เขาสลัดเธอทิ้งในวันที่เธอกำลังจะบอกเรื่องลูกพร้อมกับได้รับรู้ความจริงที่แสนเจ็บปวด ถ้าวันใดที่เขาหวนกลับมา เธอจะไม่มีวันหวนคืน ^ ^ ^ เขาสูดลมหายใจเข้า สีหน้าดูระอา แววตาไร้เยื่อใยก่อนจะบอกว่า “ก็นั่นแหละที่จะบอก ผมจะบอกว่าคุณไม่ต้องรอ ไม่จำเป็นต้องรอผม” น้ำเสียงเขาเน้นย้ำทุกคำที่ว่ามา “คุณจะอยู่ที่นี่ต่อก็ได้หรือจะย้ายออกไปก็ได้ ถ้าอยู่ผมก็จะยกห้องนี้ให้คุณเลย แต่ถ้าไปผมจะโอนเงินให้ก้อนหนึ่ง” มนต์มีนามองหน้าเขาด้วยความรู้สึกสับสนมาตั้งนาน ก่อนจะค่อย ๆ เข้าใจ เธอเข้าใจแล้วว่าจวินกำลังจะไปจากเธอ “หมายความว่าไงคะ ที่บอกว่าให้อยู่ก็ได้ ให้ไปก็ได้” จวินระบายลมหายใจออกอีกครั้ง ไม่อยากพูดอธิบายอะไรให้มากกว่านี้ “หมายความว่าต่อจากนี้เราเลิกกันแล้วไง ที่ผ่านมาผมว่าผมให้คุณครบหมดแล้วนะ ถึงคุณจะออกไปอยู่คนเดียวคุณก็อยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน” “เลิกกันเหรอ” ถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มนต์มีนารู้สึกเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวอื้ออึงไปชั่วขณะ “ใช่ เลิก ช่วยเข้าใจอะไรง่าย ๆ หน่อย” จวินย้ำชัด
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.