สะดุดรัก...นายฆาตกร

yokkiyokki Suspense/Thriller

ลลิลมีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักข่าวอาชญากรรมเหมือนพ่อ พ่อของลลิลประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนที่ลลิลอายุได้8ขวบแม่ของลลิลจึงกรายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว พ่อได้ทำประกันฯไว้ได้เงินเยอะพอสมควรแม่นำเงินประกันฯมาเปิดร้านขายอาหารเครื่องดื่ม ชา กาแฟ ขนมเค๊ก ขนมปังแม่ชอบทำอาหาร แต่ลลิลไม่ได้แม่มาเลยสักนิดไม่ชอบทำอาหาร เสน่ห์ปลายจวักไม่มีเลย เป็นผู้หญิงที่ใช้ความสวยไม่เป็นประโยชน์เลย"ลิน..ลิน สายแล้วไป โรงเรียนได้แล้ว""โห..แม่สายแล้วทำไมพึ่งปลุกหนูเนี่ยตายแน่แล้ว..""เรียกนานแล้วนึกว่าตื่นนานแล้วนะนี่ ดูหนังดึกอีกล่ะสิหนังฆาตกรรมเนี่ยอย่าไปดูมากมันจะฝันร้าย""แม่หนูไปแล้วนะ..สายแล้ว"ลลิลแต่งตัวยังไม่ทันเรียบร้อยดีก็รีบวิ่งไปพร้อมกับหยิบขนมปังไปกินกลางทาง1ก้อน"ได้อาบน้ำมั๊ยนั่นน่ะ ..โอย..ทำไมทำตัวแบบนี้เนี่ยหน้าตาก็ดี..เฮ้อ!..เมื่อไรจะเรียบร้อยเหมือนลูกสาวบ้านอื่นเขาบ้างนะ""ลิน..ลิน..ลิน..สายแล้วตื่นได้แล้ว เดี๋ยวไปมหาวิทยาลัยสายนะต้องให้ปลุกตั้งแต่ประถมจนถึงมหาลัยโอยหัวจะปวดเมื่อไรจะรับผิดชอบชีวิตตัวเองเป็นสักทีผู้ชายที่ไหนจะมาจีบเนี่ย""จุ๊บ..ไม่มีใครเอาก็อยู่กับแม่จนแก่ไงจ๊ะ"ลลิลเดินมาหยิบขนมปัง1ก้อนพร้อมกับจุ๊บแก้มแม่1ทีแม่บ่นๆทุกวันแต่ก็ใจอ่อนทุกที ลลิลถึงจะเป็นแบบนี้แต่ไม่เคยเกเรไม่เคยไปค้างอ้างแรมบ้านเพื่อนที่ไหนไม่เคยไปเที่ยวเตร่เฮฮาปาร์ตี้ตามผับบาร์เลย แม่อยู่บ้านคนเดียว ลลิลจะเป็นห่วงแม่มากต้องกลับบ้านทุกวัน อีกเทอมเดียวลลิลก็เรียนจบแล้ว ลลิลเลือกเรียนคณะนิเทศศาสตร์ จบมาเธอจะเป็นนักข่าวเหมือนพ่อลลิลจบแล้ว ได้งานจากสำนักงานข่าวช่องทีวีเดลี่ ที่ลลิลฝึกงานนั่นเองด้วยความขยันและมีความสามาถ"ลิน ลิน เธอได้เป็นนักข่าวพากสนามกับวรุฒนะตอนนี้มีข่าว คนคลั่งยาจับเด็กเป็นตัวประกันรีบไปก่อนเลยให้ถึงก่อนนักข่าวสำนักอื่นนะรีบไปรีบไป"ลลิลผู้มีความคล่องแคล่วว่องไวไปก่อนใครเสมอเป็นที่พอใจของเพื่อนร่วมงานและ บก."ลิน ลิน วุฒ วุฒ ไปทำข่าว ผัวหึงโหดฆ่าเมียยัดถังโบกปูนอำพราง เร็วๆไปไป"ทุกสถานการณ์ทุกสถานที่สภาพน่าสยดสยองน่ากลัวเลือดเต็ม น้ำเหลืองน้ำหนอง บางศพเน่าเฟะหนอนยั๊วเยี๊ยะนักข่าวหลายๆคนแม้กระทั่งตำรวจเองก็ต่างสะอิดสะเอียน อาเจียน กันเป็นแถวๆแต่ ลลิลวิ่งใส่เหมือนเห็นขนมของหวานกดชัตเตอร์ไม่ยั้ง "โอย..ลิน แกทนเหม็นทนดูได้ไง?เนี่ยชั้นจะอ้วก" "โธ่..พี่ถ้าเรามัวแต่กลัวสิ่งพวกนี้เราก็จะได้ข่าวช้ารึอาจจะไม่ได้อะไรเลย กล้าได้ กลัวก็อด นักข่าวต้องสู้ชีวิต""เออ..แต่ตอนนี้ชีวิตมันสู้กลับชั้นและ..อ้วก..อ้ากกก..อ้วก..อ้าก""ผู้ชายอะไรใจเสาะชะมัด"แม่ของลลิลไม่อยากให้ลลิลเป็นนักข่าวเลยโดยเฉพาะนักข่าวพากสนามเพราะต้องออกนอกพื้นที่ตลอดบางทีดึกๆดื่นๆทีมงานโทรตามก็ต้องไป แม่ซึ่งเคยเสียพ่อไปตอนออกไปทำข่าวทำให้กังวลมากแต่ขัดลูกไม่ได้ก็ได้แต่หวังว่าสักวันถ้าเบื่อก็จะเลิกเอง"แม่ ลินกลับมาแล้ว..หิวมากเลย..แม่บ้านหลังใหญ่ข้างบ้านเราเขาสร้างเสร็จแล้วสวยมากเลยใครนะย้ายมาอยู่"ลลิลพูดพลางชะเง้อมองบ้านหลังใหญ่ข้างบ้านลลิล ลลิลคิดสงสัยว่าบ้านหลังใหญ่ต้องมีคนอยู่หลายคนเป็นแน่ ห้องนอนของลลิลติดกับกำแพงบ้านหลังนั้นพอดีมองเห็นภายในบ้านหลังนั้นชัดเจนถ้าเจ้าของบ้านเขาเปิดม่านนะลลิลเหนื่อยล้าจากการทำข่าวมาหลายวันจึงหยุดพักผ่อนอยู่บ้าน วันนี้ลลิลเห็นรถตู้คอนเทนเนอร์คันใหญ่มาข้างบ้านน่าจะเป็นบริษัทที่รับจัดสวนจัดบ้านมาจัดบ้านมีทั้งเฟอร์นิเจอร์ ของใช้ภายในบ้านเยอะแยะมากมายลลิลมองดูสักพักจึงอาบน้ำแล้วลงไปหาแม่เพราะท้องเริ่มร้องจ๊อกๆแล้ว"แม่ๆหิวแล้วอ่ะแม่ทำอะไรกินน่ะ""แกงป่าไก่ ไข่ฟู ผัดผักรวมกุ้ง ปลากระพงทอดน้ำปลา""โอ้โหของอร่อยทั้งนั้นเลย"ลลินกินข้าวกับแมเสร็จแล้วจึงขึ้นมาทำงานต่อบนห้องถึงแม่เธอจะหยุดแต่เธอก็หอบงานมาทำอยู่บ้านเพราะเธอต้องเขียนรายงานข่าว บทความข่าว ทำงานได้สักพักเธอก็เมื่อยจึงไปยืดเส้นยืดสายพลางมองดูข้างบ้าน บ้านสวยมีสวนรายล้อมบ้านมีต้นไม้ที่บริษัทตกแต่งสวนแต่งอย่างสวยงาม มีเงินก็สามารถเนรมิตอะไรก็ได้ที่ตรงนี้เมื่อปีก่อนยังเป็นป่ารกอยู่เลย "ก็ดีมีคนมาอยู่ แม่จะได้มีเพื่อนบ้านจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงเวลาออกไปทำงานตอนดึกๆ"ลลิลคิดนู้นคิดนี่ จนเหลือบไปเห็น ผู้ชายคนหนึ่งเดินอยู่ในบ้าน มองเห็นไม่ชัดเท่าไรแต่รูปร่างสูงสง่าท่าเดินดูสมาร์ทมาก"ทำไม..ไม่เห็นคนอื่น สงสัยอาจจะตามมาทีหลังแหละมั๊งว่างๆต้องไปทำความรู้จักจะได้ฝากแม่ไว้กับเพื่อนบ้านใหม่""ลิน...เอาขยะไปทิ้งที่หน้าบ้านให้ทีสิ"แม่เรียกใช้ให้ลลิลไปทิ้งขยะ ลลิลลงไปทันทีที่แม่เรียกเธอนำขยะไปทิ้งพลางมองรั้วหน้าบ้าน ข้างๆด้วยความอยากรู้อยากเห็น ประตูเปิดพร้อมกับมีผู้ชายคนนั้นเดินออกมา"สวัสดีค่ะ..บ้านเราอยู่ใกล้กัน..ควรรู้จักกันไว้นะคะ ดิฉันชื่อลลิลค่ะ มีอะไรให้รับใช้บอกได้นะคะ"ผู้ชายคนนั้นมองลลิลด้วยหางตาแว๊บนึงจึงเดินไปอย่างไม่สนใจ"ชิ..คนอะไรไม่มีมารยาทเลยคนเขาทักดีๆทำเมิน..หล่อแล้วหยิ่ง "ลลิลเดินเข้าบ้านอย่างฉุนเฉียว"อ้าวๆเป็นอะไร..หน้าบูดบึ้งเชียว" แม่ถาม"คนข้างบ้านสิแม่หนูทักเขาดีๆทำเมินใส่หนูน่ะ" ลลิลตอบ"อืม.ก็หน้าตาเราน่าไว้ใจซะที่ไหนล่ะดูสิ" แม่เย้า"แม่น่ะ..หนูสวยจะตายคนที่เมินน่ะตาไม่ถึงเอง"ลลิลตอบ"555แม่คนสวยตัวเหม็น น้ำก็ไม่ค่อยอาบสวยแค่ไหนก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หรอกจ่ะ คนมเมื่กี้เขาอาจจะได้กลิ่นตุๆก็ได้เลยคิดว่าคนเก็บขยะรึเปล่า" แม่เย้า"โธ่ ..แม่น่ะ งอลแล้วไปอาบน้ำก็ได้"ลลิลขึ้นไปอาบน้ำแล้วทำงานต่อจนเผลอหลับไปจนถึงเช้า"แม่ๆวันนี้รีบมากหนูต้องไปทำข่าวฆาตกรรมมีคนพบศพผู้หญิงถูกฆ่าน่ะหนูไปก่อนนะ"ลลิลรีบวิ่งปากก็คาบขนมปังมือก็ใส่รองเท้า"เมื่อไรจะเลิกเป็นสักทีนักข่าวเนี่ยลำบากจะตาย""เย็นนี้กลับมากินข้าวบ้านนะแม่จะรอ"แม่ตะโกนบอกเพราะไม่อยากให้ลลิลกลับบ้านช้า"วันนี้เมื่อเวลา11.16นาทีได้มีการพบศพหญิงสาวคาดว่าเป็นหญ

Unfold