หลงเดียงสา

JorinJorin Romance

“ขอวัดไข้หน่อย “ลมเหนือรีบปลดเม็ดดุมนักศึกษาสีเงินที่ทำจากโลหะลงถึงสองเม็ด สาบเสื้อสีขาวเปิดอ้าอัตโนมัติด้วยความคับแน่นของอกอวบ กลิ่นหอมอ่อนๆของกายสาวแรกแย้มหน้าอกอวบใหญ่ที่มีบราเซียสีขาวลายลูกไม้ที่ปกปิดแทบจะไม่มิดทำให้ลมเหนือกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แต่กระนั้นก็ทำให้เค้ารีบซบหน้าหล่อเข้ากับอกนุ่มนิ่มด้วยตรรกะของการวัดไข้ที่คิดเอาเอง

“หอม”

“เค้าใช้ปรอทวัดไข้กันนะคะพี่เหนือไม่ใช่มาวัดไข้ให้หนูพลอยแบบนี้"มือเล็กรีบยกขึ้นโอบกรอบใบหน้าสากเพื่อดันให้ออกห่างจากหน้าอกของเธอโดยเร็ว ตาคมเงยมองใบหน้าหวานอย่างหงุดหงิดภายในใจ

“ยังวัดไข้ไม่เสร็จเลยเห็นไหม"ลมเหนือเอ่ยอย่างติดดุผสมความงอแง

“อ๊ะ!"ลมเหนือรีบทิ้งหน้าสากจมเข้าที่อกนิ่มอีกครั้ง แถมครั้งนี้คนตัวเล็กยังรู้สึกเหมือนลิ้นชื้นของคนเอาแต่ใจตั้งใจขยับไต่ไปตรงเม็ดทับทิมสีสวยอีกด้วย พลอยมุกรีบห่อตัวด้วยความสยิวแต่กลับโดนมือแกร่งแกล้งด้วยการดันหลังอย่างแรงจนอกแอ่น ทำให้อกอวบใหญ่เด้งสปริงขึ้นมาจนจมูกคมโด่งสูดดมอย่างถนัดปอด

“วัดไข้เสร็จละ แล้วต้องทานยาเดี๋ยวนี้"ถุงยาที่เค้าหยิบติดมือมาด้วยตอนลงจากรถ เม็ดยาถูกยื่นให้คนตัวเล็ก เธอรับมาใส่ปากอย่างไม่งอแง “หนูพลอยขอน้ำด้วยค่ะ” ลมเหนือรีบดื่มน้ำจากแก้วจนเต็มกรอบแก้มทั้งสองข้าง จนพลอยมุกขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจในการกระทำ แต่ในที่สุดความไม่เข้าใจก็แปรเปลี่ยนเป็นเข้าใจทันทีในเวลาต่อมาจนเธอแทบสำลัก

“อื้ม!"กำปั้นเล็กทั้งสองข้างทั้งทุบทั้งตีเพราะเธอหายใจไม่ออก น้ำเปล่าที่เธอร้องขอตอนทานยาถูกลมเหนือป้อนให้ด้วยปากจนเธอแทบสำลัก น้ำเปล่าหยดไหลเปรอะเปื้อนจากปากแดงจนไปถึงตัวเสื้อนักศึกษามันเปียกจนถึงช่วงอกทำให้ดูเซ็กซี่น่ากินยิ่งนัก (อ่าส์แล้วแบบนี้จะอดใจไหวไหมวะ!) ลมเหนือโฟกัสอกอวบจนเต็มตาทั้งสองข้างเค้าคิดภายในใจอย่างคนโรคจิต





​
แนะนะตัวละคร

หลงเดียงสา 18+

________________________


  “อัศวิน อัศวพิพัฒน์ (ลมเหนือ) อายุ 35 ปี”

นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ที่มีดีทั้งการศึกษาและรูปร่างหน้าตา ด้วยบุคลิกที่สุขุม น่าเกรงขามทำให้เค้าเป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั่วประเทศ

 

  “รวินทร์นิภา ครุฑวิรัตน์ราช (พลอยมุก) อายุ 18 ปี”

เด็กสาวผู้มองโลกในแง่บวก นิสัยที่ร่าเริงfriendlyทำให้ทุกคนที่อยู่ใกล้ตกหลุมรักเธอได้ไม่ยาก ใบหน้าที่สวยหวาน ผิวขาวราวหิมะทำให้เธอสวยสะดุดตาทุกอิริยาบถ

 

 

 



​

Unfold