โปรดแค่ไหน...คุณก็ไม่รัก

เฌอเมลินท์ Romance

ในวันคืนหอเขากลับทิ้งเธอไปหาผู้หญิงคนนั้น ถ้ารักกันขนาดนั้นก็กลับไปคบคนเก่าเถอะ "พอเถอะค่ะ ฉันไม่อยากได้ยิน และไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้ว ในเมื่อคุณรักและแคร์แฟนเก่าคุณมาก คุณก็กลับไปคบกันเถอะค่ะ ไปอยู่กับคนที่คุณรัก กลับไปคบไปแต่งงานกับเขา"
“เฟย์ ทำไมหนูถึงใจแข็งแบบนี้ครับ” เขาพ้อเสียงสั่นเครือในลำคอ รู้สึกเจ็บปวดเมื่อได้ยินเธอยืนยันความรู้สึกนั้นกับเขา
“ที่ฉันเป็นแบบนี้ เพราะคุณไงคะ คุณทำให้ฉันตัดสินใจแบบนี้ คุณทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้” นาฬิริณทร์หยุดพูดไปชั่วขณะเพื่อรวบรวมสติ ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ อัดแน่นไปด้วยความรู้สึก
“เพราะคุณแคร์เขามากกว่าฉัน แคร์เขาในทุกๆ เรื่อง อะไรที่เกี่ยวกับฉัน ถ้าหากว่าเป็นเขาคุณก็พร้อมจะทิ้งฉันในทันที เหมือนคืนวันแต่งงานของเราวันนั้น คุณกลับทิ้งฉันในคืนวันเข้าหอ มันไม่มีใครที่รักกันเขาทำกันหรอกนะคะ ฉันไม่ได้โง่อย่างที่คุณคิดหรอกนะ คุณหมอพุฒิภาคย์”
“เห้ย!มึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่าวะไอ้หมอ บอกกูได้นะ” จรินทร์ถามซ้ำ เมื่อเห็นอาการที่ดูไม่ค่อยปกติของเพื่อนสนิทก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
“กูอึดอัดว่ะ ทุกอย่างแม่งผิดแผนไปหมด กูแม่งพลาด!” เพราะน้ำเมาทำให้เขาพูดทุกอย่างที่คิดโดยไม่ทันได้ยั้งคิด ระบายความอึดอัดในใจออกมา
“หมายความว่าไงวะ อะไรพลาด อะไรผิดแผน”
“กูแค่อยากจะคบเขาแทนปริมแค่นั้น แต่กูไม่ได้จะให้เขามาแทนที่ปริม แม่งแต่แม่กูดันบังคับให้กูแต่งงาน แล้วจะให้กูทำไงวะ”
“เห้ย!!!!! ไอ้ภาคย์!!”
*** “แล้วมึงไปคบกับน้องเขามึงไม่ได้รักไม่ได้ชอบเขาเลยเหรอไง”
“กูแค่ชอบ แต่ไม่ได้รัก มึงเข้าใจไหมวะ กูชอบ! ชอบที่เขาน่ารักขี้อ้อน บางมุมเขาก็เหมือนปริม มันทำให้กูคิดถึงปริม” ***

**************************

Unfold