บุหลันงาม ประดับสูง กลางนภา เอื้อมมือคว้า สุดแขน มิอาจถึง ยามราตรีกาล ท่านกกกอด ข้าทอดกาย เราสองเริงรักเร่าร้อน ราวต้องการหลอมรวมกลายเป็นหนึ่ง จวบจนเมื่อทิวากรมาเยือน ความแนบชิดสนิทเนื้อดูคล้ายเลือนรางไม่ต่างจากภาพฝัน อุ่นไอที่เคยร้อนระอุจางหายจนเย็นชืด สิ่งที่หลงเหลือไว้เป็นหลักฐานของค่ำคืนที่พ้นผ่าน มีเพียงรอยยับย่นของผ้าปูที่นอน และเงินแปดตำลึงทองบนโต๊ะข้างเตียง ความสัมพันธ์ของเราเป็นเช่นนั้น เริ่มต้นด้วยความหลอกลวงอันเงียบงัน และจะจบลงอย่างไร้ร่องรอยราวกับไม่เคยมีสิ่งใดเกิดขึ้น
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.