Pars

Simyadar Asena Romance

“Ne yapıyorsunuz dikiş atmalıyım”.
“Sana orada kal dedim.”
“Ufuk?”
“Emredin komutanım”.
“Başında dur. Milim oynarsa üç aylık izni unut”.
Poşusunu yaraya bastırırken “Üsteğmen yanıma gel diye böğürdü “yeniden.
Adının Ufuk olduğunu öğrendiğim asker yanıma yaklaştı.
“Vallahi bacım Bolulunun ayarlarıyla oynadın. Şimdi önce buradaki şu itlerin ecdadını sikecek. Sonra bizim. Duyduğum küfürle yüzüm buruştu.
“Ne demek istiyorsunuz?”
“Diyorum adamın solunu deştin. Diyorum ki uyuyan yılanı uyandırdın. Şimdi kimine Bolu beyi olacak kimine Köroğlu”.
Hayatınız boyunca erkek doğmadınız diye sevilmemişseniz ve sizi sevmeyenler öz be öz ailenizse üstelik bu insanlar cemiyet içinde saygın bir emekli büyük elçi ve emekli bir kalp damar cerrahıysa bazı şeyleri çokta üstelememek gerekir. Zira yorulur insan sevgisizlikten. Begüm 29 yaşına kadar ailesini mutlu etmek için elinden ne gelirse yaptı. Beyin Cerrahı olursa severler sandı. Olmadı. Adı tıp dergilerinde çarşaf çarşaf yayınlansa da ablası Elmas’ın gördüğü iltifatın onda birini alamadı.Ve pes etti. Önce ailesinden vazgeçti sonra şaşalı kariyerinden. İstifa edip doğu hizmeti için Muş’a atandı. Şimdilerde sorsanız “Hayatımda aldığım en iyi karar” derdi. Zira önce arkadaşlığı tattı. Sonra kardeşliği ve aşkı. Aile olmayı. Sevginin kan bağı ile ilgisi olmadığını öğrendi mesela. Kocasının ailesi bağrına basınca açılan yaraları önce kabuk bağladı. Sonra yavaş yavaş kapandı. Bir avuç askerin kardeşliğini tattı önce, sonra onların dertleri ile dertlendi sevinçleri ile neşelendi.
Ne demişti Rahime Babaannesi “Sen tut yüreğimizden kızım biz seni içine alırız elbet.”

Unfold