ตราบสิ้นแสงดาว

อัญจรี Romance

บนเตียงนอนอันยับย่นปรากฏร่างอวบอัดของดารานางร้ายนามว่ากฤติกา แผ่นหลังขาวผ่องตัดกับผ้านวมสีแดงเจิดจ้า ความเหน็ดเหนื่อยจากกิจกรรมเข้าจังหวะอันมหาโหดทำให้หญิงสาวไม่มีแรงแม้จะลุกขึ้นมาต่อกรกับเขา
“สมใจไหมล่ะ อยากได้ฉันนักนี่”
นั่นคือคำประชดจากสามีที่กฤติกาใช้เล่ห์เหลี่ยมจนได้ครอบครอง เธอยิ้มให้กับเงาของตัวเองที่กำลังสะท้อนบนกระจกเงา ถามคนในนั้นว่ามีความสุขไหมกับการทำร้ายตัวเองอย่างนี้
“หุบปาก ไม่อยากฟัง” เธอสั่งคนที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ เขาหันมายิ้มเยาะหน่อยหนึ่ง
“ลุกจากเตียงแล้วรีบแต่งตัวซะ วันนี้มีคิวถ่ายไม่ใช่เหรอ”
กฤติกาหลับตาลงเสีย นึกถึงฉากที่ต้องถ่ายทำในวันนี้
“แก้บทให้ฉัน ฉันไม่อยากจูบกับนายนั่น”
อีกฝ่ายได้ยินแล้วยักไหล่ ทำไมเขาต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะ การได้เห็นนางร้ายสุดเซ็กซี่ถูกผู้ชายปล้นจูบ คงถูกใจคนดูพิลึก
“ไม่มีทาง เธอเป็นนักแสดงนะ นักแสดงก็ต้องเล่นให้สมบทบาทสิ”
“แต่ฉันเป็นเมียคุณนะ ใจคอจะมองฉันจูบกับผู้ชายคนอื่นได้ยังไง” เธอลุกมานั่ง ตะโกนใส่หน้าคนที่ไม่เคยดูดำดูดีกันเลย อย่างเก่งเธอก็เป็นได้แค่อีตัวบนเตียงนี้ เธอไม่มีค่าสำหรับเขา ไม่เหมือนผู้หญิงคนนั้น!
“ช่วยไม่ได้ ก็เธอเป็นนักแสดง” เขาย้อนด้วยความจริง
กฤติกามองเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ “ฉันจะใช้มุมกล้อง”
“เธอต้องจูบจริง” ผู้กำกับมือทองสั่งการ
นางร้ายขี้วีนขบกรามดังกรอดๆ เธอไม่มีวันชนะเขาได้เลย
“เออ! จูบก็จูบ! จะจูบให้ปากเปื่อยไปเลย คอยดูก็แล้วกัน!”

Unfold