ลิขิตกาลบัลดาลรัก

My name is Pailin Romance

เสิ่นเยี่ยนฟางเจ้าสาวของเมิ่งหย่งชวน ถูกเมิ่งจื่อ   ลูกพี่ลูกน้องสามีผลักตกน้ำเพราะต้องการแย่งปิ่นปักผมของนาง    แต่นางไม่ยอมจึงยื้อแย้งกัน    ปิ่นนี้เป็นของดูต่างหน้าชิ้นเดียวที่มารดาทิ้งไว้   หลังจากตกน้ำก็มีคนช่วยขึ้นมาได้   จากนั้นนางก็ป่วยแต่เพราะสกุลเมิ่งไม่ต้องการเสียเงินค่ารักษา  สุดท้ายเด็กสาวก็จับไข้จนจากไป  จนวิญาณของหลิวเยี่ยนฟางที่ตายจากรถประสานงากับคนเมาแล้วขับเข้ามาแทนที่
"เอ้อ  ได้เกิดใหม่ทั้งทีก็โคตรจน   ฉันควรดีใจไหมวะคือนี่บ้านเหรอเนี่ย  แล้วยังมีญาติผัวประสาทเห็นแก่ตัวชอบเอาเปรียบ  อีกเวรของกรรมจริงๆ"
หลิวเยี่ยนฟางที่ตอนนี้อยู่ในร่างของเสิ่นเยี่ยนฟางสาวน้อยวัยสิบเจ็ดกำลังด่าทอชะตาชีวิตที่ได้เกิดใหม่
ก่อนจะเข้าไปดูสามีหมาดๆที่เพิ่งจะแต่งงานกันเมื่อวาน   ก่อนที่เมิ่งจื่อบุตรสาวลุงใหญ่ของเขาจะผลักร่างเดิมตกน้ำจนเป็นไข้แล้วจากไป
อืมหล่อมาก  เสียดายขี้โรคไปหน่อย  เฮ้อเวรกรรม  ก่อนจะเรียกคนที่หลับอยู่ให้ตื่น
"นี่เมิ่งหย่งชวน  มาคุยกันหน่อยข้ามีเรื่องต้องคุยกับท่าน"
เมิ่งหย่งชวนตื่นนานแล้วตั้งแต่เห็นนางยืนเท้าเอวเป่าปอยผมตนเองทำท่าเหมือนลูกแมวน้อยขู่ฟ่อๆ  ชี้ท้องฟ้าด่าสายลมอยู่หน้าบ้านก็อมยิ้ม  ก่อนจะปรับสีหน้าจริงจัง
"อืม  ภรรยาเจ้ามีเรื่องอันใดหรือ"
คำว่าภรรยาทำเอาหลิวเยี่ยนฟางถึงกับหน้าแดงจนถึงใบหู  ก่อนจะปรับสีหน้า
"น้องสาวเจ้าอยากเก็บไว้ไหม  ปิ่นปักผมนั่นของมารดาข้า  นางหน้าด้านยื้อแย่งเจ้าตอบมาคำเดียวยังต้องการนางไหม"
เมิ่งหย่งชวนไม่เข้าใจที่นางพูดจึงส่ายหน้า  แต่คนตัวเล็กเข้าใจผิดว่าเขาบอกว่าไม่ต้องการจึงพยักหน้าให้เขา  เรียกหาน้องชายสามีหมาดๆทันที
"อืมดีมาก  เมิ่งลู่เจินเจ้ามาดูพี่ชายเจ้าหน่อยเข้าจะไปทวงของๆข้าคืน"
พูดจบก็ตรงไปบ้านใหญ่ของสกุลเมิ่ง  ไม่นานชาวบ้านในหมู่บ้านก็ได้ยินเสียงโหยหวนของคนบ้านเมิ่ง  อีกทั้งเสียงข้าวของถูกทุบทำลาย  ได้ยินเสียงเสิ่นเยี่ยนฟางตวาดและชี้หน้าคนบ้านเมิ่ง รอบตัวนางแผ่รัศมีอำมหิตใช่น้อยเลย
"เมิ่งจื่อ  จำไว้ของๆข้าถ้าข้าไม่ให้ก็อย่าได้โลภ  ส่วนสามีข้าป่วยข้าจะรักษาเขาหายหรือไม่ก็เรื่องของข้า   คิดจะฝังข้าให้ไปเป็นเพื่อนกับเขาหรือ   ยายแก่แร้งทึ้งเจ้ารักหลานชายคนนี้แต่เมื่อไหร่กัน  พอหาประโยชน์ไม่ได้ก็ขับไล่ไสส่ง  เงินสินสอดที่แต่งข้ามานั้นผู้นำหมู่บ้านเป็นคนจ่าย   อย่าห่วงเลยข้าจะฝังพวกเจ้าก่อนจะได้มีคนรอรับเขาที่ปรโลก  ข้าว่าฝังบ้านเมิ่งพวกเจ้าทั้งตระกูลเลยดีไหม"
ก่อนจะทั้งเตะทั้งกระทืบจนแต่ละคนสภาพดูไม่ได้  หัวบวม ปากแตก  กระทั่งพ่อเฒ่าแม่เฒ่าเมิ่งเองก็ยังหน้าบวม  ชาวบ้านที่เป็นบุรุษยังไม่กล้าห้าม   นางช่างน่ากลัวจริงๆ
หลิวเยี่ยนฟางมองหน้าทุกคน  ชาติก่อนเธออยู่หน่วยรบพิเศษ  เธอไม่ได้ปฏิบัติภาระกิจ  แต่เธอเป็นครูฝึกนาวิกโยธินเหล่านั้น 
"ถุย กล้าหือกับเจ๊เหรอ  เดี๋ยวแม่จับทุ่มให้หมดเลย  มองอะไร    เมิ่งซานเจ้าเป็นลุงของพวกเขาแต่กลับไร้ปราณี  หากข้ารู้ว่าเจ้าตีลู่เจินน้องสามีข้าอีกข้าจะตัดมือเจ้าทิ้ง  หึ  มีแต่พวกอยากตายทั้งนั้น "

Unfold