YILAN SARMALI[Kuma]

ZamiraAy NewAdult

"Buraya neden geldiğini ve seninle neden evlendiğimi unutma küçük"
"Marin... Benim adım Marin! Musab ağa!"
Soğukça gülümsedi, zümrüt yeşili gözlerini kısarak yüzüme baktı. Dipsiz bir kuyuyu andırıyordu gözleri.
Gözlerindeki karamsarlık,hissettiğim bütün duygularımı yerle bir ediyordu.
Yatağa adımlayıp üzerime eğildi. Çenemden sertce tutup yüzüne bakmam için zorladı.
"Madem küçük değilsin, isteklerimi karşılamaya hazırsın o halde" dedi.
Gözlerim dolu dolu halde gözlerine baktım ağlamak istiyordum.
"Ağlama karşımda!" dedi öfkeyle çenemdeki parmaklarını daha fazla sıkarak.
Canımı yakıyordu bilerek.
"Bana böyle davranmaya hakkın yok Musab ağa, ben istemedim bu evliliği" dedim.
"Çok konuşuyorsun Marin! Soyun hadi" dedi yanağımdan süzülen bir damla göz yaşıma bakarak...
----------
Yaşadığım acılarıma kefaret yaşayacaklarım teminat gibi yüzüme vurmaya başladıkça, bu sahipsiz kalbim artık acılarda boğuluyordu, ve ben biliyordum ki, yine kurtuluşum Musab'ın iki dudağının arasından çıkacak olan o sôzleriydi.
Musab Kurşunoğlu..
Marin Eroğlu..
Hikayenin tüm hakları tarafımca saklıdır❗

Unfold