รักรสขม

พรแห่งอักษรา Romance

"เออ พี่เดินขึ้นชั้นบนไหวมั้ยคะ"ซัมเมอร์ยังคงถามย้ำอีกครั้ง
"อืม เมา"
"งั้นให้ซัมเมอร์ช่วยพยุงพี่ขึ้นไปที่ห้องพี่มั้ยคะ"
"เอาสิ"
ออกัส ตอบออกมาเพียงแค่นั้น
ซัมเมอร์ก็เข้ามาประคองเขาด้วยความหวังดี และความซื่อ
ออกัส แกล้งเธอ ด้วยการทิ้งน้ำหนักตัวหนักๆ แต่เธอก็ไม่บ่นสักคำ ซัมเมอร์อดทนพาร่างสูงใหญ่นั้นเดินมาจนถึงชั้นบ่นของบ้าน
เมื่อถึงด้านบน ห้องของซัมเมอร์จะถึงก่อน แต่เธอก็เดินเลยมาส่งพี่ที่ห้องของพี่ ที่อยู่ถัดไป
"ถึงแล้วค่ะ"
ซัมเมอร์บอกเพียงแค่นั้น แล้วหันหลังเดินกลับเพื่อจะเข้าห้องของตัวเอง
ออกัสมองตามก่อนที่จะยิ้มร้าย
แกร่ก!
มือบางๆของเธอ หมุนลูกบิดประตู เพื่อจะเข้าห้องนอนของเธอ
แต่ทว่า เมื่อเธอก้าวเข้ามาได้เพียงก้าวเดียว ก็ถูกมือของอีกคนกอดเข้าที่เอว ผลักให้เธอเดินเข้าไป แล้วปิดประตูแล้วล็อก
ซัมเมอร์หันมาอย่างตกใจ ก่อนจะเบิกตากว้าง
"พี่ออกัส"ซัมเมอร์พูดออกมาเพียงเท่านั้น
"ใช่ฉันเอง"ออกัสตอบกแล้วยืนเอาหลังพิงประตู
"พี่ไม่ได้เมาเหรอคะ"
"เธอคิดว่าไงละ" ออกัสตอบแล้วก้มลงเอาหน้ามาใกล้ๆ ซัมเมอร์
"มีกลิ่นเหล้า บุหรี่ เยอะมาก" ซัมเมอร์ตอบออกมาเสียงแผ่วเบา
"ไง มีกลิ่นเหล้า คือฉันต้องเมาเหรอ" ออกัสพูดออกมา แล้วจ่องหน้าของซัมเมอร์
"ละ แล้วพี่เข้ามาทำมั้ยคะ"
"นี่มันบ้านของฉัน ทำมัยฉันจะเข้าไม่ได้เหรอ" ออกัส ตั้งใจที่จะแกล้ง ซัมเมอร์ โหนมหน้าลงไปใกล้ๆใบหน้าของเธอ
ซัมเมอร์มีอาการกลัวหลับตาปี๋ แล้วสั่นเล็กน้อย
"หึ ฉันเกลียดท่าทางที่เธอกลัวฉันแบบนี้จัง" ออกัสพูดออกมา แต่ยังไม่ยอมเอาหน้าออกห่างจากน้อง
"เธอทำเหมือนกลัวฉัน จนแม่ต่อว่าฉันอยู่หลายครั้ง ทั้งๆที่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลย หยุดแสดงอาการแบบนี้สักที่"ออกัส พูดออกมาน้ำเสียงเรียบเฉย
ซัมเมอร์ค่อยๆลืมตาขึ้นมอง หน้าของพี่ยังอยู่ที่เดิม เธอกระพริบตาถี่ๆ ไล่ความกลัวในใจของตัวเองก่อนจะตอบ
"ซัมเมอร์กลัวพี่จริงๆ พี่หน้าดุในตอนเด็กๆจนถึงตอนนี้หน้าของพี่ก็ยังดุอยู่ ซัมเมอร์ไม่ได้แกล้งนะคะ" เธอตอบยืดยาว แล้วก้มหน้าลงอีกครั้ง
"หึ" ซัมเมอร์ได้ยินเสียงพี่เพียงเท่านั้น ก่อนที่เธอจะเบิกตากว้าง
ออกัสประทับรอยจูบที่ริมฝีปากของเธอ ทั้งกลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่ในปากของพี่คลุ้งในโสตประสาทของเธอเต็มไปหมด
"อือ" ซัมเมอร์ร้องออกมาแล้วผลักพี่ออก แต่แรงของเธอนั้น เมื่อเทียบกับคนตัวหนา มันมีไม่พอที่จะต่อต้าน
ออกัสจูบจนเขาพอใจ ก่อนจะยอมถอนจูบให้
"พี่อย่าทำแบบนี้ ไม่งั้นซัมเมอร์จะร้องให้คนช่วย" ซัมเมอร์ที่ตอนนี้ตัวสั่นเทาด้วยความกลัว จะวิ่งก็วิ่งหนี้ไม่ได้ เพราะพี่ยืนพิงประตูอยู่
"งั้นเหรอ ถ้าเธอร้อง ฉันก็จะโดนมองว่า เข้ามาปล้ำเธอใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้น ไหนไหน ก็จะถูกว่าแล้ว ฉันจะช่วยให้มันสมจริงแล้วกัน" ออกัสพูดน้ำเสียงเยือกเย็น แล้วเดินเข้าหาซัมเมอร์
ซัมเมอร์ตกใจกลัว ถ่อยหนี้จนไปสะดุดเตียง แล้วเสียหลักลงที่เตียง
"พี่อย่าทำบ้าๆนะคะ" ซัมเมอร์บอกออกัสน้ำเสียงสิ้นหวัง
"ไม่ดีใจหรือไง ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้เธอสมจริงไง ไหนๆก็จะร้องแล้ว เชิญ"
พูดจบแล้ว ออกัสผลักซัมเมอร์ลงที่บนเตียงแล้วเขา ก็ตามไปค่อม
"อย่านะคะ พี่ออกัส อย่านะ"
"อยากพูดพูดไป อยากร้อง ร้องไป "

Unfold