750 HOURS

Jonihoney Romance

WARNING: R-18+
Matapos makapasok ni Cleofaith ‘Cleo’ Mandrid sa Hampton Group of Companies ay parang panaginip ang lahat sa kaniya. Bibihira lamang makapasok sa kumpanya na iyon kung hindi naka-graduate ng kolehiyo.
Ngunit siya ay hindi man lang nakatungtong koleyo, ngunit nang pakiusap siya ng secretary ng kaniyang boss na si Hugo Samuel Hampton na maging tempopary secretary sa Palawan sa loob ng seven hundred and fifty hours, ay hindi na ito nag-isip pa at dali-dali niya iyong tinanggap ang trabaho.
Ngunit paano na lamang kung ang boss mo ay ang asawa mo na iyong nalimutan?
 
 
 
 
“Sure ka po?” agad kong tanong sa kausap kong babae nang matanggap ako agad sa Hampton Group of Companies, bilang isang accounting clerk. Para sa akin ay kakaiba naman iyon. Hindi pa man niya natitignan ang kabuuan ang aking resume ay tanggap na ako. 
 
 
“Ayaw mo ba? Kasi hiring talaga kami ngayon at kulang na rin sa tao, kaya kung ayaw mo ay sabihin mo na agad,” nang sabihin niya iyon ay mabilis na akong umiling. “Nako! Hindi! Hindi lang talaga ako makapaniwala…” kamot ko pa sa aking noo. 
 
 
 
“Kung gano’n ay bukas na bukas ay mag-uumpisa ka na, kung iyon ay ayos lang sa ‘yo?” ngumiti siya sa akin nang itanong niya iyon. “O-okay lang!” kahit hindi ko na alam, kung sasabihin ko pa ba sa kaniya na tignan ang aking resume. 
 
 
Hindi kasi ata tama na bigla na lamang niya akong tanggapin nang kunin lamang ang resume ko at biglaan na akong magkaroon ng posisyon sa Hampton Group. 
 
 
 
Ngayon ay April twenty-one, dahil sa hirap ng buhay ay hindi ko alam, kung bakit ko naisip na mapadpad sa company na ito. Ang sabi kasi nila ay isa raw ito sa mga malalaking magpasahod, lalo ngayon na hindi naman ako nakapagtapos ng college at nagsisimula lang muli sa buhay. 
 
 
 
Wala na akong magulang at hirap sa buhay, ngunit ngayon ay para akong binagsakan ng blessings, dahil sa pagtanggap sa akin. 
 
 
Kaya nang dumating ang kinabukasan ay masaya akong pumasok sa Hampton Group, bilang isang accounting clerk. 
 
 
“Kumusta po,” pagbati ko sa karamihan mula sa aming department nang makaakyat ako sa itaas. “Cleo, right?” tanong sa akin ng babaeng kausap ko lamang kahapon na bigla akong tinggap. “O-opo,” agad kong sagot.
 
 
Parang hindi naman nagkakalayo ang edad naming dalawa, pero bilang paggalang na lamang ang aking po at opo sa kaniya. 
 
 
“Tutulungan ka na lang nila sa mga kailangan mong gawin. As of now, dahil wala ka pa namang experience as A.C ay under-training ka muna, ha?” hawak niya pa sa aking braso. Tumungo-tungo lamang ako at tinignan ang mga kasama kong busy sa pagta-type sa kanilang keyboard. “They kinda… busy,” ani ng babae. 
 
 
“Well, hindi ko pa pala nakakapilala ang sarili ko sa ‘yo… I’m Anie Reah, pero Anie na lang…” hawak niya pa sa kaniyang dibdib. Sunod no’n ay agad niyang inabot ang kaniyang kamay sa akin. Mabilis ko naman iyong tinanggap at ngumiti. “C-cleo, Cleofaith…” pagpapakilala ko, kahit alam ko naman na kilala na niya ako. 
 
 
Ngumiti siya sa akin at tumungo. 
 
 
 
“Ako nga pala ang secretary ng Chief Executive Officer,” sabay turo niya pa sa taas. Para akong napanganga sa kaniyang sinabi. Siya ang secretary? Ibig sabihin ay gano’n siya kataas, para makasama ang C.E.O ng company na ito. “Dalhin na kita sa cubicle mo…” hawak niya pa sa aking braso at agad naman akong idinala sa isang hindi naman kaliitan na cubicle, ngunit kitang-kita ko naman ang cctv na nakatutok sa banda ko. 
 
 
Nakuha ni Ma’am Anie ang tinitignan ko, kaya nang itaas niya rin ang kaniyang paningin ay natawa naman siya. 
 
 
 
“Maraming cctv talaga dito… marami kasing tamad-tamad, kaya marami rin ang natatanggal. Mag-ingat ka, baka mamaya ay mahuli ka at tanggalin ka, ha?” ilang tapik ang ginawa niya sa aking braso na ikinakaba ko. 
 
 
Muli kong pinagmasdan ang cctv na animo’y parang sinusundan rin ang aking galaw. 
 
 
“Anyways, congrats!” pagpaalam niya pa sa akin at agad na umalis. Ngayon ay mag-isa na lamang akong nakaupo sa aking upuan. Pinagmasdan ko ang cctv na nakaharap sa akin at napanguso. “Hi? Ikaw pala ‘yung bago,” masayang bati sa akin ng isang babae na mula sa kabilang cubicle. 
 
 
“Chelley, pero tawagin mo na lang akong Chel,” ngiti niya pang sabi sa akin at inilahad rin ang  kaniyang kamay. “Good to know na nakapasok ka rito… siguro ay nakatapos ka sa magandang paaralan.” turo niya pa sa akin na may naniningkit na mata. 
 
 
Napawi ang ngiti ko. Hindi nga ako naka graduate ng college sa pagkakatanda ko. 
 
 
“I-ikaw? Saan ka ba nag-aral?” tanong ko sa kaniya. “Ateneo, ikaw?” mas lalo lumaki ang butas ng ilong ko. Ni hindi nga ako nakatungtong o nakapaapak man lang sa kahit anong unibesidad n

Unfold