ยอดชีวัน ขวัญชีวา

นีระนารา นีระนารา Romance

สองสาวฝาแฝดแห่งบ้านนิมมานนรดี แม้จะเกิดในตระกูลเก่าแก่แต่ทั้งสองก้อไม่เคยได้รับสิทธิ์ใดๆในบ้านหลังนี้เลย หนำซ้ำยังถูกเลี้ยงดูเยี่ยงลูกคนใช้มาตลอดด้วย เพราะเหตุที่ทั้งสองมีแม่ชื่อมาลี ซึ่งเป็นสาวใช้ต้นห้องของคุณหญิงพรรณรายนั่นเอง แม้แต่ท่านเจ้าคุณพิศาล ประมุขของบ้านซึ่งเป็นบิดาของทั้งสองเองก้อทำเหมือนลืมไปแล้วว่ายังมีลูกทั้งสองด้วย

คืนเลี้ยงส่งหน้าสนามหญ้าหน้าบ้านสิทธิอนันต์
ภารตี : พี่นักรบต้องกลับมาเร็วๆนะคะ..ฮือๆๆ
นักรบ : ไม่ต้องห่วงนะรตีพี่จะรีบเรียนรีบจบจะได้กลับมาแต่งงานกับรตี
ภารตี : จริงๆนะคะพี่นักรบ
นักรบ : จริงแท้แน่นอนครับ รอพี่นะครับคนดี
ภารตี : รตีจะไม่มีใครจะรอพี่นักรบคนเดียวค่ะ
นักรบ : ดีมากครับที่รักของพี่ งั้นคืนนี้พี่ให้รตีค้างกับพี่ที่นี่ได้มั๊ยครับ
ภารตี : ได้แน่นอนค่ะ รตีรักพี่นักรบมากและทำเพื่อพี่นักรบได้ทุกอย่างค่ะ

กลางดึกหลังงานเลี้ยง
นักรบ : นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!!
ของขวัญ : ฮือๆๆๆ
นักรบ : จะแหกปากทำซากไรนักหนาวะ รำคาญ!!
ของขวัญ : ไม่ให้ขวัญแหกปากงั้นพี่นักก้อรับปากมาก่อนสิว่าจะรับผิดชอบขวัญ
นักรบ : ไม่รับเว้ย!!ใครใช้ให้มาอ่อยถึงที่ล่ะ
ของขวัญ: ได้!! ถ้าพี่ไม่รับผิดชอบ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน
นักรบ : จะทำอะไรพี่ยัยเด็กบ้า จะบอกให้นะพี่ไม่กลัวหรอกเชิญแบกหน้าไปฟ้องใครๆได้เลยถ้าไม่อายใครๆ

บ้านนิมมานนรดี
เจ้าคุณพิศาล : งามหน้านักนะไอ้แฝดนรกเหลือขอ
มาลี : ทำไมต้องด่าลูกแรงขนาดนั้นด้วยคะท่าน
เจ้าคุณพิศาล : ลูกใคร??ชั้นไม่มีลูกนิสัยเสียใจแตกแบบนี้หรอก
มาลี : อ้อ!! ก้อดีค่ะ ในเมื่อท่านบอกว่ายัยขวัญยัยข้าวไม่ใช่ลูก งั้นอิชั้นจะพาลูกๆออกไปจากที่นี่
ท่านเจ้าคุณพิศาล : เชิญ!!

ขวัญข้าว : ขวัญจะเอาไงต่อไปล่ะทีนี้พี่นักหนีไปเรียนเมืองนอกซะแล้ว
ของขวัญ : คิดว่าจะง้อเหรอ..เชอะ!!ไอ้ผู้ชายเฮงซวยฟันแล้วทิ้ง
ขวัญข้าว : เอาจริงๆนะ ข้าวไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าคืนนั้นพี่นักจะทำไรขวัญได้ เมาซะขนาดนั้น
ของขวัญ : นี่ข้าวคิดว่าขวัญโกหกเหรอ
ขวัญข้าว : ไม่รู้สิ ไม่ชอบขี้หน้ากันซะขนาดนั้น จะเป็นไปได้ไง

ภีมะ : ข้าว!!ไม่ไปกับแม่กับขวัญได้มั๊ย
ขวัญข้าว : ไม่ได้หรอกค่ะพี่ภีม ข้าวทิ้งแม่กับขวัญไม่ได้
ภีมะ : งั้นข้าวสัญญากับพี่ภีมได้มั๊ยว่าจะไม่ขาดการติดต่อกับพี่
ขวัญข้าว : พี่ภีมคะ พี่ภีมเป็นพี่ชายที่ข้าวรักมากนะคะ แต่คุณหญิงพรรณรายแม่ของพี่ภีมคงไม่ชอบใจนักถ้ารู้ว่าเราติดต่อกัน
ภีมะ : พี่ไม่สนคุณแม่หรอกพี่รักข้าว พี่รักข้าวได้ยินมั๊ย!!
ขวัญข้าว : ลืมน้องสาวคนนี้ซะเถอะค่ะ เราสองคนแยกกันแบบนี้ก้อดี ความรักต้องห้ามไม่มีวันเป็นจริงได้หรอกค่ะ

Unfold