YILDIRIM
READING AGE 12+
...Yürüdüğüm sokaktaki insanların birbirlerinin kulaklarına eğilip fısıldaştıklarını görmesem de hissedebiliyordum. Kalbim acıyla burkulurken titrek adımlarla kafamı daha çok eğip gözümden akıp hızlıca çenemin altına kadar ulaşan göz yaşımı elimin tersiyle silip oradan bir an önce uzaklaşmak için adımlarımı hızlandırdım. İnsanları ardımda bırakınca yerlerdeki çamur birikintilerine aldırmadan hıçkıra hıçkıra ağlayarak koşmaya başladım. Kalbim iki aydır içimde sıkıştırdığım azabı infilak ederek boğazımdan yukarı bırakmıştı. Ellerim başımı iki yanından kavrayıp canımı acıtarak saçlarımı çekiştire çekiştire başımdaki yaşmağı söküp aldı. Gözlerim o kadar hızlı dolup dolup taşıyorduki göğsümü acıyla döven kalbim dışarı çıkmak istiyordu sanki.
Ben hiç bu kadar ölmek istememiştim..!
Ben hiç bu kadar eksik , bu kadar zavallı ve bu kadar kirli hissetmemiştim...
Başımı nasırlı elleriyle sevgiyle okşayan babam hiç çignememisti ayaklarıyla beni...
Ben hiç annemi gözlerime bakmaktan benimle konuşmaktan kaçarken görmemiştim...
Ben hiç varken yok hissetmemiştim...
Unfold
Gök delinmiş, yer yarılmıştı...
Bu benim sonum muydu..?Bulutlanmıştı gök kubbe...Sanki ölüm iniyordu yer yüzüne...Tuhaftı...Çünkü korkmuyordum...Bazı şeyler ölümden beter olabiliyordu...Beni ardından sürükleyerek yüksek inşaatın merdivenlerini çıkmaya başladı. Sürekli bir yerlere takılıyordum çünkü gözlerim gri bulutlu gök yüzündeydi...Rab……
Waiting for the first comment……