หมาป่าสีเทา
READING AGE 18+
”เจ็บหน่อยนะ แต่ฉันจะทำให้เบาที่สุด“ ไคกล่าวก่อนจะจรดกริซเงินคมกริบลงผิวผิวผ่อง เขาพยายามเลี่ยงข้อมือเพื่อไม่ให้โดนเส้นเลือดใหญ่
”อ๊ะ อ๊าา!!“ เสียงร้องของความเจ็บปวดดังขึ้น
”กัดไว้นะ“ ไวบ์ยื่นมืออีกข้างของตัวเองไว้ที่ปากของลูน่า เพื่อให้เธอกัด เผื่อจะช่วยบรรเทาอาการเจ็บไว้ได้
แม้ความจริงคือเขาไม่ต้องการให้ใครได้ยินเสียงร้องอ่อนหวานของเธอก็ตาม
ลูน่ากัดมือไวบ์แน่นจนน้ำใสไหลออกจากปาก เธอไม่สนอะไรนอกจากความเจ็บปวดที่ได้รับ น้ำเอ่อล้นที่นัยตากลมโตของเธอ
ทั้งเจ็บ ทั้งแสบไปหมด ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องบ้าๆนี้ด้วย
”อื้อออ!“ เธอส่งเสียงในลำคอ เมื่อไคบีบที่แขนเบาๆ เพื่อให้น้ำสีแดงข้นไหลลงในจอกทอง
ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง….
Unfold
“ฮ่าาาาา สดชื่นสุดๆ”
สาวน้อยกางแขนกว้าง ใต้ต้นไม้ใหญ่ เธอสูดอากาศเข้าเต็มปอด ผมสีดำนิลเคลื่อนไหวตามแรงลมอ่อนๆ กลิ่นหญ้าในยามเช้าทำเธอสดชื่น จากห้องที่อบอวลไปด้วยรังสีสังหารที่น่าขนลุก
”นายหญิงคะ ระวังด้วยนะคะ“
เสียงหวานของรินเตือนเธออย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นนายของตนวิ่งขึ้นเนินสูง
”ฉันไม่เป็นไร……
Waiting for the first comment……