14 Days Until I Die
READING AGE 18+
Beep… beep… beep…I can’t breathe. Parang ang bigat ng buong mundo. I’m staring at Mae’s lifeless body, hawak ang kamay niya, pero wala na. Wala nang init. Wala nang buhay.“No… no…” Tumili ako, sumigaw, pero parang ang lakas ng katahimikan. “Myloves, please, wag mo akong iwan. I’m really sorry, please don’t leave me…”Ang mukha mo, Mae, napakaganda pa rin. Ang mga mata mong matagal ko nang hindi nakita, ang mga labi mong minsan ko nang hinalikan—pero ngayon, wala na. I’m too late. I never thought this would happen. I never thought I’d be left alone, but here I am—too late to fix anything.Beep… beep… beep…Ang tunog ng makina, ang tanging maririnig ko. But it’s all in vain. I squeeze your hand tighter, hoping you’ll wake up, pero wala. Hindi ka na babangon. I know it now. You’re gone.“I’m sorry, Mae… Please… I love you… Don’t leave me…”Noooo…! Sigaw ko, ang sakit sumabog sa dibdib ko. "You can’t die, Myloves… Please, don’t leave me…"But there’s nothing. No response. Wala ka na. I never got the chance to fix things with you, and now, I’m left with nothing but regrets.I can’t stop crying. I don’t know how to go on without you. I’m broken.
Unfold
STILL THIRD PERSON POV
Tahimik ang gabi. Ang hangin ay banayad na humahaplos sa mga kurtina ng silid ni Mae. Sa gitna ng katahimikan, marahang pumikit si Mae, at sa pagsara ng kaniyang mga mata… isang liwanag ang sumalubong sa kaniya.
Sa panaginip na iyon, tila ba wala na ang lahat ng sakit, lahat ng bigat sa dibdib. N……
Waiting for the first comment……