ล้ำเส้นมาเฟีย

ชื่อเนม นิยายของเนม Romance

ภูพิงค์ที่รับรู้ถึงการถูกจ้องมอง ตวัดสายตาไปทิศทางหนึ่งซึ่งมีผู้คนยืนอยู่
หนึ่งในนั้นที่สะดุดตามากที่สุด เห็นจะเป็นเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มที่บนตัวเล็กๆ มีกลิ่นน้ำหอมฟุ้งไปทั้งเรือนร่าง ภูมิรพีมองตาม ก่อนจะเอ่ยถามน้องชายตัวเองกลับไป
"มีไรภู มึงรู้จัก? อย่าบอกนะว่าเด็กมึง"
"เฮีย"
"กูบอกก่อนนะว่ากูไม่สนับสนุนให้มึงทำตัวออกนอกลู่นอกทาง ก*******วมีแค่อันเดียวเสือกเคียวมีหลายเมีย กูเล่นงานมึงแน่ไอ้เหี้ยภู"
"โอ๊ย! ไปกันใหญ่แล้วเว้ย ภูไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย" เสียงทะเลาะกันแบบจริงจังส่งผลให้หนุ่มโสดกระแทกลมหายใจแล้วหันมองตาม
อารมณ์ที่ยังไม่ดีเท่าไหร่ยังส่งผลให้ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึง ครั้นพอประสานสายตาเข้ากับดวงตากลมสวย ภพนิพิฐชะงักกึกทันที
"ซาเฟียร์นั่งก่อนสิ สั่งอาหารกัน" บะหมี่สะกิดที่แขนเรียวเล็ก แว๊บหนึ่งที่ซาเฟียร์หันกลับไปพยักหน้าให้เพื่อน ก่อนจะหันกลับไปที่ทิศทางเดิมอีกครั้ง
"ชื่อไรนะ ทำไมชื่อมันคุ้นๆ วะ" ภูพิงค์ได้ยินเต็มสองหู เขากำลังสงสัยว่ามีใครกำลังจ้องมองมาที่พวกเขาอยู่ พอหันกลับไปมองก็พบว่ามีคนมองมาที่ทิศทางของพวกเขาอยู่จริงๆ
เขาอาจจะปล่อยผ่านหากสายตานั้นไม่ได้เจือไว้ด้วยความสงสัยในยามที่มองแผ่นหลังกว้างของเฮียภพ
คล้ายกำลังไม่แน่ใจว่าใช่คนที่เธอรู้จักหรือเปล่า
และมันก็น่าสนใจตรงที่พอพี่ชายของเขาหันกลับไปมอง รายนี้ก็ชะงักไปเช่นกัน
และชื่อนั้นที่เขาได้ยินแบบผ่านๆ เมื่อสักครู่มันยิ่งทำให้ทุกอย่างมีประเด็น!
"เออ กูก็ได้ยิน"
"แฟนเหรอ?" ภูพิงค์อยากเค้นหาความจริงจากปากของผู้เป็นพี่ชายก่อน ขณะที่ตัวของพี่ใหญ่อย่างภูมิรพีก็เลือกที่จะจี้ ในตอนที่อยู่ต่อหน้ากันและกัน
หวังว่าจะได้รับคำตอบในแบบที่ไม่ต้องแถออกมา!
"เด็กมึง?"
"เปล่า ไม่ได้รู้จัก" น้ำเสียงที่หนักแน่นกระทบเข้ามายังหูของคนที่ยืนฟังอยู่เข้าอย่างจัง
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนสองคนที่นั่งอยู่กับเขาด้วยในตอนนี้เป็นใคร แต่คำตอบนั้นต่างหากที่มันทำให้เธอสนใจ
บะหมี่กระตุกข้อมือเล็ก เกือบจะหย่อนสะโพกลงนั่งหากไม่ติดที่ว่า เธอถูกรั้งเอาไว้ด้วยคำพูดของคนที่นั่งบนโต๊ะข้างๆ กัน
"น้อง น้องครับ น้องคนที่หน้าเหมือนตุ๊กตาอ่ะ"
"หนูเหรอคะ" ซาเฟียร์ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ภูพิงค์เลือกที่จะพยักหน้ารับทันที
"พอดีพี่เห็นว่าน้องมองพี่ชายของพี่ตั้งนานแล้ว มีอะไรรึเปล่าครับ" สายตาทั้งสามคู่หันมาจ้องมองที่ซาเฟียร์ไม่วางตา
"พี่เขาบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าไม่รู้จักหนู"
"นั่นน่ะสิ ถึงพี่ชายของพี่จะไม่รู้จักน้องแล้วตัวน้องล่ะรู้จักพี่ชายของพี่หรือเปล่า ทำไมถึงมองแบบนั้น" ภูพิงค์หรี่ตามองอย่างพิจารณา แต่ก่อนที่เขาจะได้รับคำตอบ พี่ชายคนที่ถูกจ้องมองก็กระแทกเสียงออกมาอย่างรำคาญใจ
"มึงมีนิสัยแย่ๆ แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นเหรอว่าน้องเขามาทานข้าวกับเพื่อน บอกว่าไม่รู้จักก็คือไม่รู้จักไหมวะ"
"ก็ได้ยินชื่อคล้ายๆ กับชื่อของคนที่โทรหาเฮียเมื่อตอนบ่ายนี่นา ที่เฮียบอกว่าเป็นแค่คนขายประกัน"
"ก็แค่ชื่อคน ชื่อซ้ำกันก็มีทั้งโลก ไม่เห็นจำเป็นต้องยกขึ้นมาเป็นประเด็น โคตรไร้สาระเลยมึง!"
"ระ เราย้ายโต๊ะกันดีกว่าปะ" บะหมี่ที่เห็นท่าไม่ดีรีบเอ่ยถามออกมา ซันเดย์เห็นด้วย และในตอนนั้นเองที่ซาเฟียร์เองก็เห็นดีเห็นงามกับเพื่อนด้วยเช่นกัน
ร่างบอบบางเดินผ่านตรงนั้นออกมาโดยไม่คิดที่จะเอ่ยสิ่งใดออกมาเลยสักคำ
ในเมื่อเขาบอกเพื่อนในกลุ่มของเขาว่าไม่ได้รู้จักเธอ มันก็ไม่มีความจำเป็นที่เธอจะต้องพูดอะไรให้มากความ!
แค่พี่ชายของเธอขอความช่วยเหลือจากเขา เท่านั้นมันก็มากพอแล้ว!

Unfold