เมื่อโลกเหวี่ยงเราให้มาเจอกัน

เพียงเม็ดทราย Romance

เธอเปรียบเหมือนกาแฟ...รสชาติเข้มข้น ร้อนแรง ส่วนเขาเปรียบเหมือนเค้กวนิลารสชาติหวานหอมที่ใคร ๆ ก็อยากลิ้มลอง

และเมื่อวันหนึ่งโลกกลม ๆ ก็เหวี่ยงพวกเขาให้มาเจอกัน ทว่าเค้กวนิลาถ้วยนี้ก็ไม่ได้มีไว้ให้ใครตักชิมง่าย ๆ

เรื่องราวที่ฝ่ายหนึ่งตามรุกส์ อีกฝ่ายคอยตั้งกำแพงกั้นจึงเกิดขึ้น แต่เค้กวินิลาจะอดทนต่อกลิ่นหอมหวนของกาแฟได้นานแค่ไหน ฝากติดตามด้วยนะคะ

สปอยล์

" นี่นายอย่าพึ่งไปสิรอฉันก่อน " ฉันพูดพลางวิ่งตามแผ่นหลังกว้างไปด้วยความรีบร้อนเช่นกัน ฉันเข้าไปยืนขวางหน้าหล่อๆ นั้นเอาไว้

ให้ตายสิคนอะไรสูงเป็นบ้า

" มีอะไรหรือเปล่าครับ " เด็กหนุ่มมองหน้าฉันเหมือนพยายามจะนึกให้ออกว่าเคยรู้จักฉันมาก่อนหรือเปล่าล่ะมั้งนะ


ก็เนื้อคู่เธอไงล่ะ!!

" คือว่า...คือฉัน...ฉันชอบนาย!! " ฉันพูดด้วยอาการที่ตื่นเต้นสุดๆ ปกติฉันไม่เป็นแบบนี้หรอกนะแต่ทำไมตอนนี้ภายในหัวใจถึงได้เต้นเร่าไม่เป็นจังหวะเอาซะเลย เด็กหนุ่มก็ยืนนิ่งไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไร

เขาจะนิ่งเกินไปแล้วนะ!

" อากาศคงจะร้อนเกินไป " หนุ่มน้อยพูดพร้อมกับหันไปมองท้องฟ้าสดใสต่างจากหัวใจของฉันลิบลับที่เวลานี้ช่างมืดมน ดวงตาว่างเปล่าคู่นั้นไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ใดๆ แม้แต่น้อยทำให้หน้าฉันชาไปทั้งแถบ

พอพูดจบเขาก็เดินผ่านฉันไปเหมือนฉันเป็นอากาศธาตุ ที่สำคัญเขาไม่ชายตามองฉันสักนิด ให้ตายสิ!

วันนี้อากาศมันก็ร้อนจริงๆ นั่นแหละแต่มันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ฉันพึ่งพูดไปล่ะ


โอ๊ยยยไอ้เด็กบ้า! กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ!!

Unfold