Latest Updated
“เสด็จแม่ ป้อนข้าด้วย” เซวียนเยี่ยนที่นั่งอยู่กับตักของซ่างกวนซีชี้นิ้วสั่งพลางออดอ้อน ยิ่งเห็นเซวียนจิ้งกลับยิ่งรู้สึกขัดหูขัดตาที่บุตรชายของตนทำตัวไร้กระดูกอีกแล้ว
“เจ้าไม่มีมือหรืออย่างไร” เซวียนจิ้งอดไม่ได้ที่สบถเสียงแดกดันเจ้าเด็กจอมสอพลอคนนี้
“ข้ามีมือ แต่เจ็บมือนักขอรับ คงเป็นเพราะเมื่อคืนเสด็จพ่อพาข้าคัดอักษรเสียค่อนคืน” เ……
Waiting for the first comment……