เพื่อนแพง
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY เพื่อนแพง
BLACK ROSE เสี่ยงรักร้ายราชินีปีศาจ
Reads
“ปากบอกไม่รังเกียจแต่แววตาเธอมันฟ้อง ทุกครั้งที่เราเจอกัน เธอพยามหลีกเลี่ยงฉัน” แอนเดรียคิดในใจ หล่อนก็หลีกเลี่ยงพวก Black Rose ทุกคนนั่นแหละ เพื่อรักษาชีวิตรอดสานต่อภารกิจแก้แค้นให้สำเร็จ เธอต้องรอบคอบและคิดอย่างถ้วนถี่ “หม่อมฉันไม่เคยคิดเช่นนั้นเพคะ” “งั้นก็พิสูจน์สิ” แฟกเตอร์นึกสนุก แววตาของเขาเจ้าเล่ห์แพรวพราว “พิสูจน์หรือเพคะ?” เธอทวนคำพูดนั้นอีกครั้ง แฟกเตอร์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนเอ่ยต่อว่า “ถ้าอยากให้ฉันเชื่อว่าเธอไม่ได้รังเกียจกัน เธอต้องพิสูจน์” “พระองค์จะให้หม่อมฉันพิสูจน์อย่างไรเพคะ” บางทีการยอมทำตามความต้องการของเขาก็อาจเป็นทางออกที่ดีที่สุด “รับปากก่อนสิว่าจะยอมพิสูจน์” ไม่น่าไว้ใจเลย แอนเดรียจดจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มละไมตลอดเวลา “พระองค์ต้องการให้หม่อมฉันพิสูจน์อย่างไร กรุณาบอกหม่อมฉันก่อนเพคะ” สาวเจ้าไม่หลงกลง่ายๆ แฟกเตอร์ยิ่งท้าทายเข้าไปใหญ่ เท้าทรงพลังไล่ต้อนร่างเล็ก แอนเดรียถอยหลังหนีโดยสัญชาตญาณ “จูบฉันสิ!” คำขอที่ไม่คาดฝันว่าจะได้ยิน แอนเดรียเบิกตากว้าง เหงื่อชื้นเต็มกรอบหน้าเล็ก จูบเขางั้นหรือ? บ้าไปแล้ว… เธอไม่มีทางยอมเปลืองเนื้อเปลืองตัวกับพวกศัตรูเด็ดขาด “เงียบทำไมล่ะ ถ้าเธอจูบ ฉันจะยอมเชื่อในคำพูดของเธอ” พอเห็นเหยื่อนิ่งงัน ราชสีห์ก็ยิ่งลำพองใจ “ว่าไงแอนเดรีย?” องค์ชายหนุ่มเร่งเร้า แอนเดรียหัวใจเต้นระส่ำ ทั้งกลัวและประหม่าจนลมหายใจแทบขาดห้วง “องค์ชายไม่ควรทำแบบนี้กับนางในนะเพคะ” น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นช่างแข็งกระด้างทว่าเร้าอารมณ์คนฟังยิ่งนัก แฟกเตอร์ยักคิ้วพลางส่งยิ้มยียวน โน้มใบหน้าหล่อร้ายเข้าไปใกล้หญิงสาว “ฉันทำอะไรเหรอ?” แอนเดรียไม่เข้าใจว่าเขาต้องการสื่ออะไร หรือแค่อยากแกล้งให้เธอปวดหัวเล่น “หม่อมฉันเป็นเพียงทาสชั้นต่ำหากเทียบกับพระยศที่องค์ชายทรงมี การที่พระองค์มาเข้าใกล้หม่อมฉันแบบนี้ เกรงว่าจะไม่เหมาะเพคะ” แอนเดรียพยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้เดือดดาลแม้ภายในกำลังลุกเป็นไฟ “ถ้ารู้ตัวว่าเป็นเพียงทาสชั้นต่ำก็ไม่ควรต่อปากต่อคำกับฉันสิ” แฟกเตอร์ไล่ต้อนแม่นางในแสนสวยจนแผ่นหลังบางติดกำแพงอิฐสีน้ำตาลเข้ม “องค์ชาย…” แววตาเริ่มหวาดหวั่น “ในฐานะที่ฉันมีศักดิ์เหนือกว่าเธอ ฉันมีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ โดยเฉพาะกับพวกนางใน” ไม่พูดเปล่า… หลังมือหนาไล้วนกรอบหน้าสวยเผ็ดช้าๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นบีบปลายคางมนแน่น “ต่อให้ฉันอยากลากเธอขึ้นเตียงตอนนี้ ฉันก็ทำได้โดยไม่ต้องแคร์ใคร!” แววตาปีศาจร้ายลุกโชนด้วยไฟเสน่หา
Updated at
ร้ายฉุดรัก
Reads
"ผัวอย่างฉันทำได้ทุกอย่าง ถ้าไอ้ตัวผู้หน้าไหนเสือกมายุ่งกับเมียของฉัน ฉันระเบิดหัวมันทิ้งแน่!!!"
Updated at
เสน่หาล้อมรัก
Reads
"ฐิติวรดา!" มือหนาจับแก้มข้างขวาที่ถูกแม่สาวร่างบางลงทัณฑ์อย่างเดือดดาล "คุณกล้าดียังไงมาตบหน้าผม" "ฉันจะทำยิ่งกว่านี้ถ้าหากคุณไม่เลิกดูถูกฉัน" เรียวปากอิ่มเม้มแน่นเพราะความโกรธ เขาเป็นใคร ถือดีอย่างไรมาใช้ถ้อยคำต่ำช้ากับเธอ "กับผมคุณตบ แต่กับมัน... คุณคงขึ้นเตียงพร้อมถวายตัวเลยสินะ!" เสียงเข้มตะคอกใส่ "คุณชยกฤต!" "ทำไม!" ดวงตาคมคายดุดัน กระชากร่างเล็กเข้าหาตัว "ปล่อยนะ จะทำอะไร ปล่อย!" ฐิติวรดาดิ้นอยู่ภายใต้อ้อมกอดของผู้ชายใจร้าย มือใหญ่บีบเรียวแขนสาวเจ้าจนบอบช้ำ แต่เธอกลับไม่ปริปากแสดงความเจ็บปวดให้เขารู้ ท่าทางแข็งกระด้างของเธอกำลังทำให้เขานึกอยากเอาชนะ เป็นแค่หญิงตัวน้อยถือดีอวดศักดิ์กับผู้ชายเยี่ยงเขา "ผมอยากรู้นักว่าไอ้ปากที่เอาแต่ร้องบอกให้ปล่อยๆ เนี่ย คุณอยากให้ปล่อยจริงหรือเปล่า" คนพูดยิ้มยั่ว "ฉันไม่เคยอยากให้คุณมาแตะเนื้อต้องตัวฉัน ปล่อย!" ดวงตากลมโตแข็งกร้าว ไม่ยอมโอนอ่อนแม้สถานการณ์จะตกเป็นรองอีกฝ่าย "งั้นมาดูกัน ว่าถ้าผมทำมากกว่าแตะเนื้อต้องตัว คุณจะรู้สึกยังไง!" "อย่านะคุณชยกฤต อย่า!"
Updated at
ลมพาลหวงรัก
Reads
“บอกแล้วใช่ไหมว่าให้เลิกยุ่งกับมัน” เสียงทุ้มต่ำน่ากลัว สองมือหนาบีบหัวไหล่มนกดชิดกำแพง ไม่สนว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกเจ็บหรือไม่ “คิดจะลองดีกับพี่ใช่ไหม” เขาไม่เคยอยากร้ายกาจกับเธอเลยสักครั้ง ถ้าหากว่ามุกดายอมลดความดื้อรั้นลงบ้าง ช่องว่างระหว่างเราคงไม่เลยเถิดมาจนถึงขั้นนี้ “ทำไมมุกต้องลองดี ในเมื่อมุกมีสิทธิ์ที่จะคบใครก็ได้” อีกแล้ว… “ลืมไปแล้วเหรอ ว่าครั้งล่าสุดที่พูดประโยคนี้กับพี่ มุกต้องแลกกับอะไรบ้าง” ภาพในอดีตที่อยากลบเลือนมากที่สุดหวนกลับมาอีกครั้ง นัยน์ตาสีเข้มเรืองรองความร้ายกาจที่ซุกซ่อนอยู่ด้านใน ไอร้อนแห่งความกรุ่นโกรธแผ่ซ่านออกมาจากร่างสูง ความรู้สึกสุดท้ายที่มีต่อกันและกันเป็นสิ่งที่เขาและเธอไม่อยากจดจำมากที่สุด ค่ำคืนเดียวที่ทำให้ความสัมพันธ์อันดีต้องพังทลายลง!
Updated at
ราตรีสวาท NC30+
Reads
“ผมหิวน้ำ” “หะ หิวน้ำ?” “ใช่ ผมหิวน้ำ” ดวงตานั้นเริ่มปรือปรอย แก้มสากแดงก่ำเหมือนคนเมาเหล้า “ผมอยากดื่มน้ำ” “บนรถฉันไม่มีน้ำหรอกค่ะ ถ้าอยากดื่มคุณก็ต้องซื้อเอา” แพรพลอยโล่งอกที่เขาไม่คิดทำร้ายเธออย่างที่หวาดระแวง “ไม่จำเป็นต้องซื้อ บนรถคุณมี” “ไม่มีค่ะ ฉันไม่พกน้ำดื่ม” “คุณมีน้ำครับ” “คุณจะเถียงฉันให้ได้อะไรขึ้นมา ฉันเป็นเจ้าของรถนะ ฉันบอกว่าไม่มีก็คือไม่มีสิ คุณนี่มัน อ๊ะ! คุณเจษ” เจษฏาสอดมือเข้าใต้กระโปรงสีหวานแล้วรั้งแพนตี้ตัวจิ๋วเป็นเส้นตรงให้เสียดสีกับติ่งเนื้ออ่อนไหวของผู้หญิง “น้ำที่ผมอยากดื่มไม่มีขายที่รัก” รอยยิ้มร้ายกาจเชื่อมโยงกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มส่งตรงมาที่เธอ ถึงตอนนี้แพรพลอยเข้าใจแล้วว่าเขาหมายถึงน้ำอะไร “ใช่ครับ ผมอยากดื่มน้ำของคุณ” ชายหนุ่มหลุบตามองหว่างขาเรียวที่ตอนนี้ถูกมือของเขาจับแยกออกเล็กน้อย “มะ ไม่ คุณจะบ้าเหรอ นี่มันในรถนะ”
Updated at
ลุ่มหลงวังวนเสน่หา NC35+
Reads
เธอหลงใหลในเสน่หาราคะ จนถอนตัวไม่ขึ้น มินตรา… หญิงสาวแสนสวยเป็นที่หมายปองของเหล่าชายหนุ่มที่เข้ามาพัวพัน และหวังจะได้เรือนร่างของเธอมาเติมเต็มความอยากในราคะ หล่อนหลงใหลรสชาติบุรุษเพศเป็นอย่างมาก ความต้องการทางร่างกายอยากที่จะดับลง หากไม่ได้รับการปรนเปรอจากบรรดาผู้ชายข้างกายที่เข้ามาติดกับดักเสน่หา
Updated at
เปิดหัวใจให้เธอรัก
Reads
“จูบไม่ได้เรื่องงั้นหรือ” คนถูกสบประมาทหัวเราะเสียงสูง ดูพูดเข้า ทำเป็นมาว่าเธอจูบไม่ได้เรื่องแต่ก็เคลิบเคลิ้มจนแทบไม่อยากปล่อย “ถ้าฉันจูบไม่ได้เรื่องปากคุณก็ห่วยแตกเหมือนกัน” คนโมโหเชิดหน้าต่อว่า “อย่าเพิ่งรีบตัดสินถ้ายังไม่รู้จักผมดีพอ” ธนภพสืบเท้าแกร่งไล่ต้อนร่างบาง นัยน์ตาเสือร้ายทอประกายวาววับ “ปากของผมทำอะไรได้มากกว่าที่คุณคิด”
Updated at
Devil In Love ปีศาจร้ายมัดหัวใจยัยหน้าใส
Reads
“พูดแบบนี้ แสดงว่าอยากไปเป็นของมันมากงั้นสิ” “ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องปฎิเสธผู้ชายดีๆ อย่างเขา” ฉันเชิดหน้าตอบกลับ มือหนาอีกข้างบีบแก้มของฉันอย่างไม่ปราณี “จะบอกอะไรไว้อย่างนะเปียโน” “…” “เธอคิดเหรอว่าที่ฉันเฝ้าทนุถนอมเธอ เพื่อต้องการส่งต่อให้ผู้ชายคนอื่น” “พะ พี่อชิ” ฉันเผลอเรียกเขาในแบบเดิม “อย่าฝัน! ฉันไม่มีวันยกเธอให้ใครเด็ดขาด!” อชิประกาศกร้าว
Updated at
เทพบุตรร้ายคลั่งรัก ซีรีส์ชุด ดวงใจเทพบุตร ลำดับที่ 1
Reads
เมื่อหัวใจอันแข็งแกร่งอ่อนไหวให้กับเด็กสาวในปกครอง จอมทัพ เมอร์ริสัน จำต้องสวมวิญญาณเป็นเทพบุตรร้ายเพื่อครอบครองเรือนร่างแสนหวานของ ปลายรุ้ง “คุณทัพเป็นผู้ใหญ่ซะเปล่าแต่ชอบรังแกเด็ก” ปลายรุ้งทำหน้ากระเง้ากระงอดหลังถูกเขาสำเร็จโทษอย่างเอาแต่ใจ “ก็เด็กคนนี้น่ารังแก” ไม่พูดเปล่า จอมทัพหอมแก้มนวลเต็มฟอด กอดกระชับร่างน้อยอย่างหวงแหน ความรู้สึกอิ่มเอมแผ่ซ่านล้นอก รู้สึกเป็นผู้ชายเต็มตัวยามได้สวมกอดผู้หญิงคนนี้ แต่แล้วอารมณ์เปี่ยมสุขเป็นอันต้องพังทลายลง เมื่อมือถือของปลายรุ้งมีสายเรียกเข้าดังขึ้น ร่างบางทำท่าจะลุกไปหยิบหากก็ช้าไปกว่าคนตัวโตที่เดินลิ่วไปแบบไม่แคร์ว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า สันกรามขบแน่น รายชื่อคนโทร. เข้ากระตุ้นอารมณ์หึงหวงให้ลุกพรือขึ้นมาอีกครั้ง “ที่งานเลี้ยงยังไม่หนำใจใช่ไหม ถึงได้ให้เบอร์ติดต่อกับมัน!” ตะคอกถามเสียงเข้ม ปลายรุ้งหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เธอพลาดที่ให้เบอร์โทรศัพท์กับริคคาโด ไม่คิดว่าเขาจะโทร.เข้ามาตอนนี้ นี่มันจังหวะนรกชัดๆ “เงียบทำไม ตอบมาสิ!” ยิ่งเห็นหล่อนเงียบเขาก็ยิ่งโกรธ ปามือถือเจ้าปัญหาอัดกำแพงตกแตกกระจายเกลื่อนพื้น “คุณทัพทำเกินไปแล้วนะคะ!” ปลายรุ้งปากคอสั่น สองมือกำหมัดแน่น “หึงหวงอะไรก็ช่วยมีขอบเขตบ้าง” เสียงหวานต่อว่า จอมทัพแค่นเสียงหัวเราะ “เธอเองก็ควรมีขอบเขตเหมือนกัน เตือนตัวเองให้หนักๆ ว่าอยู่ในฐานะอะไร อย่าริมีชู้หรือคิดนอกใจฉันเด็ดขาด!” “คุณทัพพูดจาน่าเกลียด” ปลายรุ้งน้ำตาคลอ น้อยใจที่เขาพูดราวกับเธอเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย “น่าเกลียดตรงไหน? ผัวเตือนเมียให้รู้จักหักห้ามใจ จะได้รู้ว่าควรหรือไม่ควรทำสิ่งใด” “แต่รุ้งยังไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น” ปลายรุ้งเถียง “งั้นต้องรอให้ทำก่อนใช่ไหมถึงจะพูดได้” จอมทัพตีความไปอีกแบบ “คุณทัพ!” เธอเหนื่อยจะพูดกับคนบ้าอย่างเขาแล้วนะ “จำไว้นะปลายรุ้ง คนอย่างไอ้จอมทัพไม่ใช่ผู้ชายที่เธอจะมาล้อเล่นกับความรู้สึก ถ้าคิดจะเอาเขามาสวมใส่บนหัวฉันล่ะก็…” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย “เธอได้ครางตายอยู่ใต้ร่างฉันแน่!!!”
Updated at
อุบายรักมัดหัวใจนายสุดหล่อ
Reads
“โอ๊ย เจ็บนะ!” จู่ๆ เขาก็บ้าดีเดือดกระชากแขนฉันให้เข้าหาตัว ลมหายใจอุ่นร้อนที่ได้สัมผัสมันเจือปนไปด้วยความโกรธล้วนๆ “ดี อยากให้เจ็บ เธอไม่มีสิทธิ์ไปห่วงความรู้สึกของใครทั้งนั้นในเมื่อเธอเป็นคนเดินเข้ามาหาฉันเอง” นูโวเอ่ยเสียงเข้ม ดวงตาคู่นั้นจ้องหน้าฉันราวกับโกรธแค้นมาเป็นสิบชาติ เขาคงหมายถึงเรื่องที่ฉันบอกจะจีบเขาให้ติดสินะ “เป็นเธอเองไม่ใช่เหรอที่ประกาศชัดเจนว่าจะเอาฉันเป็นแฟนให้ได้ แล้วไง? พอเจอถ่านไฟเก่าก็คิดชิ่งกันไปง่ายๆ หรือไง” นูโวแสยะยิ้ม ให้ตายเถอะ ฉันไม่ชอบสีหน้าท่าทางของเขาในตอนนี้เลย มันดูน่ากลัวและไม่น่าอยู่ใกล้ ยิ่งตอนนี้เราทั้งคู่กำลังอยู่ในมุมมืดที่ลับสายตาคนด้วยแล้ว ฉันคิดว่าฉันไม่ควรยั่วโมโหเขา “ก็… ก็ตอนนั้นฉัน… เอ่อ ฉัน” “ใจง่ายว่ะ!” “ว่าไงนะ?” ฉันถามเสียงสูง “นายพูดว่าอะไร” “ฉันบอกว่าเธอใจง่าย โคตรง่ายเลย อยู่กับฉันก็หวั่นไหวพอไปอยู่กับไอ้เวรนั่นก็แอบปันใจให้มัน เหอะ ผู้หญิงอะไรวะ โลเลชะมัด!” ใบหน้าหล่อเหลาสะบัดไปตามแรงตบของฝ่ามือเล็ก ฉันพิพากษาคำพูดเน่าๆ ของเขาด้วยการลงทัณฑ์บนแก้มสาก เขาสมควรได้รับมันแล้ว ผู้ชายปากมอมแบบนี้มันสมควรแล้ว “นี่เธอกล้าตบฉันเหรอ?” ดวงตาคมกริบโกรธจัด แต่เชื่อเถอะว่าความโกรธของเขามันไม่ได้ครึ่งเท่าที่ฉันรู้สึกหรอก
Updated at