เธอ...ที่แปลว่าของผม
มาทำให้รักแล้วก็ควรรับผิดชอบความรู้สึกของผมด้วย ส่วนความรู้สึกของเธอผมจะชดเชยมันเอง... สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์พุทธศักราช๒๕๓๗ห้ามมิให้ผู้ใด คัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขเนื้อหาเพื่อนำไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตหากฝ่าฝืนจะดำเนินคดีตามกฎหมาย คำเตือน : นิยายเรื่องนี้ถูกเขียนขึ้นมาจากจินตนาการเท่านั้นตัวละครที่อ้างถึงไม่มีตัวตนและไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลอื่นแต่อย่างใดในเนื้อเรื่องอาจมีคำหยาบและถ้อยคำที่ไม่สุภาพโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน (๑๘+)· การสับสนในความรู้สึก(ผู้หญิง,ผู้ชาย)· มีคำหยาบและถ้อยคำที่ไม่สุภาพ· ห้ามลอกเลียนแบบพฤติกรรมตัวละคร· เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ๑๘ปีขึ้นไปเป็นเรื่องแยกต่อจากเมื่อรักออกเดินทางนะคะกดติดตามและเพิ่มเข้าคลังไว้จะได้ไม่พลาดโอกาสดี ๆ ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ^_^
Unfold
ถ้าถามว่าความสุขของผมคืออะไร? ตอนนี้คงตอบได้เต็มปากครับว่ารอยยิ้มของผู้หญิงตรงหน้านั่นแหละ
ผมไม่ได้ละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัวใครเลยนะก็แค่ใช้ไม้ตายกับพ่อเท่านั้นเอง
"แม่ของปันหยาอยู่ที่ไหนเหรอครับ"
"อยากรู้ไปทำไม?"
"พ่อก็ตอบมาสิ"
"แล้วทำไมฉันต้องบอกแกด้วย"
"แม่จะรู้ไหมน……
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Waiting for the first comment……