Arven
Alfa, Ellerini Arven’in beline yerleştirip daha çok yasladı bedenine. Kızın dudaklarını şişirmek istercesine öptü, dişledi ve dilini damağında gezdirdi. İkisinin ağzından feveran eden iniltiyi içeriden gelen müzik sesi bastırabilmişti. Nefes nefese biraz geri çekildiler ancak yine birbirlerinin soluklarını hissedebilecek kadar yakındaydılar.
Unfold
Arven ona böyle bakarken nasıl olur da itiraz edebilir, gelmeyeceğim diyebilirdi ki? Hem, belki beraber dilek tutarlardı. Bu düşünce onun da hoşuna gitti. “Elbette, seni yalnız bırakmam mümkün mü? “
Duydukları Arven’in hoşuna giderken gözlerini kaçırdı ve tekrardan onları ilgiyle izleyen Henry’e döndü. “Kesin geliyoruz. “<……
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Waiting for the first comment……