Lazy woman
ABOUT ME
ABOUT ME
STORY BY Lazy woman
สมภาร(ไม่)กินไก่วัด
Reads
ปากบอกจะไม่รัก แต่ใจชักจะไม่รักดี สมภารแก่ ๆ คนนี้ ขอกินไก่วัดเนื้ออ่อนสักหน่อยก็แล้วกัน... ตัวอย่าง... "บอกแล้วไงว่าอย่ามาง้อ" เธอว่าเสียงแข็ง พลางมองตาขวาง โธ่แม่คนดี...ตอนนั้นไม่คิดว่าจะคิดถึงขนาดนี้เสียหน่อย "ขอโทษ ไม่ได้อยากพูดเลย" ปรินทร์ว่าเสียงอ่อน ยื่นมือไปแตะข้อศอกของหล่อนราวกับกำลังขอส่วนบุญส่วนกุศล "ไม่ได้อยากพูด แล้วพูดมาทำไมคะ ไหนบอกเป็นเจ้านายไม่ควรคบกับลูกน้องไม่ใช่เหรอคะ" เธอใช่ลูกน้องธรรมดาเสียเมื่อไร เธอเป็นเด็กในการปกครองของเขา ที่ต้องดูแลเป็นอย่างดี "ตอนนี้ไม่คิดงั้นแล้ว" เพราะจริง ๆ เขามีความลับที่เธอยังไม่รู้ ปรินทร์กลัวว่าเธอจะรับไม่ได้ ซึ่งเป็นความกลัวที่ตนต้องเผชิญเพียงลำพัง แต่หลังจากคุยกับคนเป็นพี่ ชายหนุ่มอยากก้าวข้ามความกลัวเหล่านั้นไป "ไม่ต้องมาพูดเลยค่ะ ออกไป ไม่ต้องเข้ามาใกล้" ตอนนั้นทำเธอเสียใจมากแค่ไหนไม่เคยลืม อยากทำอะไรก็ทำ อยากปฏิเสธเธออย่างไรก็พูดมา พออยากคบก็มาขอกันง่าย ๆ แบบนี้เลย เธอไม่ใช่คนใจง่ายเสียหน่อย "มุก ยกโทษให้ได้ไหม" "ไม่ค่ะ" ปฏิเสธเสียงแข็ง พลางเบี่ยงตัวหนี แต่ก็ถูกคนชอบฉวยโอกาสรั้งเอวบางไว้ ตัวของเขาใหญ่มาก มากพอที่จะยกตัวเธอขึ้นโดยไม่ต้องออกแรงมากเลยสักนิด "ปะ ปล่อยนะคะ" "มุก...มุก" "อะไร" "มุก พี่ขอโทษ...เราคืนดีกันนะ" เพราะเขาโอบกอดตัวเธอทางด้านหลัง ทำให้ไม่เห็นว่ามุมปากสวยยกยิ้มขึ้นมา แต่ใครเล่าจะยอมง่าย ๆ อย่างนี้ต้องปล่อยให้ตามง้อสักหน่อย เอาให้เข็ด เอาให้หลาบจำ แล้วอย่ามาทำร้ายจิตใจกันอีก.... ----------
Updated at
ไม่เคยคิด...จะเลิกรัก (The Law)
Reads
หย่าร้างกันไป จนเธอมีใหม่ ใกล้แต่งงานอีกหน แต่เขายังอยู่ที่เดิม ไม่เคยคิด...จะเลิกรักเธอเลยสักครั้ง ทว่าเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เมื่ออยู่ ๆ เธอก็ถูกจับข้อหาฆ่าผัวใหม่ตาย และเขาต้องเป็นทนายความให้กับเธอ ตัวอย่าง... เรียนเชิญ คุณอลัน เกียรติภูมิ เป็นการ์ดสีชมพูที่วางไว้บนโต๊ะทำงานมานานกว่าสองอาทิตย์แล้ว เจ้าของห้องตั้งใจวางไว้เตือนสติตัวเอง ลังเลสองจิตสองใจว่าจะไปงานแต่งงานของเธอดีหรือไม่ ไปในฐานะเพื่อน...หรือฐานะสามีเก่า หากทำอย่างนั้นสามีใหม่ของเธออาจจะไม่พอใจ แต่ก็อยากจะไปยินดีให้กับรักครั้งใหม่ของเธอ หากสาวเจ้าตั้งใจส่งมาเชิญ แล้วเขาจะปฏิเสธอย่างไรได้ "หึ..." เขาหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับยกมือขึ้นกุมขมับ เมื่อเส้นเลือดข้างขมับเต้นตุบ ๆ ด้วยความเครียดที่เกิดขึ้นกะทันหันอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว น้ำตาที่ส่อเค้าจะไหลออกมานี้เขารู้ว่ามันเกิดจากอะไร หัวใจชาวาบ...เจ็บแปล๊บยามนึกว่าเธอกำลังแต่งงานใหม่ อยากรู้นัก...อยากรู้เหลือเกินว่าการตัดสินใจของเธอนั้นมีเขาไหม เพราะหมดรักกันแค่นั้นหรือ เธอถึงทิ้งเขาไป ชายหนุ่มยังจำวันหย่าได้ดี...และไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ เธอทำอย่างกับว่าแอบคบชู้ระหว่างอยู่กินกับเขา เธอทำอย่างกับว่าไม่เคยรักกัน ปากบอกว่ารู้สึกอิ่มตัว แต่ทำไม...เขาไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกับเธอเลยสักนิด ...นั่งซึมไปสักพัก เวลาบนผนังก็บอกเวลาเลิกงาน อลันกำลังจะลุกขึ้นยืน ทว่าเสียงโทรศัพท์กลับดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน ครืด... ครืด... "หึ ถ้าไม่ถึงเวลาเลิกงานก็คงไม่ดังสินะ" เขาแค่นหัวเราะออกมาเบา ๆ อย่างว่า...เหมือนกับร้านอาหาร หากคิดจะล้างครัวก็มีลูกค้า หากจะเลิกงานก็มีสายเรียกเข้า ชายหนุ่มส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะคว้าเสื้อสูทมาพาดไว้ที่แขนแทนการสวมใส่ เขายื่นมือไปรับโทรศัพท์สำนักงานที่ตั้งอยู่บนโต๊ะทำงาน ติ๊ด! [เรียนสายทนายอลันครับ] เสียงต้นสายนั้นไม่คุ้นหูเท่าไหร่นัก เดาว่าผู้ช่วยของเขาเป็นคนโอนสายนี้มาให้ "ครับ ผมถือสายอยู่" เขาตอบรับเสียงนิ่งเรียบ พร้อมกับเหลือบสายตาไปมองนาฬิกาเป็นระยะ ๆ ทว่า [พอดีว่าคุณโยษิตาร้องขอให้คุณมาเป็นทนายให้ครับ] "หือ..." เขานิ่งไปชั่วขณะ เปลือกตาหนากะพริบปริบ ๆ สิ่งที่ได้ยินอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวนั้นทำเอาร่างหนาเซถลา "วะว่าไงนะครับ" ถามย้ำอีกครั้ง แข้งขาอ่อนแรง ชายหนุ่มทรุดกายลงนั่งที่เก้าอี้ทำงานอีกครั้ง ใจของเขานั้นร่วงลงพื้น หัวก็คิดเตลิดเปิดเปิงเพราะคนที่ต้องการทนายนั้นไม่ใช่เรื่องดีแน่ [เธอตกเป็นผู้ต้องสงสัยคดีฆาตกรรมครับ ตอนนี้ถูกควบคุมตัวที่สน.หากว่าคุณทนาย...] เสียงต้นสายนั้นดังเบาลงเรื่อย ๆ ในโสตประสาทการได้ยิน อลันไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน หูของเขาดับไปชั่วขณะ ได้ยินเพียงเสียงวิ้ง ๆ พร้อมกับก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายที่กำลังทำงานอย่างหนัก... ฆาตกรรมอย่างนั้นหรือ โยษิตาเนี่ยนะ... อลันจะไม่ตกใจขนาดนี้ถ้าเจ้าของชื่อนี้ไม่ใช่เมียเก่าของเขา ชายหนุ่มไม่เชื่อว่าภรรยาเก่าของเขาจะฆ่าใครได้
Updated at
คล้ายว่ารักเมียแต่ง
Reads
เขายอมรับผิดชอบลูกในท้องด้วยการแต่งงาน ยอมประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าเธอนั้นเป็นเมียของเขา ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาพยายามปกปิด จนเธอหลงดีใจว่าเขาคงรัก แต่ที่ไหนได้...เธอก็แค่คนหน้าคล้ายแฟนเก่าของเขาแค่นั้น ตัวอย่าง... "พอได้แล้วปิ่น เสียงดังเดี๋ยวลูกได้ยิน" เขาเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากให้ลูกรับรู้ว่าพ่อแม่มีปัญหา "ไม่ เรายังคุยกันไม่จบ พี่ด่าฉันสิ พี่ตีฉัน พี่ตบฉันก็ได้ ทำให้ฉันรู้สึกว่าพี่ไม่รักฉัน!" เขาทำทุกอย่างให้มันคลุมเครือไปหมด เล่นกับความรู้สึกของเธอจนแยกไม่ออกว่าอันไหนที่เรียกว่าไม่รัก "_" ณัฐกฤตส่ายหน้าเบา ๆ ยกแขนขึ้นมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ ท่าทีของเขาทำให้ปิ่นมุกอดไม่ได้ "หย่าไหมคะ" เขาจะได้ไปทำตามใจตัวเอง แต่ทว่าพอคนเป็นสามีได้ยินก็เกิดไม่พอใจขึ้นมา "หย่าได้ยังไง แล้วลูกล่ะ" เขามีสีหน้าหงุดหงิด แทบไม่อยากเชื่อหูว่าอยู่ ๆ เธอก็เอ่ยพูดมันออกมา "แล้วพี่รักฉันไหม" "_" "ช่วยโกหกฉันสักนิดว่า ฮึก พี่รักฉัน" ถ้าเขาพูด หรือหลอกเธอสักนิดว่ารัก เธอก็พร้อมจะเชื่อ แต่นี่เขาเล่นไม่พูดอะไรเลย "_" ณัฐกฤตเบือนหน้าหนี "ขอโทษ" "ขอโทษ? ฮึก ทำไม" "_" "พี่จะทิ้งฉันกับลูกไปเหรอ" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ภาวนาให้เขาปฏิเสธ ทว่า "พี่จะรับลูกไปเลี้ยงเอง ถ้าเธอจะหย่า" มันเจ็บเสียยิ่งกว่า ที่เขาไม่เอาเธอ
Updated at
Bad dragon ร้ายรักพี่ชายแสนร้าย
Reads
เพราะความรักที่เป็นไปไม่ได้ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะรักเธอ ตัวอย่าง... “เราเลิกกันเถอะ” “_” “ฉันอยากให้เราจบกันแค่นี้” ในหูของผมมันอื้ออึงไปหมด แข้งขาก็อ่อนแรง ผมไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงพูดอย่างนี้ มากกว่าความเสียใจคือความสับสน “เธอ...ล้อฉันเล่นเหรอ” “ไม่ใช่ค่ะ ฉันพูดจริง ๆ” ผมส่ายหน้าเบา ๆ “ทำไม” “_” “หรือเธอไม่ได้รักฉัน” “ฉัน...” แก้มใสเบือนหน้าหนี เธอยกมือขึ้นปาดน้ำตาออก ก่อนจะค่อย ๆ หันมามองผมอีกครั้ง “ฉันเบื่อ ฉันหมดรักเฮียไปเฉย ๆ” “ห้ะ...” เธอตอบออกมาแบบนี้ก็ทำให้ผมพูดไม่ออก ไม่มีสัญญาณบอกเลยว่าเธอหมดรักผมแล้ว ทว่าขณะนั้นเองที่คำพูดเพื่อนของเธอที่เคยบอกผมก็ลอยเข้ามาในหัวอีกครั้ง “เธอบอกว่าไม่ได้ชอบพี่ ไม่คิดว่าอยู่ ๆ ก็คบกัน” ผมกะพริบเปลือกตาปริบ ๆ สับสนมึนงงกับตัวเอง ที่ตอนแรกคิดว่ายังไงเธอก็รักผม ไม่มีทางที่จะเป็นอย่างที่เพื่อนของเธอพูด แต่ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ หมดรักเหรอ...โกหกทั้งเพ “เธอไม่ได้รักฉันตั้งแต่แรก” ผมพึมพำออกมาเบา ๆ ซึ่งแก้มใสก็ตกใจ ใบหน้าเล็กส่ายไปมาพยายามปฏิเสธ ทว่าความรู้สึกของผมมันพังทลายลงไปแล้ว ผมไม่ต่างจากคนโง่เลย...
Updated at
เขา(ไม่เคย)รัก
Reads
เขาปฏิเสธจะคบหากับเธอจริง ๆ จัง ๆ นั้นเป็นเพราะเขามีคนในใจที่อยากแต่งงานด้วย กระทั่งมีลูกด้วยกัน เขากลับมาขอคืนดี นึกคิดว่าเขารัก แต่ที่ไหนได้...เขาโดนหล่อนคนนั้นปฏิเสธมาต่างหาก แล้วเธอจะทนเพื่อ? ตัวอย่าง... "ฉันถามว่าได้เอากับมันไหม" ความอดทนทั้งหมดทั้งมวลมันพังลงมาทันควัน มัดไหมน้ำตาไหลพราก เขาเล่นกับความไว้ใจของเธอ หลอกลวงปั่นประสาทราวกับเห็นว่าเธอเป็นคนโง่ "เปล่า" ชายหนุ่มเองก็ยืนยันคำเดิม เขาพูดความจริง แต่เธอกลับส่ายหน้า "จะโกหกฉันไปถึงไหน ฮึก เห็นฉันโง่ หลอกง่าย ฮึก เห็นฉันเป็นอะไร เป็นควายกินหญ้าหรือไง!" หญิงสาวตบะแตก เขาปกปิด ปิดบังเธอทุกอย่าง ขณะเดียวกันที่เรื่องของเธอเขากลับรู้ทุกเรื่อง การกระทำของเขานั้นไม่สงสารเธอ ไม่สงสารลูก ไม่แฟร์...ไม่แฟร์เลยสักนิด "ไม่ใช่อย่างนั้นมัด ผมขอโทษ" "ขอโทษ?" "_" "ขอโทษที่โกหกฉัน หรือขอโทษที่ไปเอากับมันมา" ว่าเสียงแข็ง น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโมโหนี้ทำให้ฐากูรเองก็เสียใจ เขาพูดอะไรเธอไม่เชื่ออีกต่อไป เพราะที่ผ่านมานั้น...เขาโกหกเธอทุกอย่าง
Updated at
หย่าสักที...ฉันจะมีผัวใหม่
Reads
เขามีโลกหลายใบ โกหกหลอกลวง เห็นเธอเป็นแค่ของตายใกล้มือ ทว่าพอขอหย่า เขากลับไม่ยอม โธ่พ่อคุณ...หย่าสักทีเถอะ เธอจะมีผัวใหม่ ตัวอย่าง... "พอสักทีเถอะ! คิดว่าฉันโง่มากเลยเหรอ คิดว่าจะทำอะไรก็ได้ จะมั่วแค่ไหนก็ได้งั้นสิ หึ ทุเรศ เฮงซวย!!" ผัวเฮงซวยแบบนี้ เธอไม่เอาแล้วล่ะ ที่มาวันนี้ก็ไม่ได้คิดอาลัยอาวรณ์ แค่จะเอาหลักฐานแล้วก็กลับแค่นั้น "ฟังก่อนนะ คือ..." เพียะ!! เพราะเขาไม่คิดที่จะหยุดแก้ตัว ฝ่ามือบางเลยยกขึ้นฟาดใส่หน้าเขาอย่างแรง ตั้งแต่แต่งงานกันมา...เธอไม่เคยคิดจะตบหน้าเขาเลยสักครั้ง แต่ตอนนี้มันเหลืออดมากเลยจริง ๆ "พอสักที! ฉันจะฟ้องหย่า ฮึก ฟ้องที่พี่มีชู้ แล้วก็จะฟ้องชู้ด้วย" เสียงของเธอสั่นเครือ อนาวินค่อย ๆ หันหน้ากลับมามองเธอ ความชาวาบบนใบหน้าที่ไม่ได้ตั้งตัวนั้นทำให้มึนเล็กน้อย "ฉันไม่หย่า" ว่าเสียงเข้ม ถอนหายใจออกมาเบา ๆ เธอคงรู้หมดแล้วเรื่องที่เขาโกหกที่ผ่านมา ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องแก้ตัวอีกต่อไป "ทำไม อึก ทำไมไม่หย่า" เอ่ยถามทั้งน้ำตา จะว่ารักก็ไม่ใช่ คนรักกันไม่มีทางทำแบบนี้กับเธอ "_" ตอบไม่ได้ แค่คิดว่าตัวเองคงขาดเธอไม่ได้ การมีแพรไหมอยู่ข้างกายนั้นมันดีกว่าไหน ๆ "อยากเก็บฉันไว้เป็นของตายใกล้มืองั้นสิ ฮึก จะเรียกใช้ตอนไหนก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ พอเบื่อก็วางทิ้งไว้ พออยากใช้ใหม่ก็แค่หยิบมันขึ้นมา" ว่าทั้งน้ำตา เขาทำอย่างกับเธอเป็นสิ่งของไร้ความรู้สึก อยากหยิบอยากใช้ตอนไหนก็ได้ ไม่คิดถึงความรู้สึกของเธอ ---------- หมายเหตุ: มีตอนจบแบบเดียว จบในเรื่อง #ผัวที่ดีคือผัวใหม่
Updated at
หย่ารัก...สามีไม่รักดี
Reads
...มีลูกถึงสองคน คนหนึ่งหกขวบกับอีกคนอยู่ในท้อง แค่นี้ยังไม่พออีกหรือ...เขาถึงคิดเลี้ยงดูเด็กนักศึกษาสาวอีกคน มิหนำซ้ำยังทำมันท้อง คิดเอาลูกของมันมาให้เธอเลี้ยง...บัดซบสิ้นดี สามีไม่รักดีแบบนี้ เธอขอหย่า ตัวอย่าง... "ผม...ไม่รู้จะเริ่มบอกยังไง" เขาค่อย ๆ ถดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้น ยื่นมือไปกุมฝ่ามือของเธอบนหน้าตัก โดยที่ลัลนานั้นยังนั่งอยู่บนโซฟาดังเดิม เธอมองมือของเขาไม่วางตา หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดไปเสียหมด โดยที่ยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าเขาจะบอกอะไร "นา..." "_" "รินบอก อึก รินบอกว่า...รินท้อง" ลัลนาหูอื้อไปชั่วขณะ ราวกับว่ารอบกายหยุดเคลื่อนไหว เธออึ้งตะลึงงันจนพูดอะไรไม่ออก "นา...ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่..." เพียะ! "ไม่รู้เหรอ ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง พูดออกมาได้!!" ใบหน้าหล่อเหลาหันขวับไปตามแรงตบโดยที่เขายังพูดไม่ทันจบเสียด้วยซ้ำ ลัลนาระเบิดอารมณ์ออกมาทันที "นา...ฟังก่อนนะ" เขาพยายามทำให้เธอใจเย็น ขณะเดียวกันก็เข้าใจว่าเธอคงใจเย็นไม่ได้แล้ว "ผมขอโทษ ผมขอได้ไหม อึก ถ้าเกิดว่าเป็นลูกของผมจริง ๆ ผมอยากให้คุณรับเลี้ยงเด็กไว้ได้ไหม ผมไม่อยากเลิกกับคุณ ไม่อยากหย่า มันเป็นความผิดพลาดนา" เขาพรั่งพรูออกมาไม่หยุด "ไม่รู้ใช่ไหม..." เธอพยักหน้าเบา ๆ เหมือนกับตอบตัวเองเสียมากกว่า "ไม่รู้ใช่ไหม อึก ไม่ว่ารู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงใช่ไหม" "นา..." น้ำตาของลัลนาไหลออกมาไม่หยุดเช่นกัน เขาพูดมาได้ว่าไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ก็ไปเอากับมันจนทำมันท้องแล้วบอกไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง เธอหันไปคว้าโทรศัพท์มาเปิดรูปภาพที่นางเมียน้อยคนนั้นส่งมาให้ "นี่ไง! นี่ไงที่ทำให้มันท้อง!!" ภาพเปลือยของเขากับหล่อนคนนั้นเธอยังเก็บมันไว้อย่างดี ซึ่งทันทีที่เขาเห็นเปลือกตาหนาก็เบิกโพลงด้วยความตกใจ "นา! คุณไปเอารูปภาพพวกนี้มาจากไหน!" เขาตกใจมาก นึกว่ารินลดาไม่ได้ส่งภาพนี้ให้คนเป็นเมีย แต่ทำไมเธอรู้แล้วแต่กลับเงียบ... ---------- หมายเหตุ: ไม่มีนอกกายนอกใจ ตอนจบจบสุขนิยม เรื่องนี้มีเด็กน่ารัก
Updated at
อย่างไรเขาก็(ไม่)รัก
Reads
พยายามจนสุดแรงยื้อ...อย่างไรเขาก็ไม่รัก วิวาห์รอหย่านี้เธอขอไปเองเสียยังดีกว่าให้เขามาพรากลูกไปจากอก... ตัวอย่าง... "เธอมีอะไรดีให้ฉันต้องรักเธอ" เอ่ยถามเสียงเรียบ มองหน้าของเธอด้วยใบหน้านิ่งเรียบ "เธอทำกับข้าวเก่ง เป็นแม่บ้านที่ดี เป็นหัวหน้างาน เป็นผู้หญิงสมัยใหญ่ แต่งตัวเซ็กซี่ เธอมีดีพอที่จะทำให้ฉันรักเธอไหม" ถ้อยคำที่เอื้อนเอ่ยผ่านริมฝีปากหนาทำเอาเธอสะอึก อิงลดามองเจ้าของคำพูดด้วยแววตาสั่นไหว และยิ่งไปกว่านั้น "เธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่าไปวัน ๆ" คำพูดต่อมาของเขาก็ทำเอาเส้นความอดทนของเธอขาดผึ่ง อิงลดาดวงตาเบิกกว้าง ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนประจันหน้า "แล้วไม่ใช่พี่เหรอที่ห้ามฉันทุกอย่าง ไม่ใช่พี่เหรอที่กดขี่ฉัน! ไม่ใช่เหรอ!" ฝ่ามือบางยกขึ้นผลักอกแกร่งแรง ๆ หญิงสาวสติหลุดไปในทันที "_" "ฮึก ฉันทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ฉัน..." เธอร้องไห้ออกมาเสียงดัง จะมีแฟนยังไม่ได้เลย เขาสั่ง เขาห้ามเธอทุก ๆ อย่าง แต่ตอนนี้กลับมาบอกว่าเธอไม่มีอะไรดี "ใช่!...ฮึก ฉันมันไร้ค่า" "อิง..." พันธดนย์ไม่เคยเห็นเธอเป็นหนักขนาดนี้มาก่อน คำพูดของตัวเองเมื่อครู่ก็รุนแรงมากจริง ๆ "ฮึก คนไร้ค่าแบบฉัน อึก อยู่ไปก็รกโลกถูกไหมคะ" "อิงลดา..." พันธดนย์ยื่นมือไปข้างหน้า มีบางอย่างสะกิดใจให้เขายื่นมือออกไป ทว่าเธอก็ปัดฝ่ามือของเขาออกอย่างแรง อิงลดายกมือขึ้นเสยผมที่ปรกลงใบหน้า ความร้อนผ่าวของใบหน้านั้นอัดอั้นไปด้วยความโกรธ เธอเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ดึงเสื้อผ้าของตัวเองที่อยู่บนไม้แขวน กระชากแรง ๆ เพื่อระบายอารมณ์ "เธอจะทำอะไร" กว่าจะเอื้อนเอ่ยออกมาได้ พันธดนย์เม้มริมฝีปากพร้อมกับเท้ามือที่เอวไปด้วย เขามองคนตัวเล็กทว่าท้องโตนี้เก็บข้าวของ เจ้าของร่างบางชะงักเป็นระยะ ๆ เธอร้องไห้ไม่หยุด "ฮึก..ฮือ~" พร้อมกับเก็บของไปด้วย ไม่มีเงินติดตัวหรอก ไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลยสักอย่าง ไม่มีปัญญาเลี้ยงลูกโดยไม่ขอเงินจากครอบครัวเขา เธอรู้แค่ว่าตอนนี้ต้องไป ต้องไปให้ไกลจากเขาคนนี้ "อิง! หูแตกหรือไง!" ถามก็ไม่ตอบ เอาแต่ร้องไห้ พันธดนย์ขยับเข้าไปใกล้ กระชากแขนของเธออย่างแรงจนเสื้อที่อยู่ในมือนั้นร่วงลงพื้น "ฮึก...ปะปล่อย!" "ฉันก็ไม่ได้อยากยื้ออะไรเธอหรอกนะ แต่เธอมีที่ไปงั้นเหรอ มีที่ไป?" เขาถามย้ำอีกครั้ง เธอไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติผู้ใหญ่ เรียกได้ว่าหัวเดียวกระเทียมลีบก็ยังได้ เห็นอย่างนั้น...อิงลดาจึงยื่นมือไปกระชากโทรศัพท์ของตัวเองจากมือของเขา "สนใจทำไมคะ คนไร้ค่าอย่างฉันตายไปก็คงไม่ได้ทำให้โลกนี้มันขาดอะไรไปหรอกค่ะ" ---------- หมายเหตุ: นิยายมีสองคู่ หนึ่งคู่เป็นคู่หลัก อีกคู่เป็นตัวละครเสริมเพิ่มความฟิน โดยตอนจบของนิยายเรื่องนี้จบสุขนิยม มีตอนพิเศษแถมให้
Updated at
วิวาห์(ห)วาน
Reads
ปล่อยให้ชีวิตแต่งงานนั้นเป็นความทรงจำที่สวยงาม เป็นวิวาห์ในวันวานที่ไม่หวนกลับมาอีกครั้ง...แม้นจะพยายามมากแค่ไหน ชีวิตหลังแต่งงานถูกเก็บไว้ในความทรงจำ มันพังลงด้วยตัวของเขาเองไม่ใช่เพราะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของเขา ขวัญตา: ฉัน...เป็นเพื่อนสนิทกับพายุมานาน เพียงแค่วันเดียวที่ฉันจะรวบรวมความกล้าบอกรักเขา แต่...อยู่ ๆ เขาก็ร่อนการ์ดวันแต่งงานให้กับฉัน เธอคิดว่าไงล่ะ เขาเป็นของฉันมาตั้งนาน เธอมาทีหลัง อย่าเจ่อ พายุ: แพตตี้สำหรับผมเธอคือผู้หญิงคนหนึ่งเหมือนกับทุกคนที่เคยเจอ ผมเลือกแต่งงานกับเธอโดยไม่รู้ว่าเธอมีความพิเศษอะไร แถมตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไรอีก อารมณ์คนท้องหรืออะไรไม่รู้ เธอเปลี่ยนไปมาก แพตตี้: ฉันไม่ได้เปลี่ยนไปหรอก แต่พี่โง่ไง! พี่ไม่รู้เหรอว่าผู้หญิงคนนั้นเขาคิดอะไรกับพี่!!
Updated at
รักต้องห้าม PART I
Reads
อุ้มลูกข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาเขา แต่เขากลับผลักไส ปากบอกรับไว้แค่ลูก หากว่าย้อนกลับมา...เธอจะผลักไสเขาบ้าง ----------- นิยายเรื่องนี้มี 2 คู่ 1. คาลเวิร์ต - มินตรา -----โปรย----- 'เธอ' ขโมยน้ำเชื้อของเขามาทำเด็กหลอดแก้วกับตัวเอง ก่อนจะพบว่าลูกที่อุ้มท้องมาเป็นโรคธาลัสซีเมีย และทางเดียวที่จะช่วยตัวเล็กได้ในตอนนั้น คือการกระเตงลูกไปหา 'เขา' 2. เคเรนด์ - มิล่า -----โปรย----- 'เขา' จะไปมีอะไรกับใครก็ได้ แต่เขาคนนี้ที่เป็นแฟนกับ 'เธอ' กลับกินไม่เลือกแม้กระทั่ง น้องสาวของเธอเอง -----ตัวอย่าง----- “ฉันไม่ขออะไรมากเลยค่ะ เดี๋ยวนี้มีเทคโนโลยีใหม่ แค่กินยาที่เตรียมให้เข้าไปก็เอาสเต็มเซลล์ออกมาได้โดยไม่ต้องเจาะไขกระดูกเลยค่ะ ง่ายนิดเดียว ฉันขอเวลาไม่นาน ฮึก...ช่วยเขาด้วยนะคะ” พรึ่บ! หญิงสาวว่าพร้อมกับคุกเข่าลงบนพื้น เธอร้องไห้ออกมาเมื่อพูดประโยคเมื่อครู่ ขณะที่มาเฟียหนุ่มเข้าใจทุกอย่างตั้งแต่เธอพูดชื่อโรคแล้ว แม้จะไม่จำเป็นต้องเรียนหนังสือ แต่แม่ของเขาก็ให้คนมาสอนหนังสือที่บ้านตั้งแต่เกิด มาเฟียหนุ่มรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร “นะคะ...ฉันไม่ขออะไรเลย ถ้ามันเข้ากันได้ ฉัน..ฮึก จะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีก จะไม่ให้กรุงโรมรบกวนอะไรคุณเลยค่ะ” มาเฟียหนุ่มมองหน้าที่เปื้อนน้ำตาของหญิงสาว ก่อนที่เขาจะเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเหมือนเคย “ถ้ามันเข้ากันได้...ฉันต้องการเด็ก” “อะไรนะคะ” “แต่ฉันไม่ต้องการเธอ...” มินตราชะงักไป ราวกับมีอะไรบางอย่างมาปกคลุมก้อนเนื้อข้างซ้าย มันอึมครึมและมืดหม่น “ยกเด็กให้ฉัน...”
Updated at