แสนรักของเมฆา(ภาคต่อหลานสาวจำเป็น)

My name is Pailin Romance

เมฆาหนุ่มวัย40ที่ต้องเลี้ยงดูเด็กสาวในปกครองที่เพื่อนรุ่นพี่เอามาฝากไว้ให้  ความรู้สึกแปลกไปเมื่อวันเกิดอายุ15ของแสนรักที่เธอนั่งร้องไห้  เขากอดเธอปลอบจนหลับจากนั้นก็อุ้มไปนอน  เขารู้สึกกับเธอไม่เหมือนเดิมอีกแล้วจึงต้องพยายามผลักไสให้ไหอยู่ไกลๆจนกระทั่งงานแต่งรุ่นน้อง  เด็กในปกครองกลับรุกเร้าเขาจนเกือบเลยเถิด
“หืมม อาเมฆเหรอ อาเมฆหล่อจังเลย หล่อจนแสนจะคลั่งตายแล้วววว อืม หล่ออออ เอิ๊ก”
“แสนรักปล่อยฉันได้แล้ว เธอเมาก็ควรนอนสักทีอย่ารุ่มร่าม”
คนตัวเล็กไม่ฟัง เธอปีนขึ้นมานั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหาเขาก่อนจะใช้มือไล้แก้มสากที่เพิ่งโกนหนวดมา พร้อมกับจ้องริมฝีปากเมฆาแล้วเลียริมฝีปากตัวเอง ภาพเย้ายวนนี่ทำเอาผู้ปกครองแทบจะตบะแตก เขาจับแขนเรียวที่คล้องคออยู่ออก แต่ไม่นานเธอก็คล้องคอเขาอีกรอบ
” อาเมฆขา จูบแสนหน่อยได้ไหมจูบแบบนี้น่ะ”
แสนรักแนบริมฝีปากเข้าหาเมฆา จูบอะไรของเธอกันแค่เอาปากมาแตะเนี่ยนะ เมฆาพยามผลักเธอออก มือบางล้วงเสื้อเชิ้ตของเขาไล่สะกิดหัวนมจนเขาต้องซู๊ดปาก เด็กบ้านี่ยั่วเก่งเกินไปแล้วนะ
เมฆาตบะแตกทันทีก่อนจะรั้งท้ายทองของแสนรักมาจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นสากเกี่ยวเอาลิ้นเล็กออกกมาจูบ ดูดกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้จักอิ่ม เขาถอนริมฝีปากออกก็เห็นคนตัวเล็กหน้าแดงกล่ำ ดื่มไม่ดูสังขารจริงๆ
“แสนพอหรือยังหึ ฉันจะไปนอนแล้ว เธอก็ควรนอนได้แล้ว”
“อื่อ อึดอัดจังอาเมฆ
มือบางรั้งเกาะอกตัวเองลงมากองที่ตัก เต้านมสีขาวสะอาดตา หัวนมสีชมพูสวยอยู่ต่อหน้าเมฆาทันที เขาแทบจะสำลัก
“แสนรัก อย่าทำอย่างี้สิฉันจะไม่ไหวเอานะ”
ปากก็ปรามแต่มือหนาเริ่มนวดคลึงก่อนจะอ้าปากครอบครองหัวนมสลับกันดูดเลียทีละข้างอย่างหลงไหล
“อ่าห์ อาเมฆขา เสียวจังเลย อื้อ ดูดอีกสิคะ อูยเสียวอ่าห์”
มือหนาเริ่มสำรวจข้างล่าง ปรากฎว่ามีความชุ่มชื้นหลั่งออกมาจากดอกไม้บอบบางของเธอ แสนรักเสียวจนกระตุกเกร็งเพราะเมฆาขยี้เม็ดทับทิมให้เธอ
คนตวัดรั้งแผ่นหลังดันให้แอ่นขึ้นเพื่อดูดดื่มได้ถนัด เสียงครางเงียบไปแล้ว เขาเริ่มแข็งขึงไม่ไหว อยากจัดการคนตรงหน้าที่ยั่วเขาก่อนจะเรียก
“แสนอยากให้หยุดหรืออยากให้เริ่มหืม”
“...”
“แสนรัก”
“....”
ไม่มีเสียงตอนเขาจึงเงยหน้าไปมอง สาวน้อยหลับกลางอากาศไปแล้วหลังจากเขาใช้นิ้วทองคำทำให้เธอสุขสม เมฆาแทบจะขย้ำคนในอ้อมกอดจริง
“เด็กบ้า มายั่วกันแล้วหลับกลางอากาศ ทิ้งฉันไว้กลางทางเนี่ยนะ แสนรักเธอมันจริงๆ เลยเด็กบ้า”
สุดท้ายก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ ตนเองก็ต้องไปจัดการระบายความต้องการของเขาในห้องน้ำ
“ฮึ่มฝากไว้ก่อนนะแม่ตัวดี”
จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนกอดคนตัวเล็กหลับไป ตีห้าจึงได้ตื่นขึ้นแล้วไปนอนตึกใหญ่
แต่คนตัวเล็กที่เช้ามาจำอะไรไม่ได้เลย ไม่รู้ด้วยว่ากลับบ้านได้อย่างไร

Unfold