brother Zone พี่ชอบน้องครับ

หอสมุดสีฟ้าคราม / เฟริส first YA&Teenfiction

“เพื่อนกูเป็นบ้าไปแล้ว”
เดย์นั่งลงข้างอิทหรืออิทธิพลเพื่อนสนิทของตัวเองที่ถ่อมาหาถึงที่ในเวลาตีสาม เวลาที่ใครหลายคนต่างกำลังตกอยู่ในห้วงของความฝัน แต่สำหรับตัวเขานั้นมันคือเวลางาน เดย์เป็นเจ้าของสถานบันเทิงขนาดใหญ่ใจกลางเมือง ที่นี่มีทุกอย่างตั้งแต่โซนร้านอาหารไปจนถึงแห่งอบายมุขทั้งหลาย เว้นเพียงแต่การค้าประเวณีและยาเสพติดซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยว
“มึงพูดถูก กูกำลังเป็นบ้า แม่งเอ๊ยย....รักฉิบหาย ทำไมน้องต้องน่ารักขนาดนั้นด้วย”
คิ้วหนาขมวดกันจนยุ่งเยิง ใบหน้าหล่อเหลาสมกับเจ้าของฉายานักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่สาว ๆ ครึ่งประเทศต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากได้เป็นพ่อของลูก ทั้งหล่อ ฐานะดี มีการศึกษา อิทธิพลเรียนจบคณะวิศวกรรมศาสตร์และรับช่วงงานต่อจากผู้เป็นบิดา แม้ไม่ได้เรียนบริหารมาโดยตรงแต่ภายในเวลาแค่สามปีเขากลับทำกำไรให้บริษัทได้อย่างมหาศาลจนหุ้นส่วนหลาย ๆ คนที่เคยดูถูกเขาต่างยอมรับในความสามารถ ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาสามารถจัดการแก้ไขปัญหาได้ทุกอย่าง มันไม่เคยมีคำว่าพลาดอยู่ในพจนานุกรมของผู้ชายคนนี้ แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่เคยทำสำเร็จและมักจะแพ้อยู่เสมอคือเรื่องเกี่ยวกับน้อง
“ล่าสุดหมดคาบนักธุรกิจกลายเป็นหมาไปแล้วเพื่อนกู”
เดย์มองอิทที่กำลังอัดมะเร็งปอดเข้าปากเป็นมวนที่สอง เรามาเสี่ยงดวงกันว่าระหว่างเพื่อนมีเมียกับติดไรวัส COVID-19 อะไรมันจะเกิดขึ้นก่อนกัน
“ร้องเอ๋งแล้วกูอะ”
“เล่นตัวเองเจ็บน้อยกว่าว่างั้นเถอะ?”
เลิกคิ้วถามเพื่อนตัวเองที่แม้จะพูดเหมือนไม่คิดมากอะไรแต่ในใจคงกำลังร้อนเป็นไฟ เพราะติดสถานะพี่น้องโซน
“รำคาญมึง เบื่อไอ้พวกมีเมีย”
ว่าจบก็ลุกขึ้นจับสูทให้เข้าที่ แต่ก่อนที่จะเดินออกจากห้องทำงานของเดย์ ก็ได้ชูนิ้วกลางกลับไปเพราะคำพูดที่มันแทงใจดำสุด ๆ
“เขาให้เป็นได้แค่พี่ชายก็ทำใจหน่อยนะครับ5555”
“บัดซบ!”
ใช่! นี่มันเรื่องบัดซบที่สุดตั้งแต่ที่ผมเกิดมาแล้ว พี่ชาย เหอะใครบอกว่าผมอยากเป็นพี่ชาย อยากเป็นผัว!! เข้าใจไหมว่าอยากเป็นผัว!! พี่น้องมีเยอะแล้วไม่ต้องการเว๊ยยยยย แต่พอเจอหน้ากันผมก็ทำได้แค่....
"เดี๋ยวพี่ชายคนนี้ช่วยนะครับ"
พูดพร้อมยิ้มหวานส่งไปให้หนึ่งที! บัดซบที่สุดแม้ปากผมจะพร่ำบอกว่าตัวเองเป็นพี่ชายแต่ในใจร้องดังมากว่าพี่อยากเป็นผัว พี่อยากเป็นผัวน้องได้ยินไหมครับ!!
“ไม่เป็นไรแค่นี้ปังทำเองได้ อาศัยอยู่กับพี่อิทมาสามวันก็เกรงใจจะแย่แล้ว”
น้องยิ้มให้ผมพร้อมหันหลังกลับไปทำอาหารต่อ
ทุกคนคงรู้แล้วใช่ไหมครับ ว่าเพราะอะไรผมถึงไม่ได้นอนมาสามวันเต็ม ๆ คือตัวผมน่ะไม่ใช่สุภาพบุรุษอะไรนักหนาหรอก แต่กลัวว่าถ้านอนกับน้องแล้วผมจะอดใจไม่ไหว ต้องปล้ำนอนจมเตียงเป็นแน่ คอนโดผมมันมีสองห้องก็จริง แต่อีกห้องมันเต็มไปด้วยของสะสมพวกโมเดลรถเต็มไปหมด เหลือเพียงห้องเดียวที่ผมใช้นอนเป็นประจำ ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุคือเพื่อนตัวดีที่แม่งไม่รู้ห่าไรเลย เพราะวัน ๆ เอาแต่นอนกกเมีย ล่าสุดพากันไปเที่ยวยุโรปแล้วฝากฝังน้องสาวสุดแสนจะน่ารักไว้ที่ผม เพราะมึงเลยเปอร์!! กูไม่ได้นอนเพราะน้องขนมปังนิ่มฟูที่เวลานอนพลิกตัวที ชายเสื้อก็เลิกขึ้นมาจนเห็นพุงขาว ๆ เห็นแล้วอยากฝากไว้สักรอยสองรอย
“พี่อิทคะ!”
“ครับ..ครับ”
สงสัยมองหน้าน้องแล้วคิดอะไรเพลินไปหน่อย ก็ดูสิ...ใครใช้ให้เกิดมาน่ารักขนาดนี้ล่ะ พ่อแม่ให้กินอะไรเป็นอาหารเเหรอครับ ถึงได้น่ารักน่าฟัดขนาดนี้
“พี่อิทไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ จะได้ออกมากินข้าวต้ม”
“ครับ”
ผมมองน้องที่กำลังตักข้าวต้มใส่ถ้วย ผ้ากันเปื้อนสีชมพูเหมาะกับน้องจริง ๆ ถ้ามันไม่มีชุดนักศึกษามาเกะกะ น้องคงจะ...ดูดีมากแน่ ๆ โอเคครับ ผมยอมรับว่าตัวเองมีความคิด18+ทุกครั้งที่อยู่ใกล้น้อง แต่จะให้ทำยังไง ก็น้องมันชอบยั่วผม อะ ไม่สิ....เออเอาเป็นว่าต่อให้น้องยืนอยู่เฉย ๆ แล้วใส่กางเกงขายาวเสื้อคอเต่า ผมก็ยังมองว่าน้องยั่วอยู่ดี

Unfold