ไม่รังเกียจ

"เด็กเสิร์ฟ?"

"ค่ะ"

"โธ่ไลลา หนูเป็นเด็กที่น่าเเถมขยันอีก"

"คุณแม่ไม่รังเกียจหนูเหรอค่ะ"

"ทำไมแม่ต้องรังเกียจไลลาด้วย"ฉันยิ้มอย่างดีใจเพราะไม่คิดว่าเเม่ของคิมเขาจะคิดแบบนี้

"กว่าแม่จะมีทุกอย่างได้ แม่ก็เคยผ่านความลำบากมาเหมือนกัน"

"ไลลาไม่ต้องกลัวว่าเเม่จะรังเกียจไลลาน่ะ คิมรักใครแม่ก็รักด้วย"

"ค่ะ"

"คุยอะไรกันหน่ะเเม่"

"ไม่บอกความลับจ้ะ"

"คุยไรกัน"ผมหันไปถามไลลา

"ความลับค่ะ"หึ เข้าขากันจริงๆ แต่ก็ดี2ปีที่เธออยู่บ้านผมจะได้มีความสุข

"ไลลาแม่กลับก่อนนะจ้ะ คิมไปส่งน้องดีๆล่ะ"

"คร้าบบบบบ"

"สวัสดีค่ะคุณแม่"

"จ้ะ"

"ไปกันเถอะ"ทานข้าวเสร็จผมขับรถไปส่งไลลาที่บ้านของเธอ

"คุณเขาไปในบ้านฉันหน่อยได้ไหม ยายฉันอยากเห็นหน้าคุณหน่ะ"

"อืม"ผมเดินตามเธอเข้ามาในบ้านของเธอเห็นยายเธอกำลังจัดโต๊ะและมีผลไม้วางอยู่เต็มไปหมด

"ยายไลมาแล้วจ้ะ"

"นี้คุณคิมค่ะ"

"สวัสดีครับคุณยาย"

"สวัสดีจ้ะ มานั่งทานผลไม้ก่อนสิจ้ะ"

"ครับ"

"พี่ไลลลล....ไหนแ……