สี่ปีที่แล้ว...
คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรัฐบาลที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง
“นั่นไงแกพี่ปีสุดหล่อปู่รหัสของฉันเดินมานั่นแล้วไง” ณัชชาเพื่อนสาวคนสนิทของชนัญชิดาเอ่ยขึ้นมา หลังจากที่ชายหนุ่มที่เรียกว่าเป็นบุคคลที่สาวๆ ในคณะต่างจับจ้องไปที่เขาด้วยความหล่อออร่าแบบหาตัวจับได้ยากของเขา และก็เป็นความโชคดีแบบขั้นสุดที่ณัชชาได้เป็นหลานรหัสของเขา
“ดีใจออกนอกหน้า ดูก็รู้ว่าคิดอะไรเกินเลยกับสายรหัสของตัวเอง” ชนัญชิดาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เพราะเพื่อนของเธอเก็บอะไรเอาไว้ไม่มิด ส่วนเธอนั้นเป็นคนที่เก็บความรู้สึกเก่ง ไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอใจสั่นแค่ไหน เมื่อได้เจอหน้าปีมงคล
“ไม่กล้าหรอก พี่เขาออกจะออร่าขนาดนั้น หมาพุดเดิ้ลอย่างฉันไปยืนข้างเขา คนก็หัวเราะเยาะกันทั้งคณะน่ะสิ แต่ถ้าสวยอย่างดาล่ะก็ไม่แน่ คำว่าเหมาะสมมันเต็มไปหมดเลย” ณัชชาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เธอปลื้มปู่รหัสสุดหล่อของเธอมาก แต่เธอก็ไม่คิดกับเขาในเชิงชู้สาว เพราะรู้ดีว่าตนเองไม่เหมาะสม แต่กับเพื่อนสนิทของเธอนี่สิ มีลุ้นมากๆ เลยเพราะเพื่อนของเธอก็สวยระดับดาวคณะเลยทีเดียว แต่เพราะความขี้อาย เพื่อนของเธอเลยไม่ยอมรับตำแหน่งดาวคณะ
“เฮ้ย!! พี่ปีเขาเหมือนจะเดินมาทักแกอ่ะ” ชนัญชิดาเห็นว่าเขามองตรงมาที่เธอและณัชชา ก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาเรื่อยๆ ตอนนี้เป้าหมายน่าจะอยู่ที่เธอทั้งสองคน
“จริงด้วยว่ะแก พี่ปีเดินมาทางนี้แล้ว” ณัชชาก็เห็นด้วยกับเพื่อน เพราะตอนนี้ปีมงคลเดินมาถึงม้าหินอ่อนที่เธอทั้งสองคนนั่งอยู่ ทำให้ทั้งสองรีบประนมมือไหว้ชายหนุ่มด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน
“สวัสดีค่ะพี่ปี” สาวน้อยทั้งสองเอ่ยออกมาเกือบจะพร้อมๆ กัน
“สวัสดีครับ วันนี้มีเรียนกี่โมงครับ” รุ่นพี่สุดออร่าถือวิสาสะนั่งลงที่ม้าหินอ่อนตัวเดียวกัน
“เพิ่งเสร็จคาบแรกค่ะ มีเรียนอีกทีบ่ายสาม” ณัชชารีบตอบทันที
“ตอนนี้ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว งั้นเราไปทานข้าวกันมั้ย พี่เลี้ยงเอง” ปีมงคลมองนาฬิกาที่ข้อมือเล็กน้อย ก่อนจะบอกสองสาวออกไปทันที เพราะโอกาสแบบนี้มีไม่บ่อย
“ไม่ดีกว่าค่ะ พวกเราเกรงใจ” ณัชชาลังเลเล็กน้อย ก่อนที่จะบอกปัดออกไป ด้วยเพราะว่าเกรงใจ และก็กลัวว่าเพื่อนลำบากใจที่จะต้องไปด้วยกัน
“ไม่ต้องลำบากใจหรอก ไปเถอะน่า ถ้าไม่ไปพี่จะถือว่าเรารังเกียจปู่รหัสของตัวเองนะ” คราวนี้ปีมงคลเริ่มข่มขู่ขึ้นมาทันที เพราะเขามีเป้าหมายคือแม่สาวหน้าใสที่นั่งอยู่ข้างๆ หลานรหัสของเขา
“ไปมั้ยดา” ณชัชาหันมาถามเพื่อนสนิทด้วยความเกรงใจ เหมือนประหนึ่งว่าโยนการตัดสินใจทั้งหมดมาที่เธอ ทำให้เธอลำบากใจ แต่สุดท้ายแล้วหญิงสาวก็ต้องจำใจพยักหน้าตกลง เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเสียน้ำใจ นั่นทำให้ปีมงคลลอบยิ้มด้วยความดีใจ ในที่สุดเขาก็ได้โอกาสใกล้ชิดสาวที่เขาหมายปอง ต้องขอบคุณหลานรหัสของเขาทำให้เขาได้มีโอกาสเข้าใกล้ผู้หญิงที่เขาหมายปองได้ง่ายขึ้น
“งั้นไปกันเถอะค่ะพี่ปี” ณัชชารีบบอกเสียงใส ในขณะที่เพื่อนของเธอกำลังใจเต้นตุบๆ ด้วยความตื่นเต้นที่ได้มีโอกาสได้ใกล้ชิดคนที่เธอแอบปลื้มอยู่ห่างๆ คราวนี้พ่อเทพบุตรสุดออร่ามาให้เธอได้ใกล้ชิดอยู่ตรงหน้าเลยทีเดียว
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.