เกมรัก เดิมพันด้วยใจ

evangeline Romance

ปรื้นนนนนน ปรื้นนนนนน ปรื้นนนนนนนนนนนนน! โครม!
แต่ฉันก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นรถแข่งคันนึงพุ่งเข้าชนกับกำแพงอย่างแรง ถ้าฉันมองไม่พลาด รถคันนั้น...มันเหมือนรถของพี่พิภูเลย ฉันรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันทีโดยที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แต่พอลงมาถึงก็เหมือนมีเหตุการณ์ตะลุมบอนอะไรก็ไม่รู้ แต่เหมือนพี่พิภูจะอยู่ในเหตุชุนมุนนั้นด้วย เขา..ไม่เป็นอะไรหรอ รถเข้ากำแพงขนาดนั้นอะนะ
"มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ!"
"อะไร กูทำไร"
"มีโกง! ยังมีหน้ามาถามอีก ต้องการเหี้ยอะไร" ฉันพยายามแทรกตัวเข้าไป เพราะฉันได้ยินเสียงพี่พิภูตะคอกออกมาอย่างแรง ตั้งแต่วันที่เขาใช้หนี้ให้ฉันตอนนั้น ฉันก็ไม่เคยเห็นเขาเกรี้ยวกร้าดอะไรขนาดนี้อีกเลย
"ตอบดิวะ!"
"ก็มีคนบอกว่า ถ้ากูชนะการแข่งขันครั้งนี้ กูจะได้ผู้หญิงคนนั้น" ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าผู้ชายคนนั้นที่ชี้นิ้วมาทางฉัน ฉันยืนฟังด้วยความตกใจ ได้อะไรและฉันเกี่ยวอะไร แต่ยังไม่ได้จะเอ่ยปากอะไรออก พี่พิภูที่ยืนข้างผู้ชายคนนั้นก็คว้าคอเสื้อเขาไปอย่างแรง
"กูไม่ให้!" ตุ๊บ! เรื่องใจร้อนนี้ไม่มีใครเกินจริงๆเลย ทุกอย่างก็เริ่มชุนนุมอีกครั้ง ผู้ชายคนนั้นลงไปนอนกองกับพื้น พี่พิภูเขาก็ต่อยเอาๆ ฉันควรทำยังไงดี เหมือนฉันจะเป็นตัวต้นเรื่องนะ
"ไอ้ภูพอแล้ว เดี๋ยวมันก็ตายหรอก"
"มึงอย่ายุ่ง ไอ้เหี้ยนี่ต้องตายคาตีนกูวันนี้แหละ" พี่พิภูสลัดมือพี่ธีร์ออกอย่างแรงก่อนที่จะซัดเข้าที่หน้าผู้ชายคนนั้นต่อ
"ไอ้เหี้ยมึงก็ช่วยกันห้ามดิวะ เดี๋ยวไอ้ห่านั้นก็ตายจริงๆหรอก"
"มึงคิดว่า ใครจะเอามันอยู่หรอ ตอนโมโหอ่ะ"
"จิ๊!" ฉันยืนมองเพื่อนของพี่พิภูที่ยืนเกี่ยงกันไปมา ก็คงไม่มีใครเอาอยู่จริงๆแหละ เพราะขนาดพี่ธีร์เข้าไปห้ามเขาก็ยังไม่ฟังเลย แต่ถ้าปล่อยไปแบบนี้ มีหวังผู้ชายคนนั้นเขาได้ตายคาพื้นจริงๆ แน่ เอาเถอะ! เขาคงไม่กล้าต่อยฉันหรอก
หมับ!
"พี่พอแล้ว พอแล้วๆ" ฉันหาจังหวะเดินเข้าไปกอดข้างหลังของเขาเอาไว้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงใจเย็นออกไป ไม่รู้ใครตอนนี้เป็นยังไงแต่ตัวฉันสั่นมากเลย เกิดเขาเลิกซัดหน้าผู้ชายคนนั้นแล้วหันมาซัดฉันแทนจะเป็นยังไงกันนะ
"ปล่อย!" เสียงตะคอกของเขาทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้หันมาต่อยฉัน ค่อยยังชั่วหน่อย
"ถ้าพี่ไม่หยุด ฉันจะคิดว่า พี่จะยกฉันให้คนอื่นจริงๆ" ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะตัดสินใจพูดประโยคนี้ออกไป ก็ไม่รู้เขาจะตอบอะไร แต่ฉันก็ไม่รุ้จะห้ามเขายังไงแล้ว
"ฉันไม่ได้จะยกเธอให้ใครทั้งนั้นแหละ! ส่วนมึงอย่ามายุ่งกับของของกู" และแล้วความสัมพันธ์ของฉันและเขาก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เหมือนทุกอย่างจะดีมาตลอด
จนกระทั่ง!!!!
"ฮืออออออออ! อ๋าาาาาา! ฉันจะทำยังไงดี" ฉันยืนอยู่หน้าคอนโดด้วยความที่ไม่เข้าใจและก็สับสนด้วย ทั้งที่เราก็ต่างคิดว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดีไม่ใช่หรอ แล้วทำไมเราสองคนถึงพากันมาอยู่จุดนี้ได้ก็ไม่รู้ ร่างกายที่ไร้สติของฉันทำให้ฉันเดินไปร้องไห้ไปจนไม่ทันได้ระวังตัวว่า มีรถกระบะกำลังขับพุ่งตรงมาหาฉันด้วยความเร็วสูง และทุกอย่างหลังจากนั้นก็เกิดขึ้นเร็วมาก....
ปึก!!!!!!!!
อร๊ายยยยย!!!!
โครมมมม!!!!!!!!!!!!
"......" ใช่...มันน่ากลัวมากและก็น่าเสียใจมากด้วย เมื่อนึกได้ว่า.... ถ้าฉันผ่านประตูบานนั้นไป ฉันก็จะไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีก ฉันไม่อยากจะพูดแบบนี้เลย เพราะมันทำให้ฉันดูเหมือนคนโง่ แต่ว่า....ถ้ารู้แบบนี้ ฉันจะไม่ไปให้เขากลับไปนอนบ้าน ฉันจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง เราจะได้มีความสุขด้วยกันมากกว่านี้ ต่อให้วันนี้ฉันจะต้องเดินผ่านประตูนั้นไป ฉันก็คงจะไม่เสียดายเท่าตอนนี้
"แต่ยมทูตอย่างฉัน มันก็ไม่ได้ใจร้ายอะไรมากมายนักหรอก" ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ แล้วไอ้รอยยิ้มเยือกๆ เย็นๆ แบบนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ไว้ใจเขาเอาซะเลย
"ฉันมีเกมอะไรมาให้เธอลองเล่นเดิมพันดู สนใจมั้ย"
"เดิมพันหรอ....."
"ช่ายยย เดิมพันมันด้วยชีวิตและหัวใจของเธอยังไงล่ะ โดยมีฉันเป็นเจ้าของเกมนี้" เขากำลังพูดเรื่องบ้าอะไรเนี้ย
"ทำไมฉันต้องเล่นด้วย"
"เธอจะไม่เล่นก็ได้นะ ก็เดินผ่านประตูนั้นเข้าไปสิ แต่ถ้าเธอจะลองเสี่ยงเพื่อลองมัน ถึงมันจะ 50 50 แต่มันก็คือ การเดิมพัน มีเสียก็ต้องมีได้ เพราะถ้าเธอชนะ เธอก็จะได้ชีวิตเธอคืน แบบนั้นไม่น่าสนใจหรอ" ชีวิตของฉันหรอ พอได้ยินแบบนั้นมันยิ่งทำให้ฉันสนใจเขาไปใหญ่เลยว่า อะไรที่จะมาทำให้ชีวิตฉันกลับคืนมา

Unfold