İHANET

FEYZA NUR KESKİN Romance

Aylin, vapurdan indikten sonra limana doğru ilerlerken etrafındaki canlılık dikkatini çekti. Limanın karmaşası, her yöne yayılan insanların koşuşturmasıyla doluydu. Balıkçı teknelerinin rengarenk görüntüleri, yelkenli teknelerin rüzgarla dansı ve vapurların uzaklara doğru yolculuğu, limanın dinamizmini yansıtıyordu.Yürürken burnuna denizin tuzlu kokusu doluyordu. Rüzgarın hafif esintisi, saçlarını okşarken etrafında dans ediyordu. Martıların çığlıkları, limanın enerjisine katkıda bulunuyordu. Aylin, bu canlılık içinde kendi düşüncelerine dalmıştı.Bir banka oturup denizi izlemeye karar verdi. Bankanın ahşap dokusuna vuran güneş ışıkları, limandaki renk cümbüşünü daha da canlı hale getiriyordu. Denizin mavisine karışan gökyüzü, adeta sonsuzluğu çağrıştırıyordu. Ufuk çizgisinde batan güneşin ışıkları, denizin üzerinde dans ederken Aylin'in içini huzur kapladı.Bankta otururken yanındaki bankta oturan iki yaşlı adamın sohbetini duydu. İşçi olduklarını tahmin ettiği bu adamlar, denizde yaşadıkları anıları paylaşıyorlardı. Aylin, gizlice bu konuşmaları dinledi. Anlatılan hikayeler, denizin büyüsüne kapılmış gibiydi. Denizin dalgaları, limanın sakinliği ve huzuru içinde yankılanırken, Aylin'in içindeki karmaşık düşünceler biraz da olsa hafifledi.Aylin, limanda otururken yanındaki bankta oturan iki yaşlı adamın sohbetini dikkatlice dinlemeye başladı. İşçi olduklarını tahmin ettiği bu adamlar, denizde geçirdikleri yıllara dair anılarını paylaşıyorlardı.Birinin yüzünde yaşlılığın izleri vardı; kırışmış bir yüz, derin çizgiler ve deneyim dolu bir ifade. Diğer adam ise daha dinç görünüyordu, ancak gözlerindeki yaşlılık hali, yaşadığı zorlukları yansıtıyordu. İkisi de birbirlerine sıkı sıkıya bağlı gibiydiler, yılların getirdiği dostluğu hissettiriyorlardı.Sohbetleri, denizde geçirdikleri gençlik yıllarının hatıralarını canlandırıyordu. Eski teknelerde geçen zorlu yolculuklar, fırtınalarla dolu geceler, balık avıyla geçen uzun saatler... Her bir anı, denizin büyüsüyle birleşerek dinleyenlerin hayal dünyasını genişletiyordu.Aylin, bu hikayeleri dinlerken kendini zamanın ötesinde bir yolculukta hissediyordu. İşçilerin seslerindeki samimiyet, anıların canlılığı ve denizin melodisi, onun iç dünyasında yeni kapılar açıyordu. Etraftaki hareketlilik arasında, bu sakin anlar Aylin'in iç huzurunu yeniden bulmasına yardımcı oluyordu.Denizdeki dalgaların ritmi, işçilerin anlattığı hikayelerle uyum içinde ilerliyordu. Aylin'in zihnindeki karmaşık düşünceler, bu doğal uyumla birlikte bir nebze de olsa dağılıyordu. Ancak içindeki merak ve kararlılık, onu hala babasının yaşadığı gizemli geçmişle yüzleşmeye yönlendiriyordu.Sonunda, güneşin batışıyla birlikte Aylin, limandan kalkıp babasının yaşadığı eve doğru yola çıkmaya karar verdi. Limanın hareketliliği ve denizin huzuru arasında bocalarken, içindeki merak ve kararlılık daha da güçleniyordu. Artık önünde, hem geçmişiyle hem de geleceğiyle yüzleşmek için uzun bir yolculuk vardı.Aylin, limandan ayrıldıktan sonra, babasının yaşadığı eve doğru kararlı adımlarla ilerlemeye devam etti. Yolda, hala kafasında dönüp duran sorularıyla mücadele ediyordu. Babasının gizemli geçmişi ve cinayet dosyasındaki bağlantı, onun için bir türlü çözülemeyen bir bulmacaydı.Eve yaklaştıkça, Aylin'in kalbi hızla atmaya başladı. Kapının önünde durduğunda, bir an için tereddüt etti. Ancak içindeki kararlılık, onu ileri doğru itmeye devam etti. Aylin, evin kapısına geldiğinde kalbi hızlı hızlı atıyordu. Elini kapıya götürdüğünde, içindeki kararsızlık ve endişe bir an için onu durdurdu. Ancak gözlerini sıkıca kapatarak derin bir nefes aldı ve kapıya nazikçe vurdu. İçindeki kararlılık, onu ileri doğru itmeye devam etti.Kapı açıldığında, Aylin, babasının yaşlı ve yorgun görünen yüzüyle karşılaştı. Babasının gözlerindeki şaşkınlık ve belirsizlik, onun da içindeki duyguları yansıtıyordu. Bir an için ikisi de sessizce birbirlerine baktılar, kelimeleri boğazlarında düğümlenmiş gibi hissediyorlardı.Sonunda, babası nazikçe adımını geri çekerek Aylin'i içeri davet etti. Aylin, evin içine adım attığında, eski hatıralar ve duygular hemen onu sardı. Evin kokusu, yıllar öncesine ait anıları canlandırdı. Her bir eşya, geçmişin izlerini taşıyordu.Salonun köşesinde duran eski koltuk, babasının favori yeriydi. Duvarlarda asılı olan aile fotoğrafları, zamanın geçişini ve ailenin değişen yüzlerini gösteriyordu. Aylin, bu manzara karşısında duygusal bir dalgalanma hissetti. Hem geçmişi özlem duyuyor hem de gerçeklerle yüzleşmek için sabırsızlanıyordu.Babası, sessizce karşıladı Aylin'i ve ona bir bardak su ikram etti. Bir süre sessizlik içinde oturdular, her ikisi de içlerindeki karmaşık duyguları sindirmeye çalışıyordu. Ancak Aylin'in içindeki merak ve kararlılık, onu sessizliği bozmaya itiyordu. Artık sır per

Unfold