ZamiraAy
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY ZamiraAy
![KARANLIK ADIM[Esir]18+]](https://assets.dreame.com/cover/2024/08/29/182919069415045529666d09e349b944.png)
KARANLIK ADIM[Esir]18+]
Reads
Gözlerimi kapatıp pantolonunu ve çamaşırını dizlerine kadar indirmiştim.Karşımdaki görüntüyü ne görmek ne de hissetmek istemiyordum.Onunla iyi olduğumuz zamanlarda asla hayır diyemeyeceğim bir an'a şimdi içimden sadece nefret kusmak geliyordu.İvan'a karşı içimde öylesine fazla bir öfkeyle dolmuştum ki,izin vermiş olsa şuan şuracıkta onun canını almak için gözümü bile kırpmazdım. "Aç gözlerini!" Bir diğer verdiği emirle gözlerimi güçsüzce açmıştım.Karnına doğru uzanan erkekliğini avuçları arasına almış aşağı yukarı sıvazlıyordu.Gözlerim yine bir korku dalgasıyla büyürken"Hazırmısın bebeğim?!"diye sordu. Neye hazır mıydım?Aklıma gelen şey olmasın ne olur... Eğleniyordu benimle,sesindeki alay iğrençti. "İstemiyorum!Yalvarırım yapma bunu bana!" Gerekirse ayaklarına kapanırdım ama istemediğim birşeyi yapmasını istemiyordum,dayanamazdım böyle birşeye. "O küçük ağzını açacaksın sikimi emeceksin Berfu!Saatlerce ağzını sikmek istiyorum!"ağlayarak yine istediğini onaylamazken"Ne istiyorsun lan!Zorla seni sikmemimi istiyorsun fahişe!Em şu sikimi!Rahatlat beni!Abini gebertmemi istemiyorsan istediğimi yapacaksın!Çabuk ol!" Gözlerimden süzülen yaşlar ile erekte olmuş aletine uzanırken,başımın arkasından bastırıp açık dudaklarımın arasında aletini itmişti.Boğazımda hissettiğim sıcak ve sert erkekliğinin doluluğu boğazımı yırtacak kadar beni zorlarken,ağzımın içinde ileri geri gidip gelmeye başlamıştı,hırıltılı zevk dolu inlemeleri odayı dolduruyordu.Açık bacaklarının arasından gözlerine bakarak ağlamaktan başka hiç birşey yapamıyordum.Elimi kolumu bağlamış beni kendi kötü emellerine karanlığına hapsetmişti.
Updated at
![YILAN SARMALI[Kuma]](https://assets.dreame.com/cover/2024/08/29/182920803778184806466d0ae5b16429.png)
YILAN SARMALI[Kuma]
Reads
"Buraya neden geldiğini ve seninle neden evlendiğimi unutma küçük" "Marin...Benim adım Marin!Musab ağa!" Soğukça gülümsedi,zümrüt yeşili gözlerini kısarak yüzüme baktı.Dipsiz bir kuyuyu andırıyordu gözleri. Gözlerindeki karamsarlık,hissettiğim bütün duygularımı yerle bir ediyordu. Yatağa adımlayıp üzerime eğildi.Çenemden sertce tutup yüzüne bakmam için zorladı. "Madem küçük değilsin,isteklerimi karşılamaya hazırsın o halde"dedi. Gözlerim dolu dolu halde gözlerine baktım ağlamak istiyordum. "Ağlama karşımda"dedi öfkeyle çenemdeki parmaklarını daha fazla sıkarak. Canımı yakıyordu bilerek. "Bana böyle davranmaya hakkın yok Musab ağa,ben istemedim bu evliliği"dedim. "Çok konuşuyorsun Marin,soyun hadi"dedi yanağımdan süzülen bir damla göz yaşıma bakarak... ---------- Yaşadığım acılarıma kefaret yaşayacaklarım teminat gibi yüzüme vurmaya başladıkça,bu sahipsiz kalbim artık acılarda boğuluyordu,ve ben biliyordum ki,yine kurtuluşum Musab'ın iki dudağının arasından çıkacak olan o sôzleriydi. Musab Kurşunoğlu.. Marin Eroğlu.. Hikayenin tüm hakları tarafımca saklıdır❗
Updated at
![GÜNEŞE TUTKUN[Tutkun+18]](https://assets.dreame.com/cover/2024/09/04/183144832855118643266d8d4ca53f1a.png)
GÜNEŞE TUTKUN[Tutkun+18]
Reads
Musab Kurşunoğlu'nun kızı Güneş'in ve İvan Petroviç'in oğlu Alex'in hikayesine benimle birliktemisiniz.❤️ Dudakları tenimin her bir zerresinde dolanırken,bende akıl denen tek birşey kalmamıştı. Bu yaptığımız arsızlıktan başka ne olabilirdi? Ailelerimiz dışarıda kanlı bıçaklı birbirlerini yerken biz onunla gizlice saklandığımız bu yerde sevişiyorduk.Birbirimizi tüketiyorduk. "Ahh!Alex!" İnlemelerim arttıkça içimdeki hareketleri daha çok hızlanmıştı.Kendisini bana bütün gücüyle şiddetle çarpıyordu. "Off!Bebeğim!Beni bitiriyorsun her defasında!" İkimizde dışarıdaki kargaşaya kulaklarımızı tıkayıp,birbirimizi sevmeye devam ederken,kapının vurulma sesiyle irkildim. "Güneş!Güneş!İçeridesin biliyorum!Aç kapıyı!" "Babam!"dedim,korkuyla gözlerim irice açılırken. "Aç kapıyı Güneş!O şerefsiz piç kurusu yanındaysa ikinizide geberteceğim!" "Ağzını topla Kurşunoğlu!Benim oğluma piç kurusu diyemezsin!" Babam!Hatta babalarımız kapıya dayanmıştı!Babam bütün öfkesiyle kapıyı kırarcasına vuruyordu.Korkulu gözlerimle Alex'e bakarken yüzündeki çapkın,kendinden emin gülümsemesiyle dudaklarıma küçük bir öpücük kondurdu.Hala içimde gidip geliyordu dur durak bilmeden. "Baban değil!Bütün evren gelmiş olsa,seni benden asla alamaz Tanrıçam!" Sözlerine sadece gülümsemiştim,arsızın tekiydi,benide kendisi gibi arsız yapmıştı.
Updated at
KİRLİ ARZULAR
Reads
Dudakları boynumun hassas yerlerinde gezerken,sıcak nefesi bedenimdeki bütün sinir hücrelerimi uyarıyordu.Nabız gibi atan kadınlığım ihtiyaçla kasılmaya başladığında,çamaşırımın üzerinde dolanan parmaklarına yine aynı ihtiyaçla kendimi bastırdım.Aldığım haz'dan dolayı dudaklarımın arasından kopan cansız iniltilerim,loş ışığın parladığı odada yankılandı."Ahh!Polat!"İsmi dudaklarımdan düşmezken,daha fazla dokunsun beni kendine daha çok katsın istiyordum.Onu özleyen tenim,kavrulurcasına alev,alev yanarken,günler sonra kavuşmanın verdiği heyecanla nefes,nefese kalmıştım.Kalp atışlarım gümbürtüyle göğüs kafesimi zorluyordu.Kara gözlerini kaldırıp gözlerimin içine baktığında,bedenimde bıraktığı heyecan hala yerini korurken yakışıklı yüzünün her bir karesinden,gözlerinden gözlerimi alamıyordum.Lanet olsun!Bu kadar yakışıklı olmak zorunda değildi!Bakışlarını gözlerimden alırken,dudakları yine yolunu bulmuşçasına çeneme sayısız öpücüklerini kondurmaya başladı,bıraktığı her tutkulu öpücük ve edepsiz fısıltıları beni son demlerime getirmişti.Dayanamıyordum!Avuçlarının arasında eriyordum."Yasak meyve her zaman tatlıdır bebeğim"diyerek burnunu şakaklarıma sürerken"Ve sen benim yemeye asla doyamayacağım yasak meyvemsin"dedi,elleri hala bacaklarımı ve kadınlığımı okşuyordu.Söylediklerinden sonra ondan uzaklaştım,geriye çekilirken anlamayarak,kara gözlerinin içine baktım.Yüzüne oturan alaycı gülümsemesiyle yüzüme yaklaştığında"Hadi ama!Anlamamış olamazsın!"dedi,sıcak nefesini dudaklarıma üfleyerek.Az önceki arzudan,o na aç olan yanımdan onun ićin tutuşan bedenimden,tutkudan tenimde hiç bir zerre kalmamıştı.Ne söylemeye çalışıyordu?Neydi anlamadığım?"Anlamıyorum?"dedim,sesim istemsizce titremişti."Sevgilinin abisi olduğumu!Bunu bilerek yatağıma girdiğini,zevkle altıma yattığını ve kendini bana becerttiğini!"dedi"Beni salak yerine koyarken, bu küçük saçma oyununuzdan haberim olmayacağını mı düşündünüz?Öyle düşünmeniz aptallıktı!""Polat!Ne diyorsun sen!"dedim içime düşen korkuyla hala söylediklerini anlamazken.Gözlerim dolmuştu.Yaptığı iğrenç imalar,söylediği her bir kelime söz,beni bir karanlığın içine sürüklemişti."Ne dediğimi çok iyi anladın Dilem!Beni aptal yerine koymayı kes artık!Şimdi git o puşt sevgiline söyle!Seni aldığım gibi herşeyini alacağım elinden!"Polat ArslanDilem Peyman
Updated at
KİN VE NEFRET
Reads
Aslında bazı hikayelerin başı sonra diye başlar,mutsuz kırık bir gençlikle bitmezdi...!Masum canların katili,küçük kızın düşmanı.Tenine adını kazıyan adam..Küçük kızın ailesinin yandığı koskoca malikanede annesi ve kardeşinin acı feryatları yükseliyordu geceye,korkunç bir şekilde..Yanan bedenlerin ağır et kokusu bile bulandırmamıştı midesini uzaktan izleyen adamın.İntikamın sıcak şerbetini içerken,aldığı keyif inanılmazdı.Zevkle izliyordu gök kubbeye yükselen alevleri.Gözleri avına kilitlenmiş bir şahin gibi,ateşin içinden kendi elleriyle kurtardığı kıžın üzerinde oyalandı.Son bir koz'du,son bir oyun kalmıştı geriye bıraktığı.Son bir hesaplaşma!Yıllar sonra ya bıraktığı son bir kin ve nefret!Puslu orman yeşilleri kızı bulurken,küçük kızın menekşe gözleri dumandan kızarmıştı,dakikalar sonra fark ettiği gerçekle,gökyüzünü inletircesine acı bir çığlık koptu kızın dudaklarından.Ailesi yok olmuştu.Diri diri yanmış acı bir şekilde can vermişlerdi.Kimi kalmıştı şimdi?Nerede olduğunu bilmediği babası mı?Parlak,toz pembe dünyası bir gecede yok olurken,herşeyden habersiz karanlıktan gelen saf hayallerinin katilini gördü, acı,acı gülümsedi küçük kız.Yanan gecenin sabahı şafak vaktinde malikaneden geriye kalan sadece gökyüzüne yükselen gri dumanlardı.Karanlığın içinden gelen bir çift orman yeşilleri,bir kadını en fazla ne kadar tutuklu edebilirdi kendine?Ya da ne kadar sevebilirdi bir kadın bir adamı yıllarca nefret'ine rağmen?Bir yerlerde bir küçük kız vardı bir zamanlar,saf hayalleri gök yüzü kadar parlak,kocaman dünyası vardı...Şimdi ise ne saflık kalmıştı,ne de pembe hayaller..İntikamla kavrulan iki beden,ve o intikamla hergün yoğrulan saf duygular,ne kadar tehlikeli olabilir ki?Aşk mı?İntikam mı?Hangisi daha önemliydi onlar için!
Updated at
![SOĞUK TUTKU [18+]](https://assets.dreame.com/cover/2024/08/08/182153918387373670466b4c82e97051.png)
SOĞUK TUTKU [18+]
Reads
Karanlık zebanilerini peşime salmıştı. Bir yudum nefesim,nefessizliğime karışırken,karanlığın beni yutmaması için koşuyordum. Koştukça ayaklarıma dolanan umutlarım,düştüğüm bu evrenin çamurlu topraklarıyla bulanmış,buradan kurtulmak için çaresizce çare arıyordum.Ardımdan koşan insan ordusu,korkumu daha fazla körüklerken,tek çarem karşımdaki ıssız kızıl ormana sığınmaktı.Koştukça berelenen ayak tabanlarımı hissetmiyor,can acımı kafama takamayacak kadar umursamıyordum.Ardımdan bir gölge gibi takip eden adamın ıssız kızıl ormanda yankılandı sesi. "Kraliçe'yi bulun bana!Hemen!" Duyduğum katı sert,ses dizlerimin bağını çözerken,ardımda bıraktığım kötü adamın karanlığına gireceğimden habersiz,hala koşuyordum. Koşuyordum... Ardıma bakmadan koşuyordum... Bir el,bir yardıma muhtaçtım. Peşimdeki karanlık Kral'dan kurtulmak için,şeytana bile sarılırdım artık"Yardım edin!"dedim"Yardım edin!Birisi yardım etsin!"Dilimden dökülen hırıltılı kelimeler,boğazımı yakarken,yaralı güçsüz ayaklarım beni taşıyamıyordu artık. Bastığım her bir dal parçası,kuru yapraklar sessizlikte ormanın korkunç uğultusuyla karışıp,kulaklarımı tırmalıyordu.Ormanın kızıllığı beni içine yutacakmış gibi ağır bir havaya bürünürken,başımı kaldırıp bir anlık gafletle gökyüzüne baktım. Önüme düşen kızıl,siyah ışık huzmesiyle gözlerim kamaşırken,güçlükle ayakta tutmaya çalıştığım bedenim bir ağaca çarptı.Kendimi sırt üstü yerde bulduğumda,karşımdaki ağaç değildi,dakikalardır kaçmaya çalıştığım adamdı. Karanlık Lord! Gözlerim şok ve korkuyla açılırken,kalbim göğsümü delecek kadar şiddetle atıyordu.Siyah uzun kanatlarının gölgelediği silüeti,ıssız kızıl sisli ormanın karanlığından kurtulurken,siyah saçlarının arasından dalgalanan kızıl bukleleri rüzgarda savruluyordu. Saçlarının arasında parlayan kızıl gözleri öfkeyle yanıp sönmeye başladı.Dudaklarına kondurduğu zafer gülümsemesi beni alaşağı etmişti. Kan kırmızı kızıl gözlerini üzerime dikerken"Martino'ya hoş geldin!"dedi.Buzdan daha keskin soğuk sesiyle"Kayıp Kraliçe'm!"Bedenim buz tuttu.'Kayıp Kraliçe'm'sözleri aklımın karanlık köşelerine sızan zehirli bir,hastalık gibi benliğimi sardı. Kızıl gözlerinin karanlığında boğuyordu beni.Düştüğüm bu evrenin soğuk rüzgarı,bıçak gibi kesik yaralarımı sızlatırken,asıl ızdırabım kızıl gözlü karanlık Lord'dan sunulacağını bilmiyordum...
Updated at
KANLI TUTKU
Reads
Kıyametten doğan bir yok oluşun varoluşuydu onlarınki.. Yalanların ve oyunların içinde kaybolmuş piyondu onlar.. Bir kadın iki adam.. Biz ne mi olduk? Önce varolduk.. Sonra kaybolduk.. Hayat bizi en masum anımızda acımasızca savurup attığında,Bana kalan sadece gri gözlerinin aşkla yansımasıydı. Kolumu kanadımı kırıp bizi bizden ayırdıklarında; Tek tesellim avuçlarıma bıraktıkları yürek yangınlarımdı. Bilmiyorlar sevgilim,göremiyorlar. Uğruna akıl kırıntılarımı kaybettiğimi,sadece adının kazındığı rüzgarın çehremde estiğini bilmiyorlar. Önce varolduk. Sonra kaybolduk!Biz bizimle sınandık.. Yaşadığımız,yaşayacağımız herşeyin üzerini kara bir kalemle çizip,bizi yokluğa savurduklarını bilmiyorlar.. "Her bir noktana hükmedip,sana dokunduğumda,dudaklarım vücudunda gezerken,seni bütün benliğinle kendime ait kılmak çok güzel olacak sarışın" Eva Yıldırım Anton Demir Borzilov ***** Hikayenin tüm hakları tarafımca saklıdır❗ 01.23.2024
Updated at
YABAN GÜLÜ
Reads
"Defol git bu evden! Karnındaki piçinle birlikte defol git!"Karnımda sekiz aylık bebeğimle sokağa atılırken içler acısı bu halime dünya alem susmuştu sanki. Film izler gibi camlardan izleyen zalim insanlar kocamın beni tartaklayarak evden yaka paça kovmasını seyre durmuşlardı. Gök acı acı kükrerken acı feryadlarım arşıalayı inletiyordu lakin sesimi duyan tek bir Allah'ın kulu yoktu.İnsanlarda vicdan yoktu.Merhamet yoktu. En önemlisi insanlık yoktu. "Yapma ne olursun Cahit! Nereye giderim ben! Bu halimle dönemem babamın evine!" diyerek ağlamaya başladım. Kocam bildiğim haysiyetsizin ayaklarının dibine yalvararak,feryad ederek çökmüştüm. Beni evinden gelin ederken'Gelinlikle çıktığın bu eve ancak kefenle girersin'diyen babamın evine mi gidecektim? Ölürdüm de gitmezdim zaten baba evine gidersem ölecektimde. "Nereye gidersen git! İstemiyorum artık seni!" "Ben senin çocuğunu taşıyorum,sen benim kocamsın yapma bunu bana! Bir suçum günahım yokken yapma bu acımasızlığı bana!" "Sen benim artık karım değilsin" dedi,ayaklarının dibinden beni tekmeleyerek savuşturmaya çalışırken"Benim tek bir karım var o'da efnan! Sen değilsin!" Duyduklarımın ağırlığı kulaklarımı çınlatırken kalbim paramparça oldu. Efnan... Efnan nasıl yapabilmişti bunu bana.
Updated at