล่ะ""ไม่..กูก็กลัวนะมึงใครจะกล้าเสี่ยง""แต่ไอ้กรไม่เห็นมันเป็นอะไรเลยเห็นอยู่กับไอ้ภูทั้งวัน""ไอ้นั่นแหละตัวดีมึงไม่เคยดูหนังฆาตรกรรมเหรอหน้าตามันแม่งโครตโรคจิต""หรือว่ามันสองคนจะเป็นพวกเดียวกันใช่แน่พวกไซโคพาทฆาตรกรโรคจิต "ข่าวลือยิ่งแพร่สะพัดมากกว่าเดิมแค่เดินผ่นทุกคนต่างหลบกันเป็นแถวดั่งเหยื่อที่หลบหลีกพยาเสือ ภูตะวันจะไม่ทนกับฝันที่มันสยดสยองนี้อีกแล้ว กรกันต์พาภูตะวันไปวัดหาพระที่แม่ของเขาไปทำบุญอยู่บ่อยๆภูตะวันเล่าเหตุการณ์ความฝันที่เกิดขึ้นให้หลวงตาฟัง"หลวงตาครับผมจะทำอย่างไรดี ความฝันมันเริ่มน่ากลัวขึ้นทุกวันๆจนผมจะเป็นบ้าอยู่แล้วทุกคืนผมไม่อยากหลับเลย""มันเป็นวิบากกรรมน่ะโยม...ต้องยอมรับวิบากกรรมครั้งนี้พยายามผ่านมันไปให้ได้ถ้าควบคุมไม่ได้หายนะจะเกิดขึ้นกับโยมภายในตัวของโยมมีบางอย่างซ่อนอยู่อาตมาก็ไม่สามารถบอกได้แต่มีีสิ่งที่ช่วยได้คือยันต์แบบนี้ ""หลวงพี่จะสักยันต์ให้เหรอครับ?""อาตมาทำให้ไม่ได้หรอก อาตมาเป็นพระนักปฏิบัติไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งพ

Unfold