พี่น้องคิด[ไม่] ซื่อ

Kaa♥︎ LGBT+

บทนำ การสูญเสีย
เมื่อห้าปีก่อน
สายลมจากธรรมชาติ กับร่างเล็กของเด็กน้อยอายุ15ปีที่นั่งทำการบ้ารของโรงเรียนบนเก้าอี้และโต๊ะไม้ เด็กน้อยหน้าตาน่ารักตากลมใบหน้ารูปไข่ที่ขมวดคิ้มเพราะความตั่งใจที่จะทำงานให้สำเร็จ
'ขวัญ ลูก พักก่อนมั้ย นี่แม่เอาขนมที่หนูชอบ กินก่อนค่อยทำอีกทีหลัง จะได้มีพลังไงจ้ะ'
เสียงของหญิงวัยกลางคนบอกลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ มะลิ ที่เห็นลูกสาวจริงจังกับงานไม่ว่าจะสำคัญหรือไม่ ลูกสาวของเธอก็จริงจังไปซะหมด เธอภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้และรักมากกว่าชีวิตขอวเธอเสียอีก
'จ้ะแม่ ขวัญขอเขียนอ**บรรทัดเดียว นะจ้ะ'
เพียงขวัญบอกผู้เป็นแม่อย่างน้อบน้อม ความจริงเธอไม่ได้จริงจังอะไรกับงานแต่เพื่อแม่เธอทำได้
' เฮ้อ ลูกก็เป็นซะแบบนี้ งั้นแม่ไม่กวนลูกแล้ว อ่อ วันนี้น้าจีกับอาภพจะมานะ'
เด็กสาวที่ได้ยินผู้เป็นแม่พูดก็หันไปทันที
ว่าไงนะ!ไอพี่ติณจะมาหรอ
เพียงขวัญสบถในใจอย่างตกใจ เธอกับติณเตรียมเสมือนพี่น้องกันเพราะพ่อแม่เธอกับพ่อแม่เขาเป็นเพือนกันที่สนิทกันมากก แต่สถานะทางบ้านค้อนข้วต่างกันอย่างสิ้นเชิง บ้านพวกเขารวยล้นฟ้าแต่บ้านของเธอน่ะ เอิ่ม จะบอกยังไงดีละ จน?ก็ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก รวย? ก็ไม่เชิงเหมือนกันเอาเป็นว่า ปานกลางก็แล้วกัน
'แม่จ้ะ แล้วไอ เอ่อ พี่ติณมามั้ยจ้ะ?' เพียงขวัญถามผู้เป็นแม่ด้วยความสงสัยปนจริงจัง
'หืม? ทำไม ไม่อยากให้พี่เขามาหรอลูก?' มะลิไม่ได้ตอบตามคำถามของลูกสาวแต่กลับถามกลับ
ลูกสาวของเธอกับหลานชายคนนี้น่ะดจอกันทีไรกัดกันตลอด เธอละเหนื่อยใจเหลือเกิน
'ก็...พี่เขาชอบแกล้งหนูไงค่ะ แม่ก็รู้ว่าหนูไม่ทำใครก่อน' เพียงขวัญตอบผู้เป็นแม่ความจริงเธอไม่ได้เกลียดอะไรเขานะกลับกันดีใจมากกว่าที่ได้เจอเขา
เออรู้ตัวว่าชอบเขาอะ ก็เขาหล่อแต่ติดตรงนิสัย แต่ก็ยังชอบอยู่ดี อิอิ
'เฮ้อ แม่ละเหนื่อยใจจริงๆเลย ไม่ทะเลาะกันสักวันคงไม่ตายหรอก เจ้าลูกคนนี้' มะลิเอ่ยด่าลูกสาว
'แม่อ่าาา' เพียวขวัญเบะปากราวกับว่าจะร้องให้แต่ไม่ได้ร้องให้จริวๆแค่แหย่แม่เล่นตามประสาลูกสาวคนเดียวต่างหาก
'เอาเถอะ เดี่ยวแม่ไปเตรียมขนมกับน้ำรอน้ากับอาลูกม่ดีกว่าขี้เกียจเถียงกับลูกละ' ว่าจบมะลิก็ลุกขึ้นไปเตรียมอาหารรอรับเพื่อนสนิทที่รักกันมากกมา
ตอนเย็นของวัน
รถสีขาวแล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านของสามพ่อแม่ลูกที่ยืนรอด้วยรอยยิ้มต้อนรับครอบครัวเพื่อนรักที่ไม่เคยลืมกันแม้พวกเขาจะจนกว่าพวกเพื่อนๆของเขาแต่ธิภพก็ไม่เคยลืมเพื่อนรักอย่าง พลเดต พวกเขาทั้งสี่คนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ยังเรียนมัธยมต้นจนตอนนี้ก็ยังไม่ลบลืมความเป็นเพื่อนเลย
'ไงไอภพ ยัยจี มากันตรงเวลาแบบนี้กะเวลามายังไงว่ะฮ่าๆ' ธิภพที่เพิ่งลงจากรถพร้อมภรรยาและลูกชายสองคนของเขา ก็โดนแซวจากปากเพื่อนรักซะแล้ว
'ดูด้วยว่านี่ใคร!' มีฟรือคนอย่างธิภพจะยอม
'ครับๆคุณธิภพกระผมทราบแล้วครับ!' หลังจากพลเคตเอ่ยกวนใส่เพื่อนรักทุกคนก็หัวเราะออกมากันอย่างไม่ได้นัดหมาย
'อะๆๆ พอก่อน ปะจี ฉันเตรียมขนมรอไว้แล้ว ไปๆๆเข้าบ้านๆ' มะลิเอ่ยชวนผู้มาใหม่
ทั้งเจ็ดคนก้าวไปเข้าในบ้านปูนที่มีขนาดกลางๆไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไปด้วย
'แล้วจะค้างที่นี่มั่ยละจะได้เตรียมห้องไว้' มะลิเอ่ยถามเพื่อนรักทั้งสอง
'อือ กะว่าจะมาค้างสักคืนมาตั้งไกลกลับเลยก็เหนื่อยแย่สิ' จีรภาตอบเพื่อนพร้อมเลือนเก้าอี้และนั่งมองขนมที่เพื่อนรักเตรียมมา
'โหหมะลิ สุดยอดเลย เธอรู่ใจฉันที่สุด อยากกินอยู่พอดี' จีรภาทำจาโตมองอาหารที่เพื่อนเตรียมล้วนเป็นของโปรดของพวกเขาเลยละ
'จ้าา อะเด็กๆกินๆ แหมตาเต้กับตาติณนี่ยิ่งโตยิ่งหล่อ' มะลิเอ่ยชมหลานทั้งสองของเธอด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
'ขอบคุณครับน้ามะลิ' เต้กับติณเอ่ยขอบคุณออกมาพร้อมกัน ติณเหลียมตาไปมองร่างเล็กที่อยู่ข้างๆแม่ของเธอ เพียงขวัญแล้บลิ้นใส่เขาเฉย
ยัยเด็กนี่ มันน่าจับตีมั้ยละครับ!
'เอ่อ ไอภพกูขอคุยด้วยหน่อยสิ' จากมีเสียงหัวเราะของทุกคน พลเดตก็ทำฟน้าจริงจังจนทุกคนเงียบ
'อ่อ ได้ๆ' ธิภพงงกับความหมายของเพื่อนเขารู้จักพลเดตดีเพื่อนเขาคนนี้เป็นคนดีไม่ชอบเห็นใครเดือดร้อนหรือทุกใจอะไร แม้พลเดตจะยิ้มแต่ทว่าในสายตานั้นกลับซ่อนความทุกใจไว้จนเขาแอบกลัวว่าสิ่งนั้นอาจถึงขั้นชีวิต
'มีอะไรว่ะไอเดต ทำหน้าแบบนี้กูใจไม่ดีเลยว่ะ' พอออกมานอกบ้านแล้วธิภพก็ถามเพื่อนรักจากด้านหลังทันที
'เอ่อ คือกูรู้สึกเหมือนกับว่า ชีวิตของกูจะเกิดเรื่องร้อยขึ้น อาจจะถึงขั้นชีวิตเลยก็ได้ กูกับมะลิเรารักเพียงขวัญมากกว่าชีวิต มึงก็รู้ว่ากูพูดถึงเรื่องอะไร กู...'
'ไม่!ไอเดต มึงจะไม่ตาย มึงกับมะลิต้องอยู่เพื่อลูก ถ้พวกมึงตายแล้วหนูขวัญจะอยู่ยังไง ญาติก็ไม่มี ถึงมีก็ไว้ใจไม่ได้อีก เอางี้ เดี่ยวกูใข้เงินกูเพื่อจบปัญหาทุกอย่สงเอง กูไม่ยอมให้มึงกับมะลิต้องตาย!' ธิภพพูดยาวด้วยความหนักแน่นเขารักเพื่อนคนนี้ของเขามากไม่ว่าจะเสียเงินการงานอาชีพหรืออะไรก็ตามแต่เขาจะไม่แลกด้วนชีวิตของคนที่เขารักอย่างแน่นอน
'ไอภพ กูไม่ขออะไรมึวมาก ขอให้มึงดูแลเพียงขวัญแทนกูให้ดี กูรู้จักนิสับลูกกูดีเธอไม่ใช่เด็กก้าวร้าวใช้เงินอย่างไม่มีสติ กูขอแต่นี้ ในเมื่อกูเลือกที่จะช่วยมึง กูก็จะทำให้สุด กูคุยกับมะลิใว้แล้ว' ธิภพได้ยินที่เพื่อนรักพูดออกมาเขาก็ชั่งใจไม่ใช่ว่าจะไม่ดูแลลูกสาวเพื่อนแต่เขาแค่ไม่อยากให้เพื่อนชดใช้ความผิดที่เขาเคยก่อไว้แต่เพื่อนคนนี้ก็เลือกที่จะช่วยเขาแม้จะรู้ว่ามันถึงขั้นกับเสียชีวิตดขาก็ยอม ขอแค่ลูกสาวเขาอยู่อย่างสงบก็พอ
'นะ ไอภพ เชื่อกู'พลเดคที่เห็นหน้าชั่งใจของเพื่อนรักรักตบบ่าของเพื่อนรักเบาๆสามที
'เฮ้อ ก็ได้ กูจะดูแลลูกสาวมึงให้ดีเท่าที่กูจะมำได้ กูเดิมพันด้วยชีวิต ถ้าวันนึงกูมำให้เพียงขวัญลำบากใจหรือทุกใจเสียใจอะไรกูจะตามไปอยู่กับมึงทันที' พูดจบทั่งสองก็กอดกันตบบ่ากันเบาๆ
ด้านมะลิกับจีรภาที่เห็นสามีเดินเข้ามาในบ้านพร้อมรอยยิ้ม แม้ปากจะยิ้มแต่หารู้ไม่ว่าดวงตานั้นทุกใจยิ่งกว่าอะไร สองสาวก็พอจะเข้าใจ มะลิหันไผมองลูกสาวจัวเล็กที่กัดกับหลานชายคนเล็กของเธออย่างไม่มีใครยอมใคร เธอรักลูกสาวมาก แต่ก็ไม่มีเวลาได้อยู่ร่วมใช้ชีวิตกับลูกอย่างสงบสักทีเธออาจจะไม่ได้อยู่ดูลูกส่วแต่งงานมีลูก

Unfold