หลังจากที่อาหารกลางวันมาส่ง ชายหนุ่มก็จัดการปลุกคนตัวเล็กขึ้นมารับประทานอาหาร ม่านไหมงัวเงียขึ้นมาด้วยอาการมึนศีรษะเล็กน้อย ตอนนี้ท่าทางว่าร่างกายของหญิงสาวจะไม่ไหวๆ จริงๆ เธอไม่รู้ว่าแดดร้อนเมื่อสักครู่จะทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวร้อนรุมๆ นาวินใช้มืออังหน้าผากหญิงสาว ก่อนจะส่ายหน้าในความดื้อรั้นของหลานสาวตัวน้อย
“พรุ่งนี้ไปทำงานที่สำนักงานใหญ่ ไม่ต้องมาที่ไซต์งานกับอาหรอก” นาวินเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาเห็นสภาพคนตัวเล็ก ที่กำลังเริ่มมีอาการไข้
“ไม่ค่ะ ไหมจะรอเข้าไปพร้อมอา ให้ไหมมาที่นี่กับอานะคะ” ม่านไหมส่งสายตาออดอ้อนชายหนุ่มเช่นเคย เธอมั่นใจว่าสายตานี้จะทำให้อาหนุ่มของเธอใจอ่อน
“เรานี่มันดื้อจริงๆ เลยนะตัวเล็ก เดี๋ยวอาก็บอกพ่อเราให้ส่งเราไปเรียนต่อหรอกนะ ถ้าขืนยังดื้ออยู่แบบนี้” นาวินเอ่ยไม่จริงจังนัก แต่คนตัวเล็กถึงกลับงอน เพราะว่าอาหนุ่มของเธอมีแต่ผลักไส นี่คงจะรำคาญหลานสาวอย่างเธอ ที่มาเกาะแกะกับเขาจนเขาไม่มีเวลาเป็นของตนเอง
“เอาเลยค่ะอา ถ้าอาไม่อยากเห็นหน้าไหม อาก็บอกกันดีๆ ก็ได้” ม่านไหมเอ่ยออกมาน้ำตารื้น แค่รู้สึกว่าเป็นคนที่อาหนุ่มไม่ต้องการ น้ำตาเจ้ากรรมมันก็ไหลออกมาไม่รู้ตัว
“ไปกันใหญ่แล้วไหม อาไม่ได้หมายความอย่างนั้น” นาวินจับที่ต้นแขนเล็กของหลานสาวด้วยความกังวล นี่หลานสาวของเขาคิดอะไรไปไกลเกินไปแล้ว
“จะให้ไหมคิดอะไรได้อีกล่ะ เชิญอาตามสบายเลยนะคะ ไหมไม่รบกวนแล้ว” ร่างบางของคนตัวเล็กรีบคว้ากระเป๋า แล้วสะบัดมือของอาหนุ่มให้หลุดจากการเกาะกุมที่ต้นแขนเล็ก
“ไหมฟังอาก่อนสิ” นาวินอ้อนวอนหญิงสาว เขาไม่คิดว่าคำพูดที่ไม่จริงจังของเขา จะทำให้หลานสาวของเขาน้อยใจถึงกลับต้องร้องไห้ออกมา ตอนนี้ชายหนุ่มอยากเขกกะโหลกตัวเองเหลือเกินที่ทำให้หลานสาวต้องร้องไห้
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เชิญอาทำงานต่อไหมไม่กวนแล้ว” ม่านไหมไหวไหล่เล็กน้อย ก่อนที่จะวิ่งออกไป นาวินอยากจะตามไปปรับความเข้าใจกับหลานสาวตัวน้อย แต่ดูท่าแล้วเธอคงไม่ยอมฟังเขาอย่างแน่นอน เพราะม่านไหมขึ้นชื่อเรื่องความดื้อรั้นเป็นที่สุด งั้นก็ต้องปล่อยให้เธอเย็นลงก่อน แล้วค่อยไปคุยปรับความเข้าใจกับหลานสาวตัวเล็ก
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.