ชะตาส่งนางร้ายเยี่ยงข้ามาเป็นทาส

yokkiyokki Romance

ซ่อนกลิ่นโผเข้ากอดร่างใหญ่บึกบึน และอบอุ่นที่คุ้นเคย เมื่อเนื้อสัมผัสเนื้อ ไม่มีอะไรที่จะหยุดยั้งความปรารถนาของทั้งสองได้อีกแล้ว ริมฝีปากบางของหญิงสาวแรกรุ่นประกบกับริมฝีปากใหญ่เรียวได้รูป พร้อมกับชอนใชระรัวลิ้น วนเกรี่ยในโพลงปากของเขาเหมือนชำนาญ ทั้งๆที่ยังไม่เคยทำกับใครมาก่อน ชายหนุ่ม สั่นสะท้านกับการรุกเร้าของซ่อนกลิ่น มือใหญ่ดึงรั้งกระชับแก่นกายให้เข้ามาประชิดตัวให้แนบแน่น จนเหมือนว่าร่างทั้งสองร่างจะหลอมรวมกัน ไฟราคะที่เริ่มคุกรุ่นมันได้ลุกโชนจนยากที่จะดับลงได้ พุ่มไม้เตี้ยๆพอที่จะเป็นที่บดบังบทรักที่เร่าร้อนและอ่อนโยนในคราเดียวกันปทุมถันที่ใหญ่เต็มมือในขณะที่เขาจับเค้นขยี้ ริมฝีปากอุ่นๆคลอบลงบนยอดปทุมที่ชูชัน พร้อมด้วยปลายลิ้นที่ระรัวกดเกรี่ย ยอดนั้นจนอีกฝ่ายเนื้อตัวสะท้านสั่นไหวด้วยความซาบซ่านหัวใจด้วยความสุข ผ้านุ่งถูกกระดุกดึงออกไป เพียงแค่ได้เห็นเนื้อในที่สวยงามอร้าอร่ามตาของหญิงสาวที่เขาแอบรักมานาน ชายหนุ่มก็แทบจะทนไม่ไหวแม้สักนาทีเดียวเพราะเขาอยากจะชิมเมล็ดทับทิมที่เผยอแย้มออกมาเมื่อเขาจับขาเรียวแยกออกจากกัน ผาดก้มลงเชยชมและชิม

“อา...พี่ผะ..ผะ..ผาดชั้น...ชั้น...อืม...อา”

เสียงครางเล็กๆที่แหบพร่าเพราะความเสียวจากการกระทำของชายหนุ่ม ร่างเล็กบางล่องลอยปล่อยให้เขาทำตามใจและมิได้ขัดใจ ปัดป้องของสงวนที่เคยหวงแหนแต่อย่างใดเหมือนว่าซ่อนกลิ่นเองก็กำลังรอให้เขาทำเช่นนี้กับเธออยู่ ปลายริ้นของเขาระรัวเกรี่ยเมล็ดทับทิมสลับกับชอนไชร่องกลีบสงวนจนมีน้ำเอ่อจนแฉะ แท่งใหญ่แข็งตั้งตรงตระหง่านพร้อมที่จะมุดเข้าร่องกลีบสงวนแล้วชายหนุ่มจับสิ่งนั้นดันมุดเข้าไปจนมิดดุ้นแต่เพราะความแน่นคับจากช่องแคบทำให้เขาไม่กล้าขยับมากกลัวซ่อนกลิ่นจะเจ็บ เมื่อความปรารถนาและความเสียวซ่านเข้าครอบงำซ่อนกลิ่นไม่อายแล้วขณะนี้บั้นท้ายกลมเด้งรับสวนเข้าอย่างเต็มแรง 

“เอ็ง...ไม่เจ็บรึ?...”

“เจ็บจ่ะพี่แต่ว่าหายเจ็บแล้ว...อา...พี่ผาดจ๋า...ชั้น..ไม่ไหวแล้วจ่ะ...”

“โอว...ซ่อนกลิ่นของพี่...อา...แน่นจัง...อือ...เสียว”

ร่างเปลือยปล่าวทั้งสองสั่นสะท้าน กระตุกเกร็งอวัยวะภายในของหญิงสาวตอดรัดแน่น น้ำใจกายของเขาพุ่งกระฉูดเข้าไปในร่องกลีบสงวนจนทะลักแฉะชื้น

หลังจากที่ทั้งคู่ได้พากันขึ้นไปทัวล์สวรรค์กันมาแล้ว ผาดก็ชดเชยด้วยการช่วยซ่อนกลิ่นหาบน้ำจนเต็มตุ่มแล้วก็ขึ้นเรือนไปหาลำดวนที่กำลังทำอาหารอยู่กับยายชุ่ม

“ไอ้ผาด...!...เอ็งมาได้เยี่ยงไร?”

“นั่นเอ็งที่มากับพวกนั้นนี่...ข้าบอกแล้วว่านี่คือเรือนของข้า ออกไปประเดี๋ยวนี้”

“ยาย...ชั้นเป็นพวกเดียวกันกับสองพี่น้องนี้ ที่ตามพวกนั้นมาก็เพราะว่าอยากตามหามันสองคนนี่แหละขอรับ...แล้วเอ็งมิต้องกลัวไปดอกเพราะว่าข้าอยู่ข้างพวกเอ็งไม่มีวันให้คุณหลวงมาจับพวกเอ็งไปได้ดอก ถ้าเอ็งต้องการให้ข้าช่วยกระไรก็บอกได้เลยนะ ข้าคงต้องกลับแล้วล่ะเดี๋ยวจะมีผู้ใดสงสัยว่าข้าหายไปไหนนาน ซ่อนกลิ่นพี่จะมาหาเอ็งบ่อยๆนะ ลำดวนข้าฝากดูแลซ่อนกลิ่นด้วย ข้าไปก่อน”

“จะมาฝากกระไรนังซ่อนกลิ่นมันเป็นน้องข้า ข้าก็ต้องดูแลมันอยู่แล้วพูดกระไรพิลึก ช่วยดูแลคุณชายตัวน้อยด้วยนะ ข้าคิดถถึง”

“แล้วลูกของเอ็งล่ะ?...ห่วงลูกคนอื่นมากกว่าลูกของตัวเอง แต่จะเฝ้าดูให้ทั้งสองคนนั่นแหละ แล้วจะมาบอกว่าลูกสาวเอ็งเป็นอย่างไรโตแค่ไหน ตอนนี้กำลังน่ารักมากข้าเห็นบ่อยๆ ส่วนคุณชายน้อยก็เริ่มอ้อแอ้ได้แล้วบ่าวไพร่ต่างแย่งกันอาสาช่วยเลี้ยงให้ ข้าคงต้องกลับแล้วจริงๆ”

ซ่อนกลิ่นเดินไปส่งผาด สีหน้าของซ่อนกลิ่นที่ห่วงหาอาทร ผาดที่เปลี่ยนสถานะจากพี่ชายกลายมาเป็นคนรัก

ทั้งคู่โผเข้ากอดกันอีกครั้ง ก่อนที่จะแยกย้ายกัน

“ซ่อนกลิ่นเอ็งหายไปไหนมาตั้งนาน?”

“ก็ไปส่งพี่ผาดอย่างไรล่ะ”

“ข้ามิได้หมายถึงตอนนี้ ตอนที่เอ็งหาบน้ำน่ะหายไปไหนมา?”

“ก็พอดีเจอกับพี่ผาดเลยคุยกันเสียนานเลย...ชั้นตกใจแทบแย่กลัวว่าพี่ผาดจะพาคนมาจับชั้นกับพี่ส่งให้คุณหลวง หวังว่าคุณหลวงจะไม่ส่งคนย้อนกลับมาอีกรอบ”

ที่เรือนของคุณหลวงเทพ

คุณหญิงพลอยรักและเอาใจใส่ลูกสาวของลำดวนเป็นพิเศษจนทำให้คุณหลวงเทพรู้สึกขัดหูขัดตา จึงได้ต่อว่าคุณหญิงผู้เป็นภริยาไป

“มันไม่ใช่ลูกของเจ้า จะไปดูแลมันดีกว่าลูกของเราทำไมกัน แค่เห็นหน้ามันพี่ก็รู้สึก แค้นใจมันนักพี่อุตส่าห์รักและดูแลมันอย่างดี แต่มันสองคนพี่น้องทำกับพี่เยี่ยงนี้ได้ลงคอ เจ็บใจนักเชียวพี่จะไปหา แม่ปิ่นก่อนแล้วกันในเพลานี้มีแต่แม่ปิ่นผู้เดียวที่ว่างปรนนิบัติพี่ นังบ่าวพวกนั้นพี่ก็เบื่อแล้ว”

คุณหลวงที่มากรักเกิดกำหนัดได้ทุกวันทั้งวันในเวลาที่ว่างเว้นจากงานราชการเขาได้ให้บ่าวที่เรือนไปบอกคุณปิ่นให้ลงเครื่องหอมไว้รอท่าแล้ว เมื่อเปิดประตูเข้าไป คุณปิ่นที่กำลังรอคุณหลวงสามีที่รักอยู่แล้ว ร่างเปลือยเปล่าภายใต้ผ้าแพรสีแดงสดมันบางจนแบบเนื้อ สายตาหวานเชื้อเชิญ ชายหนุ่มที่กำลังหิวสวาทอยู่ จ้องมองเหมือนว่าร่างบางนั้นเป็นดั่งอาหารอันโอชะ

“คุณหลวงเจ้าขา...เมียคิดถึง...”

Unfold