จากค่ำคืนแสนหวานกลับกลายเป็นค่ำคืนอันแสนโหดร้าย เพราะเธอเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับแขกจนตั้งท้อง และผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกก็คือ...มาร์ติน ออสก้า ลี ซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังของเอเชีย!! หญิงสาววัยเพิ่งจะ 18 ปี อนาคตกำลังสดใส แต่ทุกอย่างกลับพังทลายลงในพริบตาเพราะเธอ...ท้อง! แถมครอบครัวยังบังคับให้เธอไปเอาลูกออก และจะไม่ยอมรับจนกว่าจะรู้ว่าพ่อของเด็กเป็นใคร แต่ใครจะไปรู้ว่าพ่อของเด็กคือซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังของเอเชีย!! แล้วเธอจะทำอย่างไร...เมื่อวันหนึ่งมีเหตุทำให้เธอและเขาโคจรกลับมาเจอกันอีกครั้ง หญิงสาวธรรมดา กับ ซุปเปอร์สาร์หนุ่มสุดหล่อ! -มาร์ติน ออสก้า ลี- ลูกครึ่ง ไทย-จีน-อังกฤษ อายุ 30 ปี เขาไม่เคยรู้ตัวมาก่อนว่าเมื่อ 5 ปีที่แล้วเคยทำผู้หญิงท้อง! แต่ถึงจะท้องเขารับแค่ลูก ไม่ได้รับแม่ของลูก เพราะไม่ชอบผู้หญิงที่ทำงานอย่างว่า -อ้อม เอมิกา- เด็กสาววัย 18 ปี ที่ถูกเพื่อนชักชวนไปทำงานชงเหล้า แต่ดันท้องกับแขก ซึ่งเขาคนนั้นก็คือ มาร์ติน ออสก้า ลี! ซุปเปอร์สตาร์ชื่อดังของเอเชีย ถึงเขาจะเป็นพ่อของลูก แต่สถานะของเราต่างกันเกินไป อีกทั้งเขาก็ไม่ยอมรับในตัวเธอ แถมยังถูกตราหน้าว่าปล่อยให้ตัวเองท้องหวังรวยทางลัด! -อลิส อลิสสา- นางแบบสาววัย 27 ปี คู่หมั้นของมาร์ติน คิดมาตลอดว่าแฟนหนุ่มรักและซื่อสัตย์กับเธอเพียงคนเดียว จนกระทั่งวันหนึ่งบังเอิญเจอเด็กชายที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายกันกับมาร์ติน ถึงได้รู้ว่าเขาเคยทำผู้หญิงท้อง และเธอจะทำทุกวิถีทางเพื่อกับจัดเสี้ยนหนามหัวใจ โดยเฉพาะแม่ของเด็ก! _________________ ....ตัวอย่างบางช่วง.... ปึก! “ฉันไม่รับเงินสกปรกจากคุณ!” “สกปรกตรงไหน นี่คือเงินที่ได้จากการขายตัวนะ” ชายหนุ่มแกล้งยั่วโมโหอีกฝ่าย และมันก็ได้ผล เอมิกาตวัดมองตาเขียวปั๊ดและเริ่มลงมือทุบตีเขา “ฉันจะไปฟ้องคุณอลิสว่าคุณข่มขืนฉัน!” “ข่มขืนงั้นหรอ ก็เห็นๆ อยู่ว่าเรามีความสุขร่วมกัน” “คุณหลอกล่อฉัน คนเลว!” “แต่มันก็ทำให้เธอเสร็จไม่ใช่หรอ” ชายหนุ่มรวบข้อมือเล็กที่กำลังทุบตีไว้ด้วยมือเดียว ก่อนจะโชว์อะไรบางอย่างให้หญิงสาวดู “คะ...คุณไปเอารูปนี้มาจากไหน!” “ในกระเป๋าของเธอไง” “นะ...นี่คุณแอบค้นกระเป๋าของฉันหรอ!” “ถ้าไม่แอบค้นจะเจอสิ่งนี้หรอ” เขาหยิบมือถือของเธอขึ้นมา กดเข้าไปที่คลังรูปภาพซึ่งแทบไม่มีรูปของเธอเลย มีแค่รูปลูกกับรูปของเขาที่ไปก็อปตามอินเทอร์เน็ตมา “มือถือเธอมีรูปฉันเยอะขนาดนี้เลยหรอ” “อะ..เอาคืนมานะ คนเลว! ใครอนุญาตให้คุณไปค้นมือถือของฉัน!!” เอมิกาพยายามแย่งกลับคืนไปแต่มาร์ตินยืดตัวสูงขึ้น ชูมือถือไว้ข้างบนสุด ทำให้เอมิกาเอื้อมไม่ถึง “ที่แท้คนที่เธอชอบ....ก็คือฉันเองหรอ"
เพราะครอบครัวของเธอคือเบื่องหลังการตายอันน่าสลดของบุคคลที่รักที่สุดในชีวิต 'อัคคี' ชายหนุ่มผู้ที่หัวใจอัดแน่นไปด้วยความเคียดแค้น จึงสวมบทบาทเป็นชายหนุ่มแสนดีเข้ามาช่วยเหลือครอบครัวของ 'พิมพ์ลดา' ลูกสาวเพียงคนเดียวของฆาตกร สาวน้อยไร้เดียงสาหลงรักซาตานร้ายจนหมดหัวใจ ให้ได้ทุกอย่างแท้กระทั่งชีวิต จนวันหนึ่งเธอได้พบกับความจริงว่า....ที่ผ่านมาเป็นเพียงละครตบตาเท่านั้น! ----------------------- “แต่อังศุมาเกิดอุบัติเหตุเพราะเธอ! เพราะงั้น เธอต้องเป็นคนบริจาคเลือดช่วยแฟนของฉัน!!” “ตะ...แต่พิมพ์ทำไปเพราะปกป้องตัวเองนะ!” พิมพ์ลดาว่าพรางกุมหน้าท้องไว้หลวมๆ เธอมีเลือดกรุ๊ปเดียวกันกับอังศุมาก็จริง แต่ตอนนี้เธอบริจาคเลือดช่วยใครไม่ได้...เพราะในท้องมีเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ชายที่ชื่ออัคคีอยู่ข้างใน!! “แต่เธอต้องทำพิมพ์ลดา เธอต้องช่วยอังศุมา ถ้าเธอไม่ทำ...งั้นไอ้เกรียงไกรพ่อของเธอต้องตาย!” “ได้โปรดเถอะคุณอัคคี....ฮึก.....ตอนนี้พิมพ์ช่วยใครไม่ได้จริงๆ พิมพ์ขอโทษ ให้พิมพ์กราบก็ได้...พะ....พิมพ์ไม่พร้อม ฮื้อๆๆ” “ไม่พร้อมก็เรื่องของเธอ แต่อังศุมารอเลือดจากเธออยู่” เขาปรายตามองด้วยสายตาสุดเย็นชา ไม่เห็นใจแม้หญิงสาวจะก้มลงกราบแทบเท้าอย่างน่าอดสู่ ก่อนจะหันหน้าไปเรียกบุรุษพยาบาลมาพาตัวพิมพ์ลดาเข้าไปในห้อง “เชิญคุณพยาบาลเอาตัวผู้หญิงคนนี้ไปได้เลยครับ”
ในวันที่เธอรู้ว่าตัวเองกำลังป่วยคือวันที่เขากำลังจะไปอยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตเพราะไม่อยากฉุดรั้งอนาคตของใครจึงจำใจยอมจากลา ทั้งๆที่ยังรักแต่ไม่ว่าจะผ่านมานานหลายปีหัวใจของเธอก็ยังเป็นเขาเหมือนเดิม...ในณะที่หัวใจของเขาเป็นของคนอื่นไปแล้ว!"ทำแบบนี้ทำไม! คุณก็รู้ว่าดากับโรสเป็นเพื่อนกัน!!""ขอโทษนะรมิดาที่ฉันเลือกโรส เพราะในวันที่ฉันต้องการเธอมากที่สุด...กลับเป็นโรสที่อยู่ข้างๆฉัน""ดามีเหตุผล..ฮึก....ดายังรักคุณอยู่~""เหตุผลเพราะเธอมันร่านไงรมิดา แล้วไหนล่ะไอ้คนที่เธอทิ้งฉันไปหามัน!"..."พีท...น้าขอล่ะ ไม่รักลูกสาวน้าแล้วก็ไม่เป็นไร แต่ช่วยยัยดาเถอะนะ ถือซะว่าทำเพื่อคนเคยรักกัน""ทำไมผมต้องช่วย แล้วที่น้องสาวของผมเป็นเจ้าหญิงนิทราทำไมไม่ช่วยล่ะ มันเกิดจากฝีมือลูกสาวเลวๆของคุณน้าไม่ใช่หรอ!"
...12 ปีที่พลัดพรากจากกัน......หนึ่งคนรอพูดคำว่ารัก......แต่อีกคนกลับมาเพื่อแก้แค้น!.....จากความสูญเสียในอดีต แปรเปลี่ยนให้เขากลายเป็นซาตานไร้หัวใจ!การกลับมาเจอกันในครั้งนี้ เขากลับให้เธอได้เพียงแค่...น้ำตา "ฉันขอนะดาริน ไปจากที่นี่เถอะ ฉันจะให้เธอไปตั้งตัวใหม่พร้อมเงินอีกก้อนหนึ่ง""ระ..รินไม่รับค่ะ ฮึก..แต่รินสัญญาว่าจะไปจากที่นี่ รินขอโทษ ฮรื้อๆๆ รินไม่รู้จริงๆ""เธอไม่ผิดหรอกดาริน" ซีรีนแตะไหล่ของดารินเบาๆพร้อมจิกเล็บแต่ทว่าอีกฝ่ายไม่รู้สึก เพราะตอนนี้เธอชาไปทั้งตัวเหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน "ว่าที่สามีของฉันต่างหากที่ยังมักมากไม่เคยตัดกิเลสตัณหา นี่ไม่ใช่แค่เธอนะที่เป็นกรณีแรก ก่อนหน้านี้มีอีกหลายสิบกรณี แต่สุดท้ายคุณสิงห์ก็ไล่พวกนั้นออกไปจากชีวิต""...""ฉันรู้ว่าเธอเองก็เสียใจที่ต้องออกไปจากที่นี่กระทันหัน แต่ฉันเชื่อว่าผู้หญิงอย่างเธอจะสามารถใช้ชีวิตอยู่บนโลกภายนอกได้"วาจาแสนหวานเคลือบไปด้วยยาพิษไม่ได้แทรกซึมเข้าไปในหูของดารินเลย เธอเงยหน้าขึ้นมองชายอันเป็นที่รักด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด กำลังจะแต่งงานแต่กลับไม่บอกเธอสักคำ จะให้เธอกลายเป็นคนไม่มีศักดิ์ศรีไปถึงเมื่อไหร่!"หรือถ้าเธอคิดถึงที่นี่ก็แวะมาเยี่ยมได้นะ ฉันกับลูกไม่ได้ว่าอะไร""ซีรีนหยุดเถอะ!" ชายหนุ่มรีบหยุดเรื่องปวดหัวเอาไว้ เห็นดารินก้มหน้างุดน้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย หากซีรีนท้องจริงๆมันก็คงถึงคราวที่เขาต้องปล่อยดารินไปเสียทีแม้ใจจะยังไม่อยากปล่อยไปก็ตาม...แต่เขาไม่อยากให้ลูกที่กำลังจะเกิดมารู้ว่าพ่อแอบมีเมียน้อย เพราะสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะหยุดทันทีที่ตนมีครอบครัว"ฉันขอโทษนะดาริน.." มือใหญ่แตะลงบนไหล่สั่น รับรู้ได้ว่าตอนนี้ดารินกำลังสะอื้นร่ำไห้อย่างหนัก "เรื่องทั้งหมด..เอาเป็นว่าฉันยกโทษให้ก็แล้วกัน แต่หลังจากนี้ฉันจะให้เงินเธอก้อนนึงไปตั้งตัว แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก เพราะฉันไม่อยากให้ลูกเห็นอดีตที่ไม่ดีของพ่อ""...." ดารินเม้มปากเข้าหากันแน่นกับถ้อยคำที่แสนเจ็บปวด เขาตัดขาดอย่างไร้เยื่อใยกับคำพูดเพียงไม่กี่คำ ในขณะที่ชีวิตนี้ของดารินไม่รู้ว่าจะลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นได้ไหม"..." ชายหนุ่มถอนหายใจ เขาเองก็ทรมานใจเหมือนกัน รู้อยู่เต็มอกว่ายังไม่อยากให้ดารินไปไหน ยังอยากเก็บเธอเอาไว้...แต่ทว่าวันนี้เขาจำเป็นต้องตัดใจจากวิมานม่านหมอกแห่งนี้ "หลังจากนี้ฉันขอให้เธอมีชีวิตที่ดีนะ...ลาก่อนดาริน"
เพราะในอดีตเธอเคยร้าย...ปัจจุบันก็เลยไม่ได้หัวใจนอนกอดทะเบียนสมรสทั้งน้ำตา ส่วนตัวเขานอนกอดคนอื่นการแต่งงานที่ไม่ได้มาจากความรักสุดท้าย 'ทิชากร' ก็เป็นได้เพียงเมียชังของสามีตัวอย่างบางช่วง"ชาตินี้เธอก็ไม่มีวันได้หัวใจของฉันหรอกทิชากร!""ไม่ได้หัวใจก็ไม่เป็นไร แต่อย่างน้อยคุณก็คือสามีของฉัน ฮึก...ฮื้อๆๆ""ร้องไห้ทำไมครับคุณหนูทิชากร หรือที่ร้อง...เพราะไม่อยากให้ฉันออกไปหาคนอื่น""อดีตก็คืออดีต ฮึก! ผู้หญิงอย่างฉันจะเป็นคนดีบ้างไม่ได้หรอ""ต่อให้เธอชุปทองมาทั้งตัวฉันก็ไม่มีวันเชื่อว่าเธอเป็นคนดี เพราะเนื้อแท้ของเธอมันเน่าแฟะยิ่งกว่าอะไร!!"
เมื่อผู้ชายร้ายกาจต้องการกำราบสาวสวยปากร้ายที่สุดแสนจะเย่อหยิ่ง และเธอยังเป็นเพื่อนสมัยเด็กที่เกลียดเขาจนเข้าไส้อีกด้วย เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอยอมสยบแทบเท้า และเรื่องราววุ่นๆเริ่มเกิดขึ้นเพราะเธอมีผู้ชายในดวงใจอยู่แล้วและเขาเองก็ดันชอบเธอตั้งแต่อนุบาล จะทำเช่นไร...เมื่อร่างกายอยู่กับเขา แต่หัวใจอยู่กับคนอื่น เขาจะรั้งเธอไว้ได้นานหรือไม่?
วันหนึ่งในขณะที่ 'ไอ้ด้า' กำลังเดินกลับที่พัก ได้บังเอิญไปเจอกับแก๊งยากูซ่ากำลังตามไล่ล่าใครบางคน ด้วยความกลัวทำให้เธอรีบวิ่งหนีกลับที่พัก และทันทีที่เปิดประตูใครบางคนก็ผลักเธอเข้าไปข้างในแล้วแทรกตัวเข้ามา เนื้อตัวของชายคนนั้นโชคไปด้วยเลือด มีร่องรอยของการปะทะกัน เขาหันมาบอกให้เธอเงียบ ด้วยความกลัวทำให้เธอไม่กล้าลองเรียกให้คนมาช่วย และเหมือนว่าชายคนนั้นกำลังมีพวกแก๊งยากูซ่ามาซั่นตัวในห้องของเธอ ....วันเวลาผ่านไปไอด้าใช้ชีวิตตามปกติ ในขณะที่เธอกำลังเดินเข้าห้องเรียน จู่ๆครูประจำชั้นก็แนะนำตัวเด็กใหม่ให้เพื่อนๆในห้องรู้จัก เธอบอกตาโพลงด้วยความตกใจ ผู้ชายคนนั้นก็คือคนที่วิ่งหนีแก๊งยากูซ่าไปหลบในห้องของเธอ!! เขากำลังจะกลายมาเป็นเพื่อนร่วมห้อง แต่ไม่รู้ว่าเขาจำเธอได้หรือเปล่า แต่เธอจำเขาได้ทุกกระเบียนนิ้ว แต่เรื่องราวยังไม่จบอยู่เพียงแค่นั้น เพราะเขาคอยหาทางกลั่นแกล้งเธอสารพัดเหมือนไม่ชอบขี้หน้า
จากค่ำคืนอันแสนหวานเป็นเหตุให้เธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง ในฐานะคนรับใช้!ในค่ำคืนที่เราทั้งสองกอดกันกลมเกลียวเขาได้เอาหัวใจของใครบางคนติดมือไปด้วยจนกระทั่งได้กลับมาเจอกันอีกครั้งเธอไม่เคยลืมความรู้สึก คงมีเพียงเขาเท่านั้นที่ไม่รู้สึกอะไร -กันต์ เพื่อนเรียกสั้นๆว่า 'กัน'ผู้ชายปากหมา เอาไม่เลือก และที่สำคัญขี้รำคาญที่สุด โดยเฉพาะยัยเด็กน้ำหนาว! น้ำหนาว เรียกสั้นๆว่า 'น้องหนาว'อ่อนต่อโลก นิยามของเธอคือ สวย ใส ไร้เดียงสาแต่บางครั้งก็ซื่อบื่อเกินไปจนทำให้ใครบางคนมองว่าเธอ "แอ๊บ"
เขาคือรักแรกของเธอส่วนเขาอีกคน...คือคนที่เธอเกลียดและไม่อยากเจอหน้ามากที่สุด!...แต่สุดท้ายฟ้าก็โคจรให้เธอและเขากลับมาเจอกันอีกครั้ง ผู้ชายอารมณ์ร้อน พูดน้อยแต่ปากร้าย ซึ่งภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากผู้มีพระคุณนั่นก็คือ....ทำยังไงก็ได้ให้ 'ปริยภัทร' กับบิดาคืนดีกัน แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด....เพราะปริยภัทรเกลียดบิดายิ่งกว่าอะไร และเขาเคยสาบานว่าจะไม่มีวันญาติดีด้วยเพราะท่านเป็นฝ่ายนอกใจมารดาจนมีพยานรักคนใหม่นั่นก็คือ ‘ปุณวิชญ์!!’ภารกิจอันตราย...กับผู้ชายเลือดร้อนปากก็บอกว่าเกลียดแสนเกลียด แต่พออยู่ใกล้ทำไมหัวใจเต้นแรง?ตัวอย่างบางช่วงเพี้ยะ! เพี้ยะ!“คนเลว! คุณมันไม่ใช่คน...คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ฮื้อๆๆ!!” เธอตบเขาไม่ยั้งมือ เพราะสูญเสียสิ่งล้ำค่าไปทำให้ขาดสติ ไม่กลัวด้วยซ้ำมาจะโดนอีกฝ่ายทำร้ายกลับหรือเปล่า เพราะตอนนี้ชีวิตก็ไม่เหลืออะไรอยู่แล้ว“รู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ที่ผู้ชายคนแรกของเธอเป็นฉัน” ร่างสูงยกมือเช็ดเลือดออกจากมุมปากพลางหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนอวดมัดกล้ามเนื้อเรียงสวย ส่วนท่อนล่างพันด้วยผ้าขนหนูหมิ่นเหม่“ใช่! ฉันรู้สึกแย่ เพราะฉันรังเกียจร่างกายสกปรกๆของคุณ!!”“ต่อให้รังเกียจยังไง แต่ฉันก็คือผู้ชายคนแรกของเธอ” มือหน้าบีบเข้าที่แก้มใส กระชากใบหน้าของอีกคนให้หันกลับมาเผชิญหน้า ทำให้ทั้งสองเผลอสบตากัน และเขาก็สัมผัสได้ถึงแววตาเกลียดชังจากคนตัวเล็ก “ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ เธอกับน้องชายของฉัน...ไม่มีทางสมหวังหรอก”
...เพราะรักมากเลยไร้ค่า...ให้ได้ทุกอย่าง...แม้กระทั่งชีวิตแม้กระทั่งวันที่เธอเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะช่วยเขาแต่เขากลับตีค่าให้เธอเป็นได้แค่...เด็กกำพร้าอยู่วันยังค่ำเหตุการณ์เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆเพราะเธอดันไปรู้ความลับของม่านมัสลิน...แฟนสาวของดานิเอลทำให้ชีวิตของเธอตกอยู่ในอันตราย เพราะลึกๆแล้วม่านมัสลินไม่ได้หวังดีกับครอบครัวคลินตัน แต่สุดท้าย...เธอก็กลายเป็นคนผิดที่บังอาจไปใส่ร้ายแฟนสาวของเขาและเมื่อหมดผลประโยชน์...เขาก็พาเธอกลับมาส่งที่บ้านเด็กกำพร้าและทอดทิ้งเธอไว้ตรงนั้น ...จากไปอย่างไม่ใยดี... “ลงไป!!” “ไม่....คุณดานิเอลคะ พาพราวกลับไปที่บ้านที พราวขอร้องล่ะ ฮื้อๆๆ” “ฉันไม่ให้เธอกลับ!” เขาตะคอกใส่เหมือนกำลังหงุดหงิดเต็มที “ลงไปซะ! อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทนพราวตะวัน” “ฮึก~ พราวขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมคะ” เธอสะอื้นหนักขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะเงยหน้ามองชายที่รักหมดหัวใจแล้วเอ่ยถามคำนั้นออกมา “ที่ผ่านมาเคยมีสักครั้งไหมที่เห็นพราวอยู่ในสายตา หรือสำหรับคุณ...พราวมันก็เป็นได้แค่เด็กกำพร้าที่คุณท่านเก็บมาเลี้ยง” จบประโยคนั้นชายหนุ่มก็นิ่งไปทันทีเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ใช่! เขารู้สึกดีที่มีพราวตะวันอยู่ข้างๆ แค่รู้สึกดีเฉยๆเพราะเขามีม่านมัสลินอยู่แล้ว แต่พอมารู้อะไรแบบนี้ก็ไม่ลังเลเลยที่จะตัดพราวตะวันออกไปจากชีวิต ในเมื่อเธอไม่ได้หวังดีกับครอบครัวของเขา มันคงถึงเวลาที่พราวตะวันต้องออกไปจากครอบครัวคลินตันสักที “ใช่! สำหรับฉัน...เธอมันก็เป็นได้แค่เด็กกำพร้า พวกหอกข้างแคร่จ้องจะแทงข้างหลังอยู่ตลอดเวลา ฉันไม่เก็บไว้ให้รกหูรกตาหรอก เพราะหลังจากนี้ฉันจะแต่งงานกับม่านแล้วย้ายไปสร้างครอบครัวที่อังกฤษด้วยกัน ส่วนเธอก็กลับไปอยู่บ้านเด็กกำพร้ากระจอกๆนั่นซะ เราสองคนจะไม่มีวันได้เจอกันอีก เพราะเมื่อไหร่ที่ฉันเจอเธอ...ฉันฆ่าเธอแน่!” “ค่ะ พราวเข้าใจแล้ว” พราวตะวันพยักหน้าขึ้นลง ได้แต่เก็บงำความเจ็บปวดเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว ร่างเล็กกำลังจะลงจากรถ แต่ก็ไม่ทันใจชายหนุ่ม เขารีบก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็วแล้วรีบเดินมายังฝั่งคนขับ กระชากประตูออกแล้วดึงพราวตะวันออกจากรถในขณะที่ฝนกำลังตกลงมาอย่างหนัก จนร่างเปียกปอนกันทั้งคู่ พราวตะวันมองการกระทำของชายหนุ่มด้วยความเจ็บปวดสุดหัวหัวใจ เขาเดินไปหลังรถ หอบเอาเสื้อผ้าของเธอออกมา แล้วปาใส้หน้าเธออย่างแรง “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปถือว่าเราจบกัน และก็ห้ามกลับไปที่บ้านฉันอีก เพราะพรุ่งนี้....ฉันจะขอม่านแต่งงาน!!"”
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.