Sencileyin

Simyadar Asena YA&Teenfiction

Bu kurgudaki kişiler, yerler, kurum ve kuruluşlar hayal ürünüdür. Gerçeklerle ilgisi yoktur.
Ergen iken aşağılanan bir genç kızın Nobel ödülü alıp on iki yıl sonra geri dönmesi nelere yol açar? Bazen dilin kemiği olmuyor olduğunda da iş işten geçiyor. Akın için hayat pekte kolay olmayacak gibi.
“Kalk hadi hem çok güzel bir şey oldu”
“Ne oldu anne?”
“Nisan geldi” dedi.
“Evet anneciğim Nisan ayındayız ya 16 Nisan bugün iki hafta oldu geleli.”
“Onu mu diyorum deli oğlan Nisan geldi Nisan kız” gözlerim hızla açıldı.
“Nisan derken?”
“Vallahi sabah gördüm. Siyah lüks bir araçtan indi omu değil mi diye bakınırken anne babası sarılınca anladım. Yahu ne güzel olmuş arkadan gördüm bir içim su. Bir boy var manken.”
Annem anlatırken benim kafam bambaşka yerlerdeydi.
“Abisi neticede kıyamamıştır tabi izin aldıysa demek ki”
Hızlıca kalktım. Kahvaltı tepsisine çarpınca “Yavrum yavaş yanacaksın” dedi annem.
“Ne zaman gelmiş?”
“Bilmem ki gece indi sanırım.”
“Kimse var mıydı yanında”
“Görmedim”
“Ne kadar kalacakmış?”
“Evladım arkadan gördüm bilmiyorum. Ailesi ile vakit geçirsin diye gitmedim. Büşra Kahvaltı edelim dedi lakin kız kaç saat yoldan geldi. Jet tok mu diyorsunuz ne ondan olmuştur belki dedim. Yarın akşama yemeğe davet ederiz sorarsın bütün sorularını”
Hangi yüzle anacığım?
“Hadi benim makinada ki çamaşırları çıkarmam gerek kalk sende. Kahvaltını et. Bu toplantı önemli dedin” annem çıktı. Hızlıca cama koştum. Belki görürüm umudu ile.
Sadece odama bakan balkonunun perdesi usulca çekildi hepsi bu. Bahçe kapısının önünde siyah bir BMW var.
Olsun gelmiş ya geçerim karşısına dilerim özrümü. Belki de 12 yılın vicdan azabı böylece diner ne dersiniz?

Unfold