หลงรักน้องสาว

evangeline YA&Teenfiction

"รู้สึกว่า....อยากมีเขาตลอดไป แบบนี้เรียกว่าความรักมั้ย" มะปรางพูดด้วยเสียงเรียบๆ แต่ไอ้สายตาที่จ้องมาทางผม คือน้องกำลังจะสื่อถึงอะไรหรือป่าว ที่สำคัญผมเขินทำไมก่อน สติหน่อยสิไอ้ธีร์!
"ทำไมอ่ะ ปรางรู้สึกแบบนั้นกับใคร"
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่ถามเผื่อไว้ เพราะว่า ถ้ามีความรักแล้วเราต้องกระวนกระวายแบบนั้นมันดีจริงๆหรอคะ เหมือนเราจะขาดเขาไม่ได้ เหมือนเราจะตาย...ถ้าต้องเห็นเขาไปกับคนอื่น อะไรแบบนั้นหน่ะค่ะ"
"พี่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน แต่พี่รู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนนึงแล้วพี่ก็เรียกมันว่า ความรัก แต่ความรักของพี่มันต้องรอก่อน เธอก็เลยยังไม่รู้ว่า พี่รักเธออยู่ แต่การที่รอเธออยู่ตรงนี้ไม่ได้แปลว่าพี่จะปล่อยเธอไปกับคนอื่น เพราะมันก็เป็นอย่างที่ปรางบอกว่า เหมือนเราจะตายให้ได้ตรงนั้นเวลาเห็นเขาอยู่กับคนอื่น"
"แสดงว่า ผู้หญิงคนนั้นคงโชคดีที่สุดในโลก เพราะว่าพี่ธีร์น่ารัก ถึงจะดูเจ้าชู้ไปหน่อยแต่ปรางว่า พี่ธีร์ต้องดูแลเธอดีแน่ๆ" ผมมองมะปรางด้วยความอึ้งๆนิดหน่อย ผมไม่คิดว่า เธอจะพูดออกมาแบบนั้น ปกติน้องจะไม่ใช่คนพูดอะไรแบบนั้นเท่าไร ด้วยความที่ติดอยู่ในภวังค์ของห้วงความคิดทำให้ผมเผลอพูดบางอย่างออกไปอย่างไม่ได้ตั้งตัว
"แล้วอยากเป็นผู้หญิงคนนั้นมั้ยล่ะ"
"หื้ม?"
"ป่าว ไปทานข้าวกันเถอะ" ผมรีบลุกแล้วเดินไปที่ห้องอาหารทันทีเพราะเหมือนผมจะเผลอพูดบางอย่างออกไป ผมรีบสบัดความคิดอันใจร้อนของผมทิ้งไปซะ โดยไม่ได้หันกลับไปสนใจมะปรางที่กำลังไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดอยู่ ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า จะพูดแบบนั้นออกไปทำไมกัน

Unfold