รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

โทมิโกะ Fantasy

ในค่ำคืนที่มืดมิด ในยามที่สิ้นหวัง ในช่วงที่ชีวิตจมดิ่งฉันกำลังจะตัดสินใจที่จะกระโดดลงหน้าผา ภายในสมองขาวโผน ไม่มีสิ่งใดให้นึกถึง มีแต่ความต้องการอยากหนีจากการเป็นตัวเอง ฉันได้กระโดดลงไปในใจฉันคิดว่าฉันคงได้พ้นทุกข์สักที แต่ไม่เป็นอย่างที่คิด“ท่านหญิงฟื้นแล้วเจ้าค่ะนายท่าน”เสียงผู้หญิง รูปร่างเล็กได้เอ่ยขึ้น“นารินทร์เจ้าฟื้นแล้วข้าดีใจเหลือเกิน”ชายหนุ่มได้เข้าไปกอดหญิงสาวที่ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างสลึมสลือ พร้อมกับความงงงวยและสงสัยในใจ “คุณเป็นใครค่ะ และฉันอยู่ที่ไหน”ฉันได้เอ่ยขึ้น พร้อมกวาดสายตามองโดยรอบ อารมณ์เหมือนห้องนอนในพระราชวัง ผู้คนแต่งตัวแนวย้อนยุ เหมือนละครสมัยก่อน“นาริน ข้าเอง คีตะไง สามีของเจ้า” เขาเอ่ยขึ้นพร้อมจับมือฉัน ท่าทางเป็นห่วงฉันมากในใบหน้าของเขาช่างหล่อเหลาคมเข้ม พร้อมกับแววตาที่ดูมีอำนาจ ดูมีพลัง “นี้ฉันหลุดมาอยู่ในละครเรื่องไหน นิยายเรื่องไหนเนี่ย”และเขาก็ได้พาฉันลุกขึ้นจากที่นอนพร้อมแนะนำให้ฉันรู้จักกับคนใช้สองคน หน้าตาก็ดูอายุเยอะกว่าฉันประมาณ 10ปีกว่าได้ นางชื่อ ธารา กับชลา “ท่านหญิงเจ้าคะเดียวหม่อมฉันจะพาไปชำระร่างกาย แต่งตัวนะเจ้าค่ะ”ธาราเอ่ยขึ้น พร้อมจูงมือฉัน ฉันเดินไปมองตัวเองในกระจก ฉันต้องตกตะลึง ว่าเนี่ยคือฉันจริงๆใช่ไหม รูปร่างหน้าตาที่ดูจิ้มลิ้ม ผิวพรรณขาวผ่องอมชมพูแถมริมฝีปากสีชมพูดุจกลีบกุหลาบ นี้ฉันจริงๆใช่ไหม

Unfold