หอสมุดสีฟ้าคราม / เฟริส first
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY หอสมุดสีฟ้าคราม / เฟริส first
เล่ห์รักราชันจอมโหด
Reads
เขาคือ ราชันคนหน้านิ่งและเสือยิ้มยาก ที่ต้องมาปราบสาวน้อยที่แสนแสบ “นี่มันปีศาจน้อยชัดๆ” เธอคือ สาวน้อยที่พกพาความสวยน่ารัก และสุดแสบไม่ยอมใคร “ใครบอกว่าหนูเป็นปีศาจ หนูคือแมวน้อยต่างหาก ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวก่อนละกัน สวัสดี ฉัน เหมย เมลิษา ธรรมคุณ เป็นนักศึกษาปีหนึ่งมหาวิทยาลัย M และทำงานอยู่ที่ร้านกาแฟหน้ามหาวิทยาลัย ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ไม่ต้องรู้ประวัติฉันมากหรอก ฉันก็แค่คนธรรมดาไม่ได้รวยเลยต้องทำงานทั้งที่เรียนไปด้วย ฉันอยู่กับยายตั้งแต่พ่อแม่แยกทางกันไปมีครอบครัวใหม่ แล้วยายก็มาเสียตอนฉันอายุสิบเจ็ด พอยายจากไปฉันก็อยู่คนเดียวตลอด ไม่ต้องถามถึงพ่อแม่ฉันนะทำไมไม่ไปอยู่กับพวกเขา เพราะพวกเขาก็มีครอบครัวใหม่ไม่มาสนใจฉันหรอก และนี้คือที่มาที่ไปที่ฉันต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนหนังสือ ฉันเรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เพราะชอบวาดรูปมาก ตอนนี้ก็เปิดเรียนมาได้ประมาณสองสัปดาห์แล้ว ซึ่งแรกๆ มันไม่มีอะไรหรอก เรียนปรับพื้นฐานก็แค่นั้น แล้วตอนเย็นก็รับน้อง ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สองคนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก คนแรกคือกอบัว เป็นเพื่อนที่บ้านอยู่ซอยเดียวกันสนิทกันมาก คนที่สองคือเฟิร์นเป็นเพื่อนตั้งแต่ประถม และขอ บอกว่าสองคนนี้ไปไหนไปกัน เคยได้ยินคำว่า เพื่อนกันก็ต้องนิสัยเหมือนกันปะ และสำหรับเพื่อนฉันนี่ใช่เลย ส่วนโต๊ะที่ฉันเพิ่งไปรับออเดอร์มานั่นคือโต๊ะของรุ่นพี่ในคณะ ที่ฮอตมาก ไปไหนก็มีแต่คนสนใจและพูดถึง คนแรกคือพี่พาสต้า เท่าที่ฉันดูคนนี้เจ้าชู้ไม่เบา เพราะเห็นเพื่อนๆ รุ่นเดียวกับฉันโดนพี่แกขอเบอร์ไปเยอะ เพื่อนฉันยังโดนเลย คนที่สองคือพี่วิน ดูเป็นคนง่ายๆ แต่แกไม่ค่อยพูด คนที่สามคือพี่เต คนนี้ก็ดูเงียบๆ แต่ดูแล้วแกก็ดูเฟรนด์ลี่ดี และคนสุดท้ายที่ตอนนี้ยังมองฉันไม่เลิกเลย น่าจะชื่อพี่ราชัน เพราะเห็นพี่ๆ เรียกเขาว่าชา รุ่นพี่ที่ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเพราะพี่แกไม่เข้ากิจกรรมรับน้องเลย และคนนี้แหละที่เขาว่ากันว่าอันตรายเงียบ ซึ่งฉันก็เห็นด้วย เขาดูเป็นคนเงียบๆ เข้าถึงได้ยาก และดูอันตรายจริงๆ ด้วยแหละ ได้ยินมาว่ากลุ่มนี้ไม่ได้มีแค่พี่ๆ เพราะเพื่อนเขาเยอะ มีทั้งแพทย์ วิศวะ ซึ่งดีกรีแต่ละคนนั้นไม่ธรรมดาเลยสักนิด
Updated at
ย้อนเวลาไปเป็นนางมารร้ายของจวินเหริน (นายทหารในยุค80s)
Reads
จางอ้ายเหม่ย หญิงสาวในยุค 2023 ที่มีร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็ก เธอป่วยด้วยโรคหัวใจรั่ว จนวันหนึ่งเธอจากไปอย่างสงบ วิญญาณที่ควรจะได้ต่อแถวไปเกิดใหม่ แต่กลับย้อนเวลามาเข้าร่างของคุณหนูตัวร้ายในยุค 70-80 เสียอย่างนั้น.. หลิวอ้ายเหริน คุณหนูตัวร้ายที่เทิดทูนความรัก เธอร้ายกับทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ครอบครัวตัวเอง วันหนึ่งเธอถูกชายคนที่เธอรักมาตั้งแต่เด็กพูดจาตัดสัมพันธ์ จนเธอตรอมใจหนักและเสียชีวิตลง เขาชื่อ ฉางเฉินหลงเป็นนายทหารยศร้อยเอก ที่มีอนาคตไกล จนจางอ้ายเหม่ยมาเข้าร่าง และสัมผัสความคิดของเจ้าของร่างได้ จางอ้ายเหม่ยจึงตั้งจิตไว้ว่า “เอาละหลิวอ้ายเหริน เธอวางใจได้ ในเมื่อฉันมาอยู่ในร่างของเธอแล้ว ฉันจะใช้ชีวิตให้ดี และจะทำให้ผู้ชายคนที่ทำให้เธอตรอมใจตายต้องเสียใจและตามตื๊อเธอและรักเธอ และฉันจะสร้างชื่อเสียงที่เธอเคยทำไม่ดีให้กลับมาให้เป็นคนดีและมีคนรักเธอให้ได้” ในชีวิตก่อนของจางอ้ายเหม่ยเปิดร้านอาหาร และชอบการออกแบบและวาดรูป แต่เธอไม่สามารถทำความฝันที่อยากจะเปิดแบรนด์เป็นของตัวเองได้ เพราะขีดจำกัดของร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวย แต่ตอนนี้เธอมาอยู่ในร่างที่แข็งแรง ไหนจะมิติร้านอาหารและบ้านหลังใหญ่ของเธอที่ติดตัวมาอีก ชีวิตใหม่ในยุคเจ็ดสิบนี้ เธอจะทำตามความฝันของตัวเองให้สำเร็จจงได้…
Updated at
รุ่นพี่จอมว็ากกับยายรุ่นน้องจอมดื้อ
Reads
สวัสดีค่ะฉันชื่อ ‘ไวโอลิน’ และมีชื่อเล่นว่า ‘ไวน์’ มารู้จักกันคร่าวๆ พอเนอะ ฉันคือสาวน้อยหน้าตาลูกครึ่งเพราะแม่เป็นคนญี่ปุ่นส่วนพ่อเป็นคนไทย เป็นคนตัวเล็กสูงเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบห้าเซนติเมตรเท่านั้น ฉันเรียนปีหนึ่งคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์เพราะว่าชอบวาดรูปมากแล้วครอบครัวของฉันก็ทำธุรกิจเกี่ยวกับการออกแบบอีกด้วย ที่บ้านมีสตูดิโอถ่ายภาพเล็กๆ อยู่ที่จังหวัดชลบุรี พ่อกับแม่ของฉันไม่ใช่คนรวยแต่ก็ไม่ได้ขัดสนจนไม่มีเงินส่งฉันเรียนสูงๆหรอกนะ ท่านทั้งสองสนับสนุนให้ฉันเรียนในสิ่งที่รัก เพราะว่าเป็นลูกคนเดียวยังไงพวกท่านก็อยากให้ฉันสืบทอดกิจการอยู่แล้ว และฉันยังมีเพื่อนสนิทอยู่หนึ่งคนชื่อว่า ‘นาเดียร์’ ซึ่งฉันกับนาเดียร์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมจึงพร้อมใจกันมาเรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาขา.. สวัสดีครับผมชื่อ ‘ธีรเดช’ มีชื่อเล่นว่า ‘เอ็ม’ จุดเด่นของผมคือความหล่อแถมยังสูงหนึ่งร้อยแปดสิบสามเซ็นติเมตรและว้ากมาก ผมเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิชาวิศวกรรมการบินปีสาม ครอบครัวของผมทำธุรกิจเกี่ยวกับสนามบินจึงทำให้ผมเลือกเรียนสายนี้ ผมมีเพื่อนสนิทอยู่สามคน คนแรกคือ ‘ไอ้ไทม์’ มันเรียนอยู่คณะเดียวกันกับผมแต่คนล่ะสาขา ส่วนอีกสองคนเรียนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์คือ ‘ไอ้ราชา’ และ ‘ไอ้พาสต้า’ ผมกับพวกมันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ยังเด็กส่วนเพื่อนคนอื่นๆ อยู่ไปเดี๋ยวพวกคุณก็รู้จักพวกมันเองล่ะครับ..
Updated at
ย้อนเวลาไปเป็นเมียและแม่ที่ดีของลูก
Reads
เมื่อหญิงสาวชาวจีนแสนสวยที่ฝันถึงเรื่องราวในอดีตของตัวเองมาโดยตลอด 1 เดือน หลังจากที่สูญเสียคนสำคัญที่สุดในชีวิตไป และในที่สุดเธอก็ได้กลับไปแก้ไขอดีตที่แล้วร้ายนั้น พร้อมกับมิติที่ติดตัวเธอมา เธอเป็นนักธุรกิจชาวจีนที่ประสบความสำเร็จอย่างมากตั้งแต่อายุยังน้อย แต่ในวันที่เธอประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เธอกลับไม่มีใครเหลืออยู่ข้างกายเลย แล้วไหนจะมีความฝันบ้าๆ นั่นอีกที่เข้ามากวนใจ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า สิ่งที่เธอฝันถึงนั้นมันคืออดีตของเธอ และกรรมที่เธอทำจากอดีต ส่งผลมาทำให้ปัจจุบันเธอไม่เหลือใครยังไงล่ะ! และเมื่อมีโอกาสย้อนกลับไปได้ เธอก็ไม่ปฏิเสธเลยที่จะย้อนไปเพื่อแก้ไขอดีตที่เลวร้ายนั้น…
Updated at
หัวใจร้าว(รัก)ในวันวาน
Reads
“ผมพิสุทธิ์พูดครับ” ชายหนุ่มไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครโทรมา แต่เขาก็กดรับแล้ววางโทรศัพท์ไว้ข้างแก้มทั้งที่ยังนอนหงายหลับตา “เก้าคะ? นี่มุกพูดค่ะ...” เสียงใสพูดลิ้นพันกันของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มลืมตาโพลงแล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง เขารีบเปิดอินสตาแกรมเข้าแอคเคานต์ของคนที่โทรมาหา ดวงตาสีเข้มเบิกกว้างเท่าไข่ห่านมองภรรยาสุดดวงใจนั่งดี๊ด๊า มีผู้ชายหลายคนคลอเคลียอย่างใกล้ชิด “มุกอยู่ไหน นั่นคุณอยู่กับใครทำไมไม่กลับห้อง” พิสุทธิ์ถาม เพราะเวลาตีสามแบบนี้ภรรยาของเขาน่าจะกลับเข้าห้องพักได้แล้ว แต่นี่มันอะไรกัน ทำไมเธอยังนั่งดื่มอยู่กับพวกผู้ชายแปลกหน้าหลายสิบคน เขาโกรธเธอมากแต่เพราะรักมากจึงเลือกที่จะไม่สนใจมองภาพเคลื่อนไหวในโทรศัพท์ พิสุทธิ์รู้สึกเจ็บขั้วหัวใจสุดทานทน แต่ก็แกล้งทำเป็นไม่เห็นพฤติกรรมอันโสมมของภรรยารัก “พรุ่งนี้มุกยังไม่กลับบ้านนะ มุกจะอยู่ที่นี่อีกสักสามสี่วัน...” “ทำไมเหรอ” พิสุทธิ์ถามภรรยา “ก็เจ้านายมุกน่ะสิคะ โทรมาเมื่อตอนบ่ายบอกว่ามีงานให้มุกทำต่ออีกสักสามสี่วันค่ะ” “...” พิสุทธิ์ไม่มีคำถาม เขาหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อรู้ว่าภรรยาสุดดวงใจโกหกและจะนอกกายนอกใจเขา ชายหนุ่มรู้ว่างานที่เธอไปทำนั้นเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว “แค่นี้ก่อนนะเก้า เดี๋ยววันมะรืนมุกจะโทรหาค่ะ...” “เดี๋ยวก่อนสิมุก” พิสุทธิ์บอกให้เธออย่าเพิ่งวางสาย “มีอะไรอีกคะ...” “มุกจำได้ไหม พรุ่งนี้เป็นวันของเราสองคนนะ” พิสุทธิ์ตัดสินใจถามเพราะตลอดสองปีที่แต่งงานกันมา ภรรยาของเขาไม่เคยจดจำวันสำคัญระหว่างเขาและเธอเลย “วันอะไรคะ มุกจำไม่ได้ค่ะ...” พิสุทธิ์ยิ้มสมเพชและหัวเราะเยาะตัวเองในใจเมื่อได้ยินคำถามของภรรยา ทำไมหัวใจของเขามันไม่เลวและคิดหักหลังเธอบ้าง ทำไมเขาจะต้องยอมรับในสิ่งที่เธอเป็นด้วย พิสุทธิ์เจอมุกดาครั้งแรกก็ตกหลุมรักเธอทันที พวกเขาทั้งสองคบกันได้เพียงแค่สองเดือน และนี่ก็ครบสองปีแล้วที่เขาแต่งงานกับเธอ “เมื่อกี้นี้เก้าว่าอะไรคะ มุกไม่ได้ยินค่ะ...” พิสุทธิ์ยิ่งหายใจไม่ออกเมื่อเห็นกิริยาของภรรยา เธอยอมให้ผู้ชายแปลกหน้าหลายคนที่ต่างรุมล้อมคอยเทเหล้าและป้อนน้ำเมาให้เธอดื่ม “ก็วะ...” เพราะรักมากพิสุทธิ์จึงยอมทำเป็นคนหูหนวกตาบอดมองไม่เห็นจุดบกพร่องของภรรยา เขาจะพูดว่า ‘ก็วันครบรอบแต่งงานของเราไง’ ภรรยารักของเขาก็พูดขึ้น “เก้าแค่นี้ก่อนนะคะ...” ตู๊ดด!!! “ฮัลโหลมุก เดี๋ยว อย่าเพิ่งวางสาย มุก! นี่มุกฟังผมอยู่ไหม” พิสุทธิ์ถูกภรรยาตัดสาย เขาล้มตัวนอนหงาย ดวงตาสีนิลสั่นสะท้านคลอน้ำตามองรอยด่างเป็นจุดดำ ๆ บนเพดานห้อง ช่างเหมือนเขาที่ถูกเท้าของภรรยาเหยียบขยี้หัวใจจนแตกละเอียดเลือดกระอักออกมาเป็นลิ่ม ๆ…
Updated at
โปรด(อย่า)ทวงรัก please don’t ask for love
Reads
เตชินท์ แต่งงานใหม่ มีชีวิตที่สวยงาม ทางเดินรักครั้งใหม่โรยไว้ด้วยดอกกุหลาบ แต่ในหัวใจของเขาก็ยังเจ็บแค้นน้องอยู่ตลอดเวลา เกวลิน ชีวิตเธอตกต่ำที่สุด เมื่อสามีทิ้งไปพร้อมกับกล่าวหาว่าเธอสารเลว แพศยา คบชู้ ทั้งๆที่ในชีวิตนี้เธอไม่เคยเอาเปรียบใคร แต่ทำไม ทุกคนต้องทำร้ายเธอไม่มีที่สิ้นสุด เจ็บที่สุดคือการโดนหลอกให้เซ็นยินยอมยกลูกชายที่เธอรักที่สุดให้กับคนใจร้าย ซึ่งเธอจะไม่ยอมอีกต่อไป... ภาพวงแขนแข็งแรงที่เคยโอบกอดเธอนั้นแปรเปลี่ยนไปกอดร่างของเจ้าสาวของเขา และริมฝีปากหยักที่เคยจูบและบอกรักเธอนั้น ก็แปรเปลี่ยนไปบรรจงจูบลงบนพวงแก้มของเจ้าสาวของเขา ช่างเป็นภาพที่ทรมานเจ็บร้าวหัวใจอย่างแสนสาหัสของหญิงสาวที่ยืนแอบมองความสุขและความสำเร็จในหน้าที่การงานของสามี “ต่อไปนี้เราสองคนจะไม่มีเขายืนเคียงข้างอีกแล้วนะลูกแม่ เราสองคนต้องอยู่กันให้ได้นะคะ แม่จะพยายามทำทุกอย่างเพื่อเราสองคน” ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะสามีที่ทิ้งเธอไปแต่งงานกับคนอื่น เพราะฉะนั้น ‘โปรด(อย่า)ทวงรัก please don’t ask for love’ จากเธอเลย
Updated at
Galaxy กาแล็กซี
Reads
กาแล็กซี [ ซีแลค ] “น่าเบื่อ น่ารำคาญ” คำติดปากของผู้ชายมาดนิ่งนิสัยเย็นชาเหมือนน้ำแข็งที่กุมหัวใจของสาว ๆ ทั้งมหาลัยแต่ไม่มีใครเลยที่เคยเห็นรอยยิ้มของเขา “ถามจริงพี่ยิ้มไม่เป็นเหรอ” "......" เรนโบว์ [ ซีเรน ] ผู้ชายหน้าหวานขี้เล่นใช้ปากเก่ง? กวนตีนคนอื่นไปวัน ๆ แต่แล้วอยู่ ๆ โลกก็เหวี่ยงให้เขาพบกับผู้ชายหน้านิ่งแถมยังพูดน้อยเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปาก”ชีวิตโคตรไร้สีสัน” “พี่กาแล็กซีรอด้วย” "......" “พี่กาแล็กซีหยุดก่อน!” "......" “ซีแลคหยุด!!” “น่ารำคาญ” ค่ะ.....และนี่คือบทสนทนาแรกที่เขายอมพูดกับฉัน _______________________________
Updated at
เด็กผมช่างร้าย
Reads
รัฏฐากิต วรเกรียติไพศาล ( เดย์ ) “ถ้ายังไม่เลิกดื้อฉันจะเอาเธอตรงนี้” “พี่กล้าเอากับตรงนี้เหรอว่ะ?” “แล้วเธออยากลองไหมล่ะ” สิริกาญจน์ อัศววงศ์ ( สไมล์ ) “พี่แม่งเหี้ย !!” “แต่เธอก็ได้เหี้ยเป็นผัว” “พี่มายุ่งกับฉันทำไมเนี่ยยย!!” “ก็เธอเมียฉัน” ________________________________________________
Updated at
หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก
Reads
หยุดร้ายถ้าอยากให้รัก เรื่องราวภาคแยกของเพื่อนน้องสไมล์เมียพี่เดย์ในเรื่อง”เด็กผมช่างร้าย”ส่งต่อมาถึงน้องเจ้านายคนเท่นแต่ได้ผัวเป็นคนเถื่อนแบบพี่อัศวิน “มีผัวเป็นดาวคณะมันดีนะคะพี่” “ฉันมากกว่าที่จะเป็นผัวนาย” เด็กมันยั่ว ไม่ได้มั่วแต่ของมันได้ อัศวิน วัชรเมธี ( วิน ) นักศึกษาคณะวิศกรรมศาสตร์ ปี3 ตำแหน่ง : เฮดว๊าก “อย่าปากดี” “ฉันมีดีมากกว่าปากอีก!” “ฉันจะรอดู” นันทยาสกุลกิตไพศาล ( เจ้านาย ) นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ ปี1 ตำแหน่ง : ดาวคณะวิศกรรม สเปคในฝันเคยเป็นแบบ สวย ขาว หมวย อึ๋ม แต่ทำไมอยู่ๆดันไปมีอารมณ์กับไอ้เฮดว๊ากหน้าเถื่อนนั่นว่ะ เชี่ยยเอ้ยยย...แล้วอะไรคือมีอารมณ์ตอนนี้ห๊ะ!! “ไอ้เหี้ยพี่วิน!” “มีหน้าที่แค่ครางเธออย่าพูดมาก” “พี่่วิน...ฉัน..เจ็บ...อ๊ะ..." __________________________
Updated at
brother Zone พี่ชอบน้องครับ
Reads
“เพื่อนกูเป็นบ้าไปแล้ว” เดย์นั่งลงข้างอิทหรืออิทธิพลเพื่อนสนิทของตัวเองที่ถ่อมาหาถึงที่ในเวลาตีสาม เวลาที่ใครหลายคนต่างกำลังตกอยู่ในห้วงของความฝัน แต่สำหรับตัวเขานั้นมันคือเวลางาน เดย์เป็นเจ้าของสถานบันเทิงขนาดใหญ่ใจกลางเมือง ที่นี่มีทุกอย่างตั้งแต่โซนร้านอาหารไปจนถึงแห่งอบายมุขทั้งหลาย เว้นเพียงแต่การค้าประเวณีและยาเสพติดซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยยุ่งเกี่ยว “มึงพูดถูก กูกำลังเป็นบ้า แม่งเอ๊ยย....รักฉิบหาย ทำไมน้องต้องน่ารักขนาดนั้นด้วย” คิ้วหนาขมวดกันจนยุ่งเยิง ใบหน้าหล่อเหลาสมกับเจ้าของฉายานักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่สาว ๆ ครึ่งประเทศต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากได้เป็นพ่อของลูก ทั้งหล่อ ฐานะดี มีการศึกษา อิทธิพลเรียนจบคณะวิศวกรรมศาสตร์และรับช่วงงานต่อจากผู้เป็นบิดา แม้ไม่ได้เรียนบริหารมาโดยตรงแต่ภายในเวลาแค่สามปีเขากลับทำกำไรให้บริษัทได้อย่างมหาศาลจนหุ้นส่วนหลาย ๆ คนที่เคยดูถูกเขาต่างยอมรับในความสามารถ ไม่ว่าเรื่องอะไรเขาสามารถจัดการแก้ไขปัญหาได้ทุกอย่าง มันไม่เคยมีคำว่าพลาดอยู่ในพจนานุกรมของผู้ชายคนนี้ แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่เคยทำสำเร็จและมักจะแพ้อยู่เสมอคือเรื่องเกี่ยวกับน้อง “ล่าสุดหมดคาบนักธุรกิจกลายเป็นหมาไปแล้วเพื่อนกู” เดย์มองอิทที่กำลังอัดมะเร็งปอดเข้าปากเป็นมวนที่สอง เรามาเสี่ยงดวงกันว่าระหว่างเพื่อนมีเมียกับติดไรวัส COVID-19 อะไรมันจะเกิดขึ้นก่อนกัน “ร้องเอ๋งแล้วกูอะ” “เล่นตัวเองเจ็บน้อยกว่าว่างั้นเถอะ?” เลิกคิ้วถามเพื่อนตัวเองที่แม้จะพูดเหมือนไม่คิดมากอะไรแต่ในใจคงกำลังร้อนเป็นไฟ เพราะติดสถานะพี่น้องโซน “รำคาญมึง เบื่อไอ้พวกมีเมีย” ว่าจบก็ลุกขึ้นจับสูทให้เข้าที่ แต่ก่อนที่จะเดินออกจากห้องทำงานของเดย์ ก็ได้ชูนิ้วกลางกลับไปเพราะคำพูดที่มันแทงใจดำสุด ๆ “เขาให้เป็นได้แค่พี่ชายก็ทำใจหน่อยนะครับ5555” “บัดซบ!” ใช่! นี่มันเรื่องบัดซบที่สุดตั้งแต่ที่ผมเกิดมาแล้ว พี่ชาย เหอะใครบอกว่าผมอยากเป็นพี่ชาย อยากเป็นผัว!! เข้าใจไหมว่าอยากเป็นผัว!! พี่น้องมีเยอะแล้วไม่ต้องการเว๊ยยยยย แต่พอเจอหน้ากันผมก็ทำได้แค่.... "เดี๋ยวพี่ชายคนนี้ช่วยนะครับ" พูดพร้อมยิ้มหวานส่งไปให้หนึ่งที! บัดซบที่สุดแม้ปากผมจะพร่ำบอกว่าตัวเองเป็นพี่ชายแต่ในใจร้องดังมากว่าพี่อยากเป็นผัว พี่อยากเป็นผัวน้องได้ยินไหมครับ!! “ไม่เป็นไรแค่นี้ปังทำเองได้ อาศัยอยู่กับพี่อิทมาสามวันก็เกรงใจจะแย่แล้ว” น้องยิ้มให้ผมพร้อมหันหลังกลับไปทำอาหารต่อ ทุกคนคงรู้แล้วใช่ไหมครับ ว่าเพราะอะไรผมถึงไม่ได้นอนมาสามวันเต็ม ๆ คือตัวผมน่ะไม่ใช่สุภาพบุรุษอะไรนักหนาหรอก แต่กลัวว่าถ้านอนกับน้องแล้วผมจะอดใจไม่ไหว ต้องปล้ำนอนจมเตียงเป็นแน่ คอนโดผมมันมีสองห้องก็จริง แต่อีกห้องมันเต็มไปด้วยของสะสมพวกโมเดลรถเต็มไปหมด เหลือเพียงห้องเดียวที่ผมใช้นอนเป็นประจำ ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุคือเพื่อนตัวดีที่แม่งไม่รู้ห่าไรเลย เพราะวัน ๆ เอาแต่นอนกกเมีย ล่าสุดพากันไปเที่ยวยุโรปแล้วฝากฝังน้องสาวสุดแสนจะน่ารักไว้ที่ผม เพราะมึงเลยเปอร์!! กูไม่ได้นอนเพราะน้องขนมปังนิ่มฟูที่เวลานอนพลิกตัวที ชายเสื้อก็เลิกขึ้นมาจนเห็นพุงขาว ๆ เห็นแล้วอยากฝากไว้สักรอยสองรอย “พี่อิทคะ!” “ครับ..ครับ” สงสัยมองหน้าน้องแล้วคิดอะไรเพลินไปหน่อย ก็ดูสิ...ใครใช้ให้เกิดมาน่ารักขนาดนี้ล่ะ พ่อแม่ให้กินอะไรเป็นอาหารเเหรอครับ ถึงได้น่ารักน่าฟัดขนาดนี้ “พี่อิทไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ จะได้ออกมากินข้าวต้ม” “ครับ” ผมมองน้องที่กำลังตักข้าวต้มใส่ถ้วย ผ้ากันเปื้อนสีชมพูเหมาะกับน้องจริง ๆ ถ้ามันไม่มีชุดนักศึกษามาเกะกะ น้องคงจะ...ดูดีมากแน่ ๆ โอเคครับ ผมยอมรับว่าตัวเองมีความคิด18+ทุกครั้งที่อยู่ใกล้น้อง แต่จะให้ทำยังไง ก็น้องมันชอบยั่วผม อะ ไม่สิ....เออเอาเป็นว่าต่อให้น้องยืนอยู่เฉย ๆ แล้วใส่กางเกงขายาวเสื้อคอเต่า ผมก็ยังมองว่าน้องยั่วอยู่ดี
Updated at